Η κληρονομιά της δεκαετίας του 1960, ένας πλούτος που θα αγαπηθεί

Η κληρονομιά της δεκαετίας του 1960, ένας πλούτος που θα αγαπηθεί

Είχα µόλις κοντοσταθεί στον αριθμό 4 της οδού Νίκης, στην καρδιά της Αθήνας, εκεί που κάποτε ήταν το βιβλιοπωλείο του «Ελευθερουδάκη». Εκεί που λιώναμε τις σόλες μας πάνω κάτω, στην είσοδο δεξιά, η Νεοελληνική Λογοτεχνία της «Εστίας», επάνω με τη σκάλα, τα βιβλία τσέπης, αγγλικά και γαλλικά

2' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είχα µόλις κοντοσταθεί στον αριθμό 4 της οδού Νίκης, στην καρδιά της Αθήνας, εκεί που κάποτε ήταν το βιβλιοπωλείο του «Ελευθερουδάκη». Εκεί που λιώναμε τις σόλες μας πάνω κάτω, στην είσοδο δεξιά, η Νεοελληνική Λογοτεχνία της «Εστίας», επάνω με τη σκάλα, τα βιβλία τσέπης, αγγλικά και γαλλικά. Σκεφτόμουν πόσο έχει αλλάξει το κέντρο, με τα καλά και τα κακά του, όταν ο ήλιος χάιδεψε τη λευκή πρόσοψη του κτιρίου απέναντι, στην Καραγεώργη Σερβίας. Είