Η Κάιλι Μινόγκ μιλάει αποκλειστικά στο «Κ» για τις ελληνικές της διακοπές, για το τι σημαίνει να μένεις όρθιος στα δύσκολα και να βγάζεις νέο χορευτικό δίσκο εν μέσω πανδημίας.
Στα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν μέχρι να απαντήσει την κλήση μου, σκέφτομαι ότι είναι κάπως παράδοξο να κυκλοφορείς νέο άλμπουμ με τίτλο «Disco», τη στιγμή που τα κλαμπ είναι κλειστά. Η Κάιλι Μινόγκ, όμως, ήταν ανέκαθεν ταυτισμένη με τη θετική πλευρά της ζωής. Η 15η δισκογραφική της δουλειά κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες και είναι ένα συνονθύλευμα παλιών και σύγχρονων ποπ ακουσμάτων που σε καλούν να βγεις έξω και να χαρείς τη ζωή. Την προανήγγειλε τo «Say Something», ένα dance κομμάτι με επίκαιρους στίχους για τις ημέρες καραντίνας: «We’re a million miles apart in a thousand ways… Love is love, it never ends, can we all be as one again?». Μια γλυκιά, κάπως αγουροξυπνημένη φωνή διακόπτει τις σκέψεις μου.
«Καλημέρα! Είμαι η Κάιλι, χαίρομαι που θα μιλήσουμε».
Καλημέρα, Κάιλι! Μόλις τώρα σκεφτόμουν πόσο εκνευριστικό είναι που κυκλοφορήσατε τον πιο χορευτικό δίσκο της δεκαετίας και πρέπει να μετατρέψουμε την κουζίνα μας σε κλαμπ για να τον απολαύσουμε.
(Γελώντας) Χμμ, έχετε δίκιο, αλλά για μένα όλο αυτό ήταν μια ανάσα ζωντάνιας μέσα στην αδράνεια των ημερών. Η προετοιμασία του δίσκου ξεκίνησε πριν έρθει η πανδημία και εξαρχής λέξη-κλειδί για τη δημιουργία των νέων κομματιών ήταν η «απόδραση», μια λέξη ταιριαστή με την ντίσκο μουσική. Να που, μοιραία, ταίριαξε και με την πανδημία. Όλοι δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτό που ζούμε τώρα; Η μουσική δεν είναι η τέλεια διαφυγή; Δεν σας κρύβω ότι στην αρχή προβληματίστηκα για το αν έπρεπε να βγάλω νέο άλμπουμ μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Έπειτα, σκέφτηκα πόση ανάγκη έχουμε, ειδικά τώρα, τη μουσική στη ζωή μας. Στις ημέρες της καραντίνας λειτούργησε σαν φάρμακο, σαν μοναδική διέξοδος.
Η μουσική σας ήταν πάντα μια διέξοδος. Τις προάλλες άκουγα πάλι το «Can’t Get You Out of My Head» και αδυνατώ να προσδιορίσω πώς αυτό το διάσημο «La La La» καταφέρνει, ύστερα από τόσα χρόνια, να αποτελεί σταθερό «ντοπάρισμα» θετικής ενέργειας. Το πιστεύετε ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο έγινε 19 ετών;
Φαντάζομαι του χρόνου, που θα κλείσει τα 20, θα το γιορτάσω όπως του αρμόζει, αν όλα είναι καλά. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό το τραγούδι που άντεξε στον χρόνο και το ακούς λες και γράφτηκε σήμερα. Θυμάμαι ότι όλα είχαν λειτουργήσει αρμονικά για την επιτυχία του. Από τη μουσική και τους στίχους μέχρι το βιντεοκλίπ και το στάιλινγκ. Ήταν, γενικά, μια περίοδος στη ζωή μου που το σύμπαν έμοιαζε να συνωμοτεί υπέρ μου.
