Αν υπάρχει μια ενδυματολόγος-σταρ, αυτή είναι η Sandy Powell

Υπογράφει τα κοστούμια στις περισσότερες ταινίες του Martin Scorsese και του Todd Haynes, ενώ συνεργάστηκε και με τον Γιώργο Λάνθιμο στην Ευνοούμενη. Αν υπάρχει σήμερα μια ενδυματολόγος-σταρ, τότε αυτή είναι η πολυβραβευμένη Sandy Powell και το τεύχος αυτό αποτέλεσε μια καλή συγκυρία για να μας μιλήσει για τη δουλειά της.

Eίναι, νομίζω, η μόνη ενδυματολόγος που ξέρω πώς μοιάζει, που την έχω δει να δίνει συνεντεύξεις στο κόκκινο χαλί και να χειροκροτείται παραλαμβάνοντας κάποιο βραβείο. Βλέπετε, ο άνθρωπος που υπογράφει τα κοστούμια, ακόμα και σε μια χολιγουντιανή παραγωγή, έρχεται πολύ μετά στη λίστα με τους συντελεστές που κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Προηγούνται ο σκηνοθέτης, οι ηθοποιοί, ενίοτε οι σεναριογράφοι. Εδώ όμως μιλάμε για μια άλλη περίπτωση. Η Sandy Powell είναι η πιο πολυβραβευμένη εν ζωή ενδυματολόγος στην ιστορία των Όσκαρ. Για την ακρίβεια, μετράει 15 υποψηφιότητες και 3 βραβεύσεις στην Ακαδημία, καθώς και 16 υποψηφιότητες και 3 βραβεύσεις στα BAFTA. Στην ίδια οφείλουμε λίγη από τη μαγεία των ταινιών The Aviator, Ερωτευμένος Σαίξπηρ, Carol, Irishman κ.α. Είναι μεγάλη η λίστα.

Στην προοπτική αυτής της συνέντευξης ήμουν προετοιμασμένη ότι θα προσεγγίσω μια σταρ του Χόλιγουντ. Μου είπε ότι θα με καλούσε όταν θα βρισκόταν στο αυτοκίνητο, για να μιλήσουμε τηλεφωνικά. Όπως και έκανε. Κάποια στιγμή διέκοψε για λίγο, για να συγκεντρωθεί στο GPS, αλλά επανήλθε δριμύτερη. Όσο μιλούσαμε, τη φανταζόμουν να οδηγεί στους δρόμους του Λονδίνου φορώντας τα χαρακτηριστικά της γυαλιά οράσεως με τον μαύρο σκελετό και να αγγίζει κάθε τόσο τα κόκκινα κοντοκουρεμένα μαλλιά της. Αναγνώρισα τη διαπεραστική λεπτή φωνή που είχα ακούσει πολλές φορές σε συνεντεύξεις στο YouTube. Της έκανα ερωτήσεις με σκοπό, αφενός να μάθω για τη δουλειά της και αφετέρου να γεφυρώσω αυτούς τους συγγενείς και διαφορετικούς κόσμους, τη μόδα και τον κινηματογράφο. Εκείνη σίγουρα γνωρίζει καλά και τους δύο. Αυτό που κρατάω από τη συνομιλία μας, είναι η ταπεινότητα και ο επαγγελματισμός της. Μιλούσε σαν κάποια που με σκληρή δουλειά, πάθος για το αντικείμενο της και αρκετή τύχη κέρδισε μερικά Όσκαρ. Δεν έγινε και κάτι. Άλλα είναι τα σημαντικά. Η μόδα, ο κινηματογράφος, η αποτύπωση μιας άλλης εποχής σε μια σύγχρονη δουλειά, η επόμενη ταινία…

Πώς συνδέεται η μόδα με το σινεμά κατά τη γνώμη σας; Το σινεμά είναι συχνά πηγή έμπνευσης για τη μόδα. Υπάρχουν ταινίες που καθόρισαν τις τάσεις της εποχής τους και άλλαξαν τα δεδομένα. Για παράδειγμα, όταν προβλήθηκε το Μπόνι και Κλάιντ, με τη Faye Dunaway και τον Warren Beatty, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ενώ επικρατούσε μια πολύ πιο δυναμική προσέγγιση της μόδας, ήταν τόσο έντονη η επιρροή της ταινίας, που έδωσε μια πιο ρετρό νότα στο ντύσιμο με αναφορές στα ’20s και ’30s. Αντίστοιχα η μόδα εμπνέει το σινεμά. Προσωπικά, όποια δουλειά και να αναλάβω, κοιτάζω πάντα την επικαιρότητα της μόδας πριν προχωρήσω.

