Η συνάντησή μου με την Ευτέρπη δεν ήταν προσχεδιασμένη. Συνέβη απρόσμενα σε ένα δημόσιο κήπο του Λονδίνου, στο St George’s Gardens. Βρίσκεται κοντά στον σταθμό της Russel Sq., δεκαπέντε λεπτά από το Βρετανικό Μουσείο, βόρεια του Μπλούμσμπερι. Είναι ένα μάλλον αδιάφορο πάρκο που γεννήθηκε τον 18ο αιώνα όταν δύο ενορίες ενώθηκαν για να δημιουργήσουν τα νεκροταφεία τους. Αν τριγυρίσει κανείς το πάρκο, με τους πολύ παλιούς τάφους, θα δει και την τελευταία κατοικία της Αν Γκίμπσον, δισέγγονης του Ολιβερ Κρόμγουελ… Είναι μια περιοχή γεμάτη ιστορίες, όπως κάθε περιοχή του Λονδίνου. Εκεί κοντά, είναι και η Handel Street που μνημονεύει τα κοντσέρτα που έδινε ο Χάντελ για τα ορφανά στο παρεκκλήσι του νοσοκομείου Foundling (ιδρύθηκε το 1739).
Αλλά για να γυρίσουμε στη μοναχική Ευτέρπη του μικρού πάρκου… σε μία πινακίδα του πάρκου διάβασα ότι προέρχεται από την κατεδάφιση του περίφημου Apollo Inn. Η κατεδάφιση του βικτωριανού κτιρίου είχε συμβεί το 1961 (όταν πάρα πολλές κατεδαφίσεις γίνονταν στο Λονδίνο) και έτσι διαλύθηκε το σύμπλεγμα με τις εννέα μούσες από τερακότα που κοσμούσαν το Apollo Inn, που βρισκόταν στην Tottenham Court Road (κατεδαφίστηκε για τις ανάγκες επέκτασης του πολυκαταστήματος Heal’s, που έχει έτος ίδρυσης το 1810). Ο Sir Ambrose Heal, πρόεδρος του πολυκαταστήματος για 60 χρόνια, δώρισε την Ευτέρπη στην ενορία που την τοποθέτησε στο πάρκο. Μια άλλη μούσα, η Κλειώ, αγοράστηκε από τον ιστορικό της αρχιτεκτονικής, τον Sir Nikolaus Pevsner (1902-1983) που την τοποθέτησε στον δικό του κήπο. Οι υπόλοιπες επτά βικτωριανές Μούσες από τερακότα αγνοούνται… Πιθανώς θα κοσμούν ιδιωτικούς κήπους, ίσως κάποια να καταστράφηκε. Να, λοιπόν, που και το Λονδίνο έχει τη δική του ιστορία των διασκορπισμένων Μουσών (που μου θύμισαν τις μάλλον άτεχνες Μούσες της πλατείας Ομονοίας). Την Ευτέρπη μόνο μπορεί κανείς να δει σε ένα μικρό πάρκο, 55 χρόνια μετά την αποκαθήλωσή της.