Γιατί το λέτε; Δεν νιώθετε ότι έχετε την εύνοια του σύμπαντος σήμερα;
Νιώθω ότι βιώνουμε όλοι μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα, λες και βλέπω θρίλερ. Η πανδημία είναι κάτι που με ξεπερνά, κάτι που δεν μπορείς να προβλέψεις. Προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να επανέρχομαι στην κανονικότητά μου. Ευτυχώς η μουσική είναι μια σπουδαία δύναμη στη ζωή μου. Αν ξεπήδησε κάτι καλό μέσα από αυτή την κρίση, είναι ότι μπορέσαμε να μπούμε στη θέση του άλλου, να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο.
Είναι αλήθεια ότι ηχογραφήσατε το άλμπουμ μόνη σας στο σπίτι κατά τη διάρκεια του lockdown;
Ξεκίνησα να ηχογραφώ κάποια κομμάτια πριν από την πανδημία, αλλά τα περισσότερα τα ολοκλήρωσα στο σπίτι μου. Για την ακρίβεια, όλα τα μέλη της ομάδας ηχογραφούσαμε από το σπίτι. Θυμάμαι είχα μόνο ένα μικρόφωνο και κάποια καλώδια. Αναγκάστηκα να προμηθευτώ τον ολοκληρωμένο εξοπλισμό και ξεκίνησα να ηχογραφώ, κάνοντας ατελείωτα FaceTime με την ομάδα μου. Είχε πλάκα και σίγουρα ήταν κάτι πολύ δημιουργικό μέσα στην απραξία των ημερών.
Στην καραντίνα βρήκατε χρόνο να κάνετε την αυτοκριτική σας; Αναρωτηθήκατε ποια είστε, από πού ξεκινήσατε, πού καταλήξατε, πού θέλετε να φτάσετε;
Με βάζετε σε μπελάδες τώρα! Δυσκολεύομαι πάντα όταν πρέπει να μιλήσω για τον εαυτό μου. Αν με ρωτούσε κάποιος «ποια είσαι;», θα του έλεγα ότι είμαι ένα κορίτσι από την Αυστραλία, που ξεκίνησε την καριέρα του με σαπουνόπερες, για να καταλήξει στη μουσική, τη μεγάλη του αγάπη. Ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου εξακολουθεί να ζει στην καρδιά εκείνου του μικρού κοριτσιού, που έκανε όνειρα για το μέλλον με μια παιδική αθωότητα.
Κοιτώντας πίσω, μπορούσατε να φανταστείτε τη ζωή που έχετε σήμερα;
Σίγουρα δεν μπορούσα να φανταστώ το μέγεθος των πραγμάτων που έζησα στην πορεία μου, ξέρω όμως ότι έχω δουλέψει πάρα πολύ σκληρά για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα, και αυτό πάντα το τονίζω, γιατί χωρίς σκληρή δουλειά δεν γίνεσαι τίποτα. Τώρα μου έρχεται στο μυαλό μια εικόνα των παιδικών μου χρόνων. Όταν ήμουν εννέα ή δέκα χρονών, άκουγα με μανία Abba και Ντόνα Σάμερ. Σχεδόν καθημερινά είχα μια πολύ συγκεκριμένη φαντασίωση, ότι δίπλα στο σπίτι μας ζούσε το «αγόρι της διπλανής πόρτας», ο πατέρας του οποίου ήταν μουσικός παραγωγός και κάποια μέρα θα με άκουγε να τραγουδάω, θα εντυπωσιαζόταν από τη φωνή μου και θα μου πρότεινε να κάνουμε έναν δίσκο μαζί, ενώ παράλληλα εγώ θα παντρευόμουν τον γιο του! (Γελάει) Τελικά, ναι, ως παιδί, με έναν τρόπο ονειρεύτηκα το μέλλον μου.
Είχατε είδωλα;
Πάρα πολλά. Τον Πρινς, τη Γουίτνεϊ Χιούστον, τoν Ντέιβιντ Μπάουι, την Τζέιν Φόντα. O Νικ Κέιβ, από την άλλη, συνέβαλε απίστευτα στην καλλιτεχνική μου διαμόρφωση. Όταν βγάλαμε το «Where the Wild Roses Grow», ήταν σίγουρα μια συνεργασία που δεν περίμενε κανείς να δει. Ο Νικ είναι ο ορισμός της έμπνευσης για μένα και με άλλαξε σε πολλά. Ξέρεις, τα πρότυπά μου δεν είναι μόνο άνθρωποι κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι πολλοί από εκείνους με τους οποίους έχω συνεργαστεί, τα μέλη της ομάδας μου.