Πώς προσεγγίζετε μια ταινία ως ενδυματολόγος; Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε; Το πρώτο που κάνω είναι να διαβάσω το σενάριο. Μετά μιλάω με τον σκηνοθέτη για να μου πει πώς φαντάζεται την ταινία, του λέω πώς εγώ προσεγγίζω τους χαρακτήρες βάσει του σεναρίου και τι σκέψεις κάνω γι’ αυτούς. Ακολουθεί έρευνα για την εποχή στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία και δημιουργώ ένα mood board με εικόνες –όσο το δυνατόν περισσότερες– που δίνουν το στιλ και την αίσθηση. Αν πρόκειται για ταινία εποχής, ανατρέχω σε φωτογραφικά και οπτικοακουστικά αρχεία για να δω αυθεντικά ρούχα και πώς συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι μέσα σε αυτά, επισκέπτομαι μουσεία και γενικά κάνω εκτενή έρευνα. Στη συνέχεια συναντώ τους ηθοποιούς για να μελετήσω τους σωματότυπούς τους και τέλος ξεκινάω να σχεδιάζω.

Έχετε πάνω από 50 κινηματογραφικές συνεργασίες στο βιογραφικό σας. Από ποια ταινία θεωρείτε ότι ξεκίνησε ουσιαστικά η καριέρα σας; Η πρώτη μου σημαντική δουλειά ήταν η ταινία Orlando, η πρώτη που μου χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ, οπότε μ’ έναν τρόπο μου άνοιξε τον δρόμο, μου πρόσφερε αυτοπεποίθηση. Όμως, η πρώτη μεγάλη παραγωγή στην οποία συμμετείχα, η πρώτη «χολιγουντιανή» δουλειά μου, ήταν η Συνέντευξη μ’ έναν Βρικόλακα, με τον Tom Cruise.

Στη συγκεκριμένη ταινία ντύσατε την Tilda Swinton. Αλήθεια, τι ιδιαίτερο έχει αυτή η γυναίκα; Μπορεί να μεταμορφωθεί και να υποστηρίξει ρόλους και τάσεις της μόδας με μια άνεση και ταυτόχρονα αφήνοντας το προσωπικό της στίγμα. Η Tilda είναι αυτό που αποκαλούμε «μούσα». Δεν έχει την τυπική ομορφιά και αυτό της δίνει μια «βροντερή» παρουσία. Επιπλέον, έχει το χάρισμα πως ό,τι και να φορέσει, μοιάζει υπέροχο πάνω της. Αντιλαμβάνεται τη μόδα, συνομιλεί με τα ρούχα και ξέρει πώς να τα κάνει να δείχνουν όμορφα. Όλα όμως έχουν να κάνουν με το ότι έχει χαρακτήρα η ίδια, δεν μοιάζει με καμία άλλη γυναίκα.

Θα λέγατε ότι έχει αποτελέσει τον ιδανικότερο «καμβά» για τη δουλειά σας; Ή υπήρξε και κάποια άλλη ηθοποιός που σας ενέπνευσε ανάλογα; Η Cate Blanchett, υποδυόμενη την Carol στην ομώνυμη ταινία του Todd Haynes, ήταν από τους χαρακτήρες που αγάπησα πολύ. Ήταν ένας γυναικείος ρόλος μέσα σε μια τολμηρή ιστορία έρωτα, που εκτυλίσσεται σε μια εποχή καλαισθησίας. Επιπλέον, είναι από μόνη της πολύ ενδιαφέρουσα.

Ξεχωρίζετε κάποια ταινία ως την πιο δημιουργική δουλειά σας; Όλες οι συνεργασίες μου είναι δημιουργικές, αλλά ας πούμε ότι οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης είναι μια δουλειά για την οποία είμαι πολύ περήφανη, επειδή κατά μία έννοια δημιούργησα έναν ολόκληρο κόσμο.

Αντίστοιχα, ποια από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας ήταν η πιο δύσκολη; Και πάλι όλες οι συνεργασίες είναι δύσκολες. Η κάθε μία έχει τα προβλήματά της. Η δουλειά μου έχει να κάνει με τη λύση των προβλημάτων και αυτό ακριβώς είναι που απολαμβάνω, το να βρίσκω λύσεις στις προκλήσεις που προκύπτουν. Νομίζω ότι δουλεύω καλύτερα υπό πίεση και όταν έχω να αντιμετωπίσω κάποιο πρόβλημα.

