Στην αρχή, μπήκε μια στρατιά από φουριόζους συμβούλους. Υστερα, οι υπεύθυνοι ασφαλείας, που ακροβολίστηκαν σε καίριες θέσεις μέσα στην αίθουσα. Στο τέλος, με ελαφρά καθυστέρηση, ο ίδιος υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας. Προσπέρασε 150 μαθητές της Γ΄ Λυκείου από την Ελληνογερμανική Αγωγή, τη Γερμανική Σχολή Αθηνών αλλά και το Μουσικό Λύκειο Παλλήνης και ανέβηκε στο πάνελ. Σίγουρα, ο Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ έχει συνηθίσει να μιλάει με πρωθυπουργούς, υπουργούς, πρέσβεις και υψηλόβαθμα στελέχη.
Αυτή τη φορά όμως οι συνομιλητές του ήταν μια εξαμελής αντιπροσωπεία τελειοφοίτων, από τα δύο μεγαλύτερα γερμανόφωνα σχολεία της Αθήνας. Και το ακροατήριο φορούσε σκισμένα τζιν και αθλητικά. Να, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ίσως πολιτικές συναντήσεις, που ξεφεύγει από τα τετριμμένα μιας επίσημης επίσκεψης και οργανώθηκε στο αμφιθέατρο της Ελληνογερμανικής Αγωγής.
Η συνάντηση είχε προγραμματιστεί για την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου, αμέσως μετά τη συνάντηση του Γερμανού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και λίγο πριν από την αναχώρησή του για το αεροδρόμιο.
Αλλωστε, η Ελληνογερμανική Αγωγή βρίσκεται στην Παλλήνη, πολύ κοντά στα Σπάτα και αποτελεί μέλος του PASCH. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο δίκτυο 1.400 σχολείων που δίνουν προτεραιότητα στη γερμανική γλώσσα και πολιτισμό.
Ζόρικες ερωτήσεις
Ολα τα παιδιά, με την εξαίρεση των μαθητών του Μουσικού Λυκείου, όχι μόνο μιλούν καλά τη γλώσσα, αλλά έχουν ήδη δώσει εξετάσεις για το δίπλωμα που τους επιτρέπει να σπουδάσουν κατευθείαν στα γερμανικά πανεπιστήμια.
Σε λίγα λεπτά, οι δύο πλευρές είχαν ήδη πάρει θέσεις. Από τη μια, έξι δεκαοχτάρηδες, στο τέλος της εφηβείας και στην αρχή της νιότης, από μια χώρα που ταλανίζεται από σοβαρότατη οικονομική κρίση και που αναπτύσσει έντονα αντιγερμανικά αισθήματα.
Αν μη τι άλλο, θέλει θάρρος να έχεις απέναντί σου τον εκπρόσωπο ενός ισχυρού κράτους, έναν έμπειρο πολιτικό και να διατυπώσεις έναν προβληματισμό που μπορεί να μοιράζεται η πλειονότητα των Ελλήνων. Ολοι τους πάντως έδειχναν χαμογελαστοί, ψύχραιμοι και καλά προετοιμασμένοι.
Ο Σταϊνμάγερ από την άλλη, μάλλον κάλυπτε εύκολα την αμηχανία του. Οσο και αν χειρίζεται με επιδεξιότητα τη στρογγυλεμένη γλώσσα των διπλωματών, θα ήταν σίγουρα μια πρόκληση, καθώς ούτε εκείνος ούτε η αντιπροσωπεία του δεν θέλησαν να μάθουν εξαρχής ή και να λογοκρίνουν τα ερωτήματα.