Ο ντράμερ μου, ας πούμε, είναι μαζί μου 25 χρόνια και είναι οικογένειά μου. Δεν τον ξέρει κανείς, αλλά εμένα με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια και να δίνω κάθε φορά τον καλύτερο εαυτό μου. Αυτός με έμαθε ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι αυτά που δεν μπορείς να τα αγοράσεις, αλλά όσα μπορείς να κερδίσεις. Πάντα με γοήτευαν τέτοιοι άνθρωποι που έχουν περάσει μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και είχαν το σθένος να τα βάλουν με τα χειρότερα.
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ»
Η δική σας μεγάλη δυσκολία στη ζωή ήταν η μάχη σας με τον καρκίνο;
Ήταν ένα σημαντικό μάθημα ζωής, από το οποίο έμαθα να εμπιστεύομαι καλύτερα τους ανθρώπους και να μην επιλέγω τη μοναξιά όταν έχω να αντιμετωπίσω μια δυσκολία. Δεν ξέρω αν μπορώ να πω πολλά σε μια γυναίκα που νοσεί τώρα, γιατί η ιστορία του καθενός είναι διαφορετική. Θα έλεγα στους φίλους ή στους συγγενείς των γυναικών που μάχονται με τον καρκίνο του μαστού να μην προσπαθούν να φτιάξουν τη διάθεσή τους με το ζόρι. Είναι απαίσιο και υποκριτικό να ακούς όλη την ώρα να σου λένε «Μείνε θετική! Χαμογέλα! Όλα θα πάνε καλά!», τη στιγμή που νιώθεις ότι καταρρέεις. Το μόνο που χρειάζεσαι εκείνη την ώρα είναι να αποδεχτείς ότι δεν είναι κακό να είσαι ευάλωτος. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα απαντούσα στην ερώτησή σας πριν από κάποια χρόνια, σήμερα όμως νιώθω ότι όσοι κινούμαστε στη σφαίρα της δημοσιότητας και έχουμε περάσει από μια τέτοια δυσκολία, οφείλουμε να λειτουργούμε ως «φωτεινή υπενθύμιση» ότι μπορείς να βγεις νικητής από μια τέτοια ιστορία. Βλέπετε, είμαι υπέρμαχος της γυναικείας αλληλεγγύης.
«ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΕΣ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ»
Ως γυναίκα, νιώσατε ποτέ να πνίγεστε από διάφορα κοινωνικά στερεότυπα, όπως αυτά του γάμου και της μητρότητας;
Σίγουρα έχω βρεθεί αντιμέτωπη με τέτοιους είδους στερεότυπα. Πολλοί τίτλοι περιοδικών και άπειρες συνεντεύξεις με έχουν φέρει κατά καιρούς σε τρομερά άβολη θέση. Είναι ντροπιαστικό να ασκείς κριτική σε μια γυναίκα επειδή δεν έχει γίνει μητέρα ή επειδή δεν έχει παντρευτεί. Πιθανόν, αν η ζωή μού τα έφερνε διαφορετικά, να είχα ένα παιδί, έχω μάθει όμως να μην εγκλωβίζομαι σε τέτοιες σκέψεις. Ξέρετε, νιώθω ότι η κοινωνία είναι πλέον πιο ανοιχτή στο να αγκαλιάσει και να σεβαστεί τις επιλογές μιας γυναίκας. Βλέπω ότι στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου υπάρχουν πλέον συζητήσεις για το πώς θα καταρρίψεις ένα στερεότυπο, όχι για το πώς θα το διαιωνίσεις. Συντελείται μια τεράστια αλλαγή, που σίγουρα έχει ακόμα δρόμο μπροστά της. Οι κοινωνίες προοδεύουν και προστατεύουν, πια, τα δικαιώματα των γυναικών, των μαύρων, των γκέι.