Λαμβάνετε υπ’ όψιν το προσωπικό στιλ του εκάστοτε πρωταγωνιστή; Σε καμία περίπτωση! Το προσωπικό στιλ του κάθε ηθοποιού δεν έχει καμία σχέση με τον χαρακτήρα που υποδύεται. Το πώς είναι στο σπίτι του και στη ζωή του δεν αφορά κανέναν. Επίσης, οι περισσότεροι σταρ, με εξαιρέσεις πάντα, έχουν πολύ απλοϊκό στιλ, τόσο που δεν τους αναγνωρίζεις καν στον δρόμο. Μάλιστα, πολλές φορές πρέπει να τους υπενθυμίζω ότι δεν ντύνω τους ίδιους, αλλά τον χαρακτήρα που υποδύονται. Από την άλλη, πάντα ρωτάω τη γνώμη τους για τα ρούχα που θα φορέσουν, γιατί θέλω να νιώθουν άνετοι και χαρούμενοι μέσα σε αυτά.

Νομίζω ότι μερικές φορές τα κοστούμια πρωταγωνιστούν στις ταινίες, διαδραματίζοντας από μόνα τους έναν ρόλο. Ναι, συμβαίνει κάποιες φορές, αλλά δεν το βρίσκω απαραίτητα καλό αυτό. Θεωρώ ότι τα κοστούμια πρέπει να αναδεικνύουν την ταινία. Αν, τελικά, αποσπούν τόσο την προσοχή του θεατή ώστε να τα προσέχει περισσότερο από την ίδια την πλοκή, αυτό σημαίνει ότι η ταινία είναι βαρετή ή ότι υπάρχει κάποιο άλλο θέμα στην εκτέλεσή της. Πιστεύω ότι τα κοστούμια πρέπει να είναι μέρος της ταινίας, να αποτελούν ένα συστατικό και όχι τη συνταγή.

Ποιο ήταν το ουσιαστικότερο μάθημα που πήρατε από τον μέντορά σας, τον σκηνοθέτη Derek Jarman; Ο Derek δεν μου είπε πολλά πράγματα για τα κοστούμια, αλλά μου δίδαξε το σινεμά γενικότερα. Μου έδειξε ότι τα πάντα φαίνονται αλλιώς μπροστά από τον φακό. Είναι διαφορετικό ένα ρούχο που σχεδιάζεις για να το φορέσεις στον δρόμο και διαφορετικό αυτό που θα ντύσει έναν ηθοποιό σε μια ταινία. Όπως επίσης μου έμαθε ότι το αποτέλεσμα στο σινεμά είναι απολύτως θέμα συνεργασίας και όχι μεμονωμένης δουλειάς.

Έχετε συνεργαστεί εφτά φορές με τον Martin Scorsese. Για την ακρίβεια, υπογράφετε τα κοστούμια στις σημαντικότερες ταινίες του. Πώς εμπνέετε ο ένας τον άλλον ώστε να έχετε μια μόνιμη συνεργασία; Πώς με εμπνέει ο Scorsese; Υπάρχει κάποιος που δεν τον εμπνέει ο Martin Scorsese; Είναι ένας άνθρωπος που έχει γνώσεις πάνω στα πάντα. Γνωρίζει την ιστορία του κινηματογράφου, γνωρίζει τη μόδα, την ιστορία του κοστουμιού… Το να δουλεύεις μαζί του είναι από μόνο του έμπνευση. Όσο για το πώς τον εμπνέω εγώ, νομίζω ότι με εμπιστεύεται. Έχουμε μια μακρόχρονη συνεργασία που πιστεύω ότι είναι επιτυχημένη.

Ποια ταινία του ήταν η αγαπημένη σας; Θα έλεγα το Aviator. Μου άρεσε που δούλεψα πάνω στις δεκαετίες του ’20, του ’30, του ’40. Ήταν πολύ πλούσια και δημιουργική δουλειά από ενδυματολογική σκοπιά.

Ο Todd Haynes είναι επίσης ένας σκηνοθέτης με τον οποίο συνεργάζεστε συχνά. Μάλιστα, ο ίδιος θεωρείται πρωτοπόρος του Queer Cinema. Αλήθεια, οι queer χαρακτήρες έχουν μεγαλύτερο ενδυματολογικό ενδιαφέρον; Δεν υπάρχει διαφορά, για μένα, αν ο ρόλος είναι queer ή όχι και γενικά δεν με επηρεάζει το ποιόν του χαρακτήρα. Καθένας έχει ενδιαφέρον. Όμως απολαμβάνω σε κάθε περίπτωση να δουλεύω με τον Todd, που είναι και πολύ αγαπημένος φίλος μου.

