Οσοι περπατούν στην Ομόνοια, δεν προσέχουν την είσοδο του ξενοδοχείου «Μπάγκειον». Αλλωστε, καλύπτεται από μια πρόχειρη κατασκευή με νοβοπάν. Προς το παρόν, όσοι περνούν αυτή την πόρτα είναι μόνο για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις που παίζονται στην πάλαι ποτέ λαμπρή αίθουσα συνάντησης του πρώτου ορόφου, με τον τεράστιο καθρέφτη και το γυάλινο στέγαστρο. Αυτές τις χειμωνιάτικες ημέρες επιστρατεύονται για τους θεατές ηλεκτρικές θερμάστρες, αλλά τίποτε δεν μπορεί να διώξει την υγρασία ενός άδειου κτιρίου ηλικίας περίπου 130 χρόνων.
Ομως, σύντομα, λέει στην «Κ» ο Φίλιππος Δραγούμης που εκπροσωπεί το «Μπάγκειον Ιδρυμα» και συντονίζει τις εργασίες, αυτό πρόκειται να αλλάξει. Στον ισόγειο χώρο που ήδη από τα σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ υπήρχε πρόβλεψη για εμπορική χρήση, ο «Φούρνος Βενέτη» θα ανοίξει νέο κατάστημα. Το ίδιο θα συμβεί και στο ισόγειο του δίδυμου κτιρίου, του ξενοδοχείου «Αλέξανδρος», που βρίσκεται στην άλλη γωνία της οδού Αθηνάς.
Σχεδόν 130 χρόνια μετά την οικοδόμησή του, και αφού άλλαξε πολλές χρήσεις, το ξενοδοχείο «Μπάγκειον» ελπίζει να προσελκύσει επενδυτές του κλάδου και να φιλοξενήσει προσεχώς στα δωμάτιά του νέους επισκέπτες (φωτ. Νίκος Κοκκαλιάς).
Και δεν είναι μόνον αυτά που πρόκειται να συμβούν στην πλατεία Ομονοίας. Από τα παράθυρα του πρώτου ορόφου του ξενοδοχείου, πίσω από τα σιδερένια υποστυλώματα των μπαλκονιών, η πλατεία αναμορφώνεται για μία ακόμη φορά. Οι πινακίδες του Δήμου Αθηναίων μιλούν για εργασίες συντήρησης, αλλά στην πραγματικότητα ένα μεγάλο σιντριβάνι μοιάζει να καταλαμβάνει και πάλι το κέντρο της. Επίσης, μία σειρά από νέα ξενοδοχεία θα λειτουργήσουν στην πλευρά την πλατείας που ορίζεται από τις οδούς Πειραιώς, Αθηνάς και Σταδίου.
Μέσα σε αυτό το τόξο, το «Μπάγκειον Ιδρυμα» ελπίζει ότι θα δημιουργηθούν δύο ακόμα ξενοδοχειακές μονάδες που θα δώσουν καινούργια ζωή στο «Μπάγκειον» και στον «Αλέξανδρο» – και τα δύο κτίρια ιστορικά και διατηρητέα, τοπόσημα της νεότερης πόλης των Αθηνών που οικοδομήθηκαν τη δεκαετία του 1880. «Εντός του 2020 προβλέπεται να γίνει διαγωνισμός μακροπρόθεσμης ενοικίασης (50 χρόνων), δεδομένου ότι υπάρχει ανανεωμένο ενδιαφέρον επενδυτών στην Αθήνα», λέει στην «Κ» ο κ. Δραγούμης. «Αυτή τη στιγμή η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη σε συνεργασία με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής, στην οποία έχει υποβληθεί μελέτη του διαγωνισμού ώστε όλα να γίνουν σύμφωνα με τους τύπους και με πλήρη διαφάνεια».
Η πολυτέλεια των χώρων υποδοχής στο «Μπάγκειον» παραμένει εμφανής παρά τη φθορά του χρόνου (φωτ. Νίκος Κοκκαλιάς).
Ισως βεβαίως οι καλλιτέχνες να αισθάνονται ότι η μίσθωση και η ανακαίνισή του θα στερήσει την πόλη από ένα χώρο ιδανικό για θεατρικές παραστάσεις και περφόρμανς, ένα ζωντανό work in progress όπου η παλιά αίγλη κατατρώγεται από τη φθορά. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι καλλιτέχνες –εικαστικοί αρχικώς μέσω της Μπιενάλε της Αθήνας, και μετά οι άνθρωποι του θεάτρου– ήταν εκείνοι που του ενέπνευσαν λίγη ζωή ακόμη. «Ως γνωστόν, τα κλειστά κι εγκαταλελειμμένα κτίρια παρουσιάζουν λιγότερη αντοχή στον χρόνο», σχολιάζει ο κ. Δραγούμης. «Τα πολιτιστικά δρώμενα είναι ένας τρόπος να κρατηθεί το κτίριο ζωντανό και να συντηρείται ως προς τα στατικά του και τις βασικές του λειτουργίες, ώστε να προλαμβάνεται η περαιτέρω φθορά. Επισκευές με έξοδα του Ιδρύματος έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο αίθριο, στη στέγη και στα υπόγεια για τα στατικά του, και συνεχίζουν να γίνονται».
Φαίνεται, λοιπόν, πως το «Μπάγκειον» βρίσκεται κοντά στο τέλος των σύγχρονων περιπετειών του, που ξεκίνησαν στην πρόσφατη οικονομική κρίση. «Μετά την οικονομική καταστροφή που υπέστη το αποθεματικό κεφάλαιο του Ιδρύματος που βάσει διαθήκης του Μπάγκα, ήταν τοποθετημένο σε μετοχές της Εθνικής Τράπεζας, χάθηκε κάθε δυνατότητα να αναπαλαιωθούν τα κτίρια με πόρους του Ιδρύματος», σχολιάζει ο Στεφανος Δραγούμης. «Βλέποντας το αδιέξοδο, το Ιδρυμα παραχώρησε τα κτίρια στον Δήμο Αθηναίων (2011), ώστε να χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ η αναπαλαίωση. Χρηματοδοτήθηκε μόνον μια μελέτη (που έκανε ο Δήμος Αθηναίων) από το Ωνάσειο, η οποία δυστυχώς όχι μόνο δεν έγινε αποδεκτή από το ΥΠΠΟ, αλλά άφησε και τα δύο κτίρια γεμάτα μπάζα και τρύπες στα πατώματα και στους τοίχους».