Ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος, το μεγαλύτερο σύστημα κοραλλιογενών υφάλων στον κόσμο, είναι ένα ακόμη θύμα της κλιματικής κρίσης. Οι ολοένα και αυξανόμενες θερμοκρασίες έχουν προκαλέσει πολλά σημαντικά γεγονότα λεύκανσης των κοραλλιών.
Το 2017, ένα θαλάσσιο κύμα καύσωνα προκάλεσε τη μαζική λεύκανση και τον θάνατο πολλών κοραλλιών σε ένα μεγάλο τμήμα του υφάλου, έκτασης 2.300 χλμ. Τα γεγονότα αυτά ήρθαν μόλις έναν χρόνο κατόπιν μιας άλλης εκδήλωσης λεύκανσης στον ύφαλο, ο οποίος υποστηρίζει περισσότερα από 600 είδη κοραλλιών και εκτιμάται ότι συντηρεί πάνω από 64.000 θέσεις εργασίας σε βιομηχανίες, όπως ο τουρισμός και η αλιεία στην Αυστραλία. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο ύφαλος έχασε περισσότερο από το 50% των κοραλλιών του μεταξύ 1995 και 2017, ως αποτέλεσμα της θέρμανσης των νερών και των τροπικών καταιγίδων.
Για την καταπολέμηση της περιβαλλοντικής καταστροφής, η κυβέρνηση της Αυστραλίας ξεκίνησε το πρόγραμμα αποκατάστασης και προσαρμογής υφάλων (RRAP), με χρηματοδότηση 220 εκατ. δολαρίων, για την αποκατάσταση και προσαρμογή του υφάλου και τη διερεύνηση και ανάπτυξη τεχνολογιών για τη διάσωσή του. Σε πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό Nature, μια ομάδα θαλάσσιων επιστημόνων, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Χάρισον του Πανεπιστημίου Southern Cross της Αυστραλίας, ελπίζει ότι ο ύφαλος θα μπορούσε να σωθεί με την τεχνητή κατασκευή φωτεινότερων σύννεφων μέσω της τεχνικής της λεύκανσης των θαλάσσιων νεφών. Η τεχνική περιλαμβάνει τον ψεκασμό νανο-σταγονιδίων θαλασσινού νερού για να φωτίσουν τα σύννεφα και να αποκλείουν το ηλιακό φως, παρέχοντας σκιά και δροσίζοντας τα κοράλλια.
Ωστόσο, αυτή η τεχνολογία προκάλεσε τις αντιδράσεις ορισμένων επιστημόνων και ακτιβιστών. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο επικοινωνίας και εκστρατειών της Greenpeace Australia Pacific, Μάρτιν Ζαβάν, τέτοιου είδους τεχνολογικές λύσεις δεν είναι η σωστή κίνηση για να βοηθήσουμε τον ύφαλο. «Οι κυβερνητικές υπηρεσίες προσδιόρισαν σωστά την κλιματική αλλαγή ως τη νούμερο ένα απειλή. Ωστόσο, η Αυστραλία αρνείται να δεσμευθεί σε έναν στόχο μηδενισμού εκπομπών άνθρακα έως το 2050, διαιωνίζοντας έτσι το πρόβλημα», είπε ο Ζαβάν στην «Κ». Ο ύφαλος αποτελεί τρανή απόδειξη ότι ήδη αντιμετωπίζουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. «Το κύριο ζήτημα με αυτές τις τεχνολογίες είναι ότι δεν θα τον προστατεύσουν», προσέθεσε ο Ζαβάν. Οι λύσεις γεωμηχανικής, δυστυχώς, δεν είναι πανάκεια. Στηρίζονται στην ανθρώπινη παρέμβαση, παραποιώντας το κλίμα για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά μπορούν μόνο να δράσουν ελέγχοντας τη ζημιά και όχι προστατευτικά ή προληπτικά.
«Οι τεχνολογικές λύσεις μπορεί να λύσουν μέρος του προβλήματος, αλλά η πραγματική πρόκληση έγκειται στη λήψη προληπτικών μέτρων», δήλωσε η επιστήμονας θαλάσσιας περιβαλλοντικής διαχείρισης, δρ Μαντχάβι Κόλτον. Σύμφωνα με την ίδια, εάν θέλουμε να υπάρχει ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος στο μέλλον, τα κοράλλια πρέπει να γίνουν πιο ανθεκτικά στις υψηλές θερμοκρασίες.