Προχωρώ μόνος σε μία οδό του Ελσίνκι που το όνομά της καταλήγει σε -άτου –Kluuvikatu, για την ακρίβεια (πόσο δύσκολες είναι οι φινλανδικές λέξεις!)–, ωστόσο, ύστερα από λίγες ώρες παραμονής μου στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας, το άγχος της πρώτης φοράς σε μια ξένη χώρα έχει υποχωρήσει. Είναι τέτοια η οργάνωση, η φιλικότητα, έστω τυπική, και η αγγλομάθεια των Φινλανδών που είναι δύσκολο να χαθείς στην πόλη τους.
Οι Φινλανδοί είναι ειλικρινείς, φιλικοί και αξιόπιστοι. Οι ίδιοι μάλιστα αντιδρούν με χιούμορ στο σχόλιο για το κρύο κλίμα της χώρας τους, λέγοντας ότι «δεν είναι παρά ζήτημα σωστού ντυσίματος», όπως μου λέει η γοητευτική Πέτρα που έχει γεννηθεί στη Φινλανδία, αλλά έχει ζήσει και στη Νέα Υόρκη, το Μεξικό, το Μπουένος Αϊρες και την Αθήνα.
Κατά την άποψή μου, η πρόκληση, το εντυπωσιακό στοιχείο, για τον επισκέπτη στο Ελσίνκι τον χειμώνα, όταν συχνά η θερμοκρασία είναι κάτω από το μηδέν, είναι να ανακαλύψει την υπέρμετρη οργάνωση μιας πόλης που σε άλλες περιπτώσεις (π.χ. σε νότιες χώρες) θα είχε μπει απλώς στον… πάγο. Και όμως το Ελσίνκι ζει και το κάνει όμορφα, με γαλήνη.
Ο χαρακτήρας του είναι ανάλογος με αυτόν μιας τυπικής ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, με κτίρια διαφόρων εποχών που διατηρούν τη γοητεία τους και, φυσικά, την καθαρότητα της όψης τους. Εχει πληθυσμό ένα εκατομμύριο κατοίκους σε μια πόλη όσο η Αθήνα, που κινούνται άνετα. Παντού πράσινο, μεγάλα πεζοδρόμια χωρισμένα στη μέση με μία λωρίδα για τους πεζούς και μια άλλη για τους ποδηλάτες. Και οι οδηγοί να σταματούν στις διαβάσεις απαραιτήτως για να δώσουν προτεραιότητα στους πεζούς. Η ανασφάλεια λείπει: στο Ελσίνκι δεν υπάρχουν υποβαθμισμένες συνοικίες.
Το πάρκο Esplanadi μοιάζει να αποτελεί το κέντρο της φινλανδικής πρωτεύουσας. Με γυάλινους εντυπωσιακά φωτισμένους ταράνδους ως χριστουγεννιάτικο διάκοσμο και πεντακάθαρα παγκάκια, έχει μήκος περίπου ένα χιλιόμετρο και κυκλώνεται από ξενοδοχεία, ακριβά εμπορικά κέντρα (η αποθέωση του σύγχρονου design), μουσεία, κρατικά κτίρια αλλά και υπαίθριες αγορές με υψηλού επιπέδου street food (λιχουδιές σολομού, μπακαλιάρου, ταράνδου με διάφορες σάλτσες), παιχνίδια και χειροποίητα προϊόντα όπως πουλόβερ, γάντια, καπέλα. Απολογούμαι σε όσους τυχόν με επικρίνουν για επαρχιωτισμό, αλλά ήταν η πρώτη φορά που είδα πλανόδιους πωλητές να δέχονται πληρωμές με πιστωτική κάρτα. Αλλωστε, προσοχή: παρά την οικονομική κρίση που έχει πλήξει τη χώρα (λόγω της διεθνούς συγκυρίας, της ύφεσης στον κλάδο χαρτιού, των αναταράξεων στη Nokia και του ευρωπαϊκού εμπάργκο στη Ρωσία – βασικό εξαγωγικό προορισμό των φινλανδικών προϊόντων) το Ελσίνκι είναι μια ακριβή πόλη για να μπορέσεις να ικανοποιήσεις με μετρητά τις τουριστικές, καταναλωτικές ανεμελιές. Ακριβά είναι και τα εστιατόριά του, εκτός κι αν έχετε φίλους στο Ελσίνκι και σας προσκαλέσουν σε κάποιο restaurant day. Πρόκειται για μια τάση των τελευταίων χρόνων, με ντόπιους να στήνουν υπαίθρια τραπέζια με δικά τους μαγειρεμένα φαγητά προσκαλώντας φίλους και γνωστούς αλλά και τουρίστες.
Πιο τυχεροί ακόμη εκείνοι που θα δεχθούν μια πρόσκληση για σάουνα στο σπίτι κάποιου ντόπιου. Η σάουνα –υπάρχουν παντού, στα ξενοδοχεία, τις πολυκατοικίες, τα εμπορικά κέντρα– κατέχει κεντρική θέση στον πολιτισμό μιας χώρας που μέσα στη γαλήνη της μπορεί να… τα πάρει και να βγάλει διάψευση επειδή ένα άρθρο την παρουσιάζει πρώτη διεθνώς σε έναν δείκτη (π.χ. κατά της διαφθοράς) ενώ εκείνη είναι δεύτερη! Συνέβη.
Τι να δείτε
• Τη Ρόδα του Ελσίνκι. Πρόκειται για ρόδα λούνα παρκ που προσφέρει εντυπωσιακή θέα του λιμανιού και της πόλης, ενώ είναι το καλύτερο σημείο για να παρακολουθήσει κάποιος τα πυροτεχνήματα κατά την αλλαγή χρονιάς.
• Την πλατεία του Κοινοβουλίου, οι πλευρές της οποίας βλέπουν τον καθεδρικό ναό, το κυβερνητικό κτίριο, το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Τα 4 κτίρια έχουν κτισθεί μεταξύ 1822 και 1852.
• Το Μουσείο Φινλανδικής Αρχιτεκτονικής και την έκθεση με τον τίτλο WAY–SEAWAY, RAILWAY, BIKEWAY. Διαρκεί έως τις 4 Μαρτίου και «διαπραγματεύεται» τον τρόπο με τον οποίο οι δρόμοι μεταβάλλουν το αστικό τοπίο και τρόπο ζωής (το μουσείο θα είναι κλειστό έως τις 4/1).
• Και για τους food lovers: το εστιατόριο Salutorget, που στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακά ανακαινισμένο κτίριο του 1820 στην περιοχή του λιμανιού αλλά και την υπαίθρια αγορά με φαγητά και παιχνίδια του λιμανιού, τον σιδηροδρομικό σταθμό και το διπλανό παγοδρόμιο.