Προς τιμήν του μάλιστα, δικαίωμα να μιλήσουν είχαν και παιδιά από το ακροατήριο. Οπως έλεγε στην «Κ» ο διευθυντής της Ελληνογερμανικής Αγωγής, Σταύρος Σάββας, εκείνο το πρωί επικρατούσε μια περίεργη αναστάτωση στο Σχολείο που διοργάνωσε την πρωτότυπη εκδήλωση, καθώς πολλοί μαθητές κυνηγούσαν στους διαδρόμους τους καθηγητές των γερμανικών με την παράκληση να δουν αν τα ερωτήματα που σκέφτονταν να διατυπώσουν είχαν άψογη σύνταξη…
Την επόμενη ώρα, ο υπουργός δέχθηκε πολλές ζόρικες ερωτήσεις: Είναι βιώσιμη η πολιτική της Ε.Ε.; Μπορεί ένας Ελληνας νέος να σπουδάζει στη Γερμανία, χωρίς να πέσει θύμα αρνητικών στερεοτύπων; Τι θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα για να βελτιώσει τη θέση της στην Ευρώπη; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν οι Ελληνες τα προσβλητικά σχόλια των γερμανικών ΜΜΕ για την ανάληψη της προεδρίας; Μέχρι πού θα φτάσουν τα μέτρα λιτότητας;
Ο Σταϊνμάγερ άντεξε το ευγενές σφυροκόπημα και αντεπεξήλθε, λέγοντας όλα αυτά που του επιβάλλει το χαρτοφυλάκιό του: ότι η Ελλάδα έχει ακόμα δρόμο μπροστά της, ότι δεν έχει ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις, περιβάλλεται όμως με εμπιστοσύνη από τα υπόλοιπα κράτη.
Τόνισε πως δεν είναι ενήμερος για το αν οι Ελληνες που σπουδάζουν στη Γερμανία αντιμετωπίζονται με προκαταλήψεις από τους συμπατριώτες του και έδωσε έμφαση στην ολοένα και αυξανόμενη κοινότητα των ξένων φοιτητών στα γερμανικά πανεπιστήμια.
Κοιτάμε το μέλλον
Το εντυπωσιακό δεν ήταν η δική του στάση, όσο η στάση των παιδιών: τον αντιμετώπισαν με ισορροπία, δίχως φόβο αλλά ούτε και εχθρότητα: «Μπορεί στις μεγαλύτερες γενιές να υπάρχουν πιο έντονα αντιγερμανικά αισθήματα και λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εμείς δεν βλέπουμε τους Γερμανούς ούτε με συμπάθεια ούτε με αντιπάθεια. Βέβαια πρέπει να σας πω ότι όταν έπεσαν οι πυροβολισμοί στην πρεσβεία, ένιωσα ένα βαθύ αίσθημα ντροπής για τη χώρα μου. Αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση», μας έλεγε ένας από τους μαθητές της Ελληνογερμανικής που καθόταν δίπλα μας. «Θέλω να κάνω αίτηση σε πολλά γερμανικά πανεπιστήμια, αλλά δεν θέλω να νιώσω πολίτης γ΄ κατηγορίας στη Γερμανία μόνο και μόνο επειδή είμαι Ελληνίδα» τόνιζε μια συμμαθήτριά του, μετά την εκδήλωση.
«Η πολιτική έχει σημασία, αλλά το τι θα κάνουμε σε προσωπικό επίπεδο, ακόμα μεγαλύτερη. Ζούμε στη χώρα με την πιο έντονη οικονομική κρίση και με ποσοστά ρεκόρ στην ανεργία των νέων. Οι γονείς μας ασχολούνται πιο πολύ με την πολιτική, εμείς πρέπει να ασχοληθούμε με το μέλλον μας» υπογράμμιζε μια δεκαοκτάχρονη.
«Το ότι μαθαίνουμε μια γλώσσα, δεν σημαίνει ότι ταυτιζόμαστε με τη χώρα και τον πολιτισμό της» έλεγε ένας από τους μαθητές που κατέβηκε από το πάνελ.
Συμπέρασμα; Η νέα γενιά των Ελλήνων σίγουρα δεν έχει τα συμπλέγματα των μεγαλυτέρων. Αισθάνονται Ευρωπαίοι πολίτες, σχεδιάζουν την πορεία τους, έχουν στόχους και σκέφτονται λιγότερο συναισθηματικά και παρορμητικά και περισσότερο τεχνοκρατικά.
Οσο για τον Σταϊνμάγερ, γλύκανε επιτέλους, όταν τον κύκλωσαν παιδιά του δημοτικού και του χάρισαν μια ζωγραφιά. Και έφυγε για το αεροδρόμιο περισσότερο εντυπωσιασμένος από τους Ελληνες νέους, παρά τους Ελληνες πολιτικούς.