Εσείς, πάλι, είστε ένα διαχρονικό gay icon. Νιώθετε ότι με τη μουσική σας έχετε βοηθήσει σε αυτό που θα περιγράφαμε ως γκέι απελευθέρωση;
Ίσως να έχω συμβάλει κι εγώ κάπου μέσα σε όλο αυτό. Είναι τιμητικό και κολακευτικό να νιώθεις ότι με τα τραγούδια σου έχεις βοηθήσει έστω και έναν άνθρωπο να νιώσει πιο κοντά στον εαυτό του και να αποδεχτεί τη φύση του. Δεν ξέρω πώς ακριβώς έχει συμβεί όλο αυτό, θέλω να πω δεν είχα κάποιο πλάνο, αλλά χαίρομαι όταν μου το λένε, γιατί η σχέση που έχω ειδικά με τους γκέι θαυμαστές μου είναι αυθεντική, καρμική, οργανική.
«Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ»
Τη μετάβαση από το στάδιο του «σέξι κοριτσιού της διπλανής πόρτας» των ’90s σε αυτό της ώριμης γυναίκας του σήμερα πώς τη βιώνετε;
Ξέρετε, πριν από έξι χρόνια, όταν κυκλοφόρησα το «Kiss me Once», ένας δημοσιογράφος με ρώτησε: «Πότε επιτέλους θα σταματήσεις να το παίζεις σέξι;». Ειλικρινά, με σόκαρε η ερώτησή του, όχι τόσο γιατί ήταν προκλητική, όσο γιατί δεν ήξερα πώς να την εκλάβω. Τότε ήμουν 46 χρονών. Από τη μία αισθανόμουν αρκετά μικρή για να με ρωτάνε κάτι τέτοιο, από την άλλη αρκετά μεγάλη για να μπορεί μια τέτοια απορία να με βάλει σε σκέψεις. Με το «Golden» πιστεύω ότι έδωσα μια απάντηση στην «Kiss me Once» εποχή μου. Εκεί μίλησα για την αξία τού να ζεις τη ζωή στα μέτρα σου. Έπαψα να φοράω προκλητικά ρούχα στη σκηνή, είδα ότι ακόμα και η ίδια η μόδα σήμερα έχει αλλάξει ριζικά, λέγοντάς σου ότι μπορείς να διατηρείς τη θηλυκότητά σου, να είσαι θελκτική και σέξι φορώντας ένα φαρδύ φουστάνι και όχι ένα κοντό φόρεμα. Νομίζω ότι στόχος μου ήταν πάντα οι εμφανίσεις μου επί σκηνής να είναι αυτό που λέμε «ευπρεπείς». Γενικά μιλώντας, πάντως, σημασία δεν έχει η ηλικία σου, αλλά το να μπορείς να είσαι ουσιαστικά παρών στις στιγμές της ζωής σου. Η ζωή είναι μια απόφαση: ή τη ζεις ή την πετάς. Εγώ τη ζω.
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ»
Ξέρω ότι το περασμένο παράξενο καλοκαίρι βρεθήκατε στην Ελλάδα. Ποια είναι η σχέση σας με τη χώρα;
Πράγματι πέρασα κάποιες ημέρες στη Ζάκυνθο, την οποία αγάπησα πολύ. Δεν έχω έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα, γύρω στις τέσσερις νομίζω, αλλά κάθε φορά που πατάω τα πόδια μου εκεί νιώθω ότι το μέρος σε «αναγκάζει» να περάσεις όμορφα: πολύ φαγητό, πολύ ποτό, πολύς ήλιος. Όλα στον υπερθετικό βαθμό. Η φιλοξενία σας είναι μοναδική, δεν πρέπει να το ξεχνάτε αυτό.
Ελπίζω να γυρίσετε σύντομα…
Σίγουρα, το ελπίζω. Θα ήθελα να αποκτήσω κι ένα σπίτι στην Ελλάδα κάποια στιγμή. Προς το παρόν, ας μείνουμε ασφαλείς…
Κι ας χορέψουμε «Disco» στο σπίτι!
Αυτό σίγουρα!
| Info: Το νέο άλμπουμ της Kάιλι Μινόγκ «Disco» κυκλοφορεί από την BMG. |