Η δουλειά σας στην Ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου πήρε πολύ καλές κριτικές και σας χάρισε ένα βραβείο BAFTA. Τι σκέψεις κάνετε για τη συγκεκριμένη συνεργασία; Ήξερα ήδη τη δουλειά του Γιώργου Λάνθιμου πριν συνεργαστώ μαζί του. Είχα δει τον Κυνόδοντα και τον Αστακό, οπότε γνώριζα το στιλ του. Όταν έμαθα ότι αυτός ο αντισυμβατικός Έλληνας σκηνοθέτης θα γύριζε ταινία εποχής, ενθουσιάστηκα. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα πολύ να κάνω τα κοστούμια. Και έγινε. Μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω πάνω σε μια ταινία εποχής με τον πιο αντισυμβατικό και μη αναμενόμενο τρόπο.

Είστε η ενδυματολόγος με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ. Πού αποδίδετε αυτή την επιτυχία; Είμαι τυχερή. Έτυχε να δουλέψω για ταινίες που κέρδισαν υποψηφιότητες. Είναι προφανές ότι δουλεύω σκληρά, ότι είμαι επιλεκτική στις συνεργασίες μου, ότι απορρίπτω σενάρια και σκηνοθέτες που δεν μου αρέσουν, αλλά και πάλι είμαι τυχερή που έχω αυτή την πολυτέλεια, αυτές τις συνεργασίες.

Ποιο ιστορικό πρόσωπο θα θέλατε να ντύσετε; Τον Ναπολέοντα. Είναι μια προσωπικότητα με λάμψη και μεγαλείο. Επίσης, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με αυτή την εποχή, οπότε μου φαίνεται ενδιαφέρουσα. Οποιαδήποτε χρονική περίοδος πάνω στην οποία δεν έχω δουλέψει αποτελεί πρόκληση για μένα.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας σχεδιαστής μόδας; Είναι δύσκολο να απαντήσω, αλλά θα προσπαθήσω. Ας πούμε ότι με έχει εμπνεύσει πολύ ο John Galliano και, βέβαια, ο Alexander McQueen. Πάντα μου αρέσει ο Balenciaga και βρίσκω ενδιαφέροντες τους Ιάπωνες, με αγαπημένο μου brand το Comme des Garçons της Rei Kawakubo. Όπως επίσης μου αρέσει πολύ ο Jean Paul Gaultier, γιατί έχει χιούμορ. Γενικά εκτιμώ το χιούμορ στους σχεδιαστές μόδας και θεωρώ ότι ο Gaultier, o Galliano και η Kawakubo το διαθέτουν στη δουλειά τους.

Εσείς πώς ντύνεστε; Πώς θα χαρακτηρίζατε το στιλ σας; Ντύνομαι με γνώμονα τη διάθεση και την άνεσή μου. Φοράω πάντα βολικά παπούτσια, λευκά ή μαύρα, και αγαπάω ιδιαίτερα τα ρούχα. Επιλέγω συνήθως Ιάπωνες σχεδιαστές και δημιουργίες που δεν ακολουθούν τις τάσεις, διαχρονικές.

Αυτή την περίοδο με τι ασχολείστε; Είμαι στα γυρίσματα της ταινίας Mothering Sunday, που σκηνοθετεί η Eva Husson. Πρόκειται για την προσαρμογή μιας νουβέλας του Graham Swift και εκτυλίσσεται στην Αγγλία ανάμεσα στις δεκαετίες του ’20 και του ’40. Πρωταγωνιστούν οι Odessa Young, Josh O’Connor, Olivia Colman και Colin Firth. Παρά τις αντιξοότητες, τα γυρίσματα προχωράνε καλά προς το παρόν, οπότε ευελπιστούμε να ολοκληρωθούν μέσα στον Νοέμβριο.

Πώς φαντάζεστε τη μετά Covid-19 εποχή για το σινεμά; Δεν έχω ιδέα. Πάμε μέρα με τη μέρα. Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Προσωπικά δεν έχω πάει σινεμά από το lockdown και μετά. Αν δεν δούμε πώς εξελίσσονται τα πράγματα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε αντικειμενικά. Εύχομαι να επιστρέψουμε σύντομα στην κανονικότητα.

– ΚΕΛΛΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δημοσιεύτηκε στο Vogue.gr – Διαβάστε περισσότερα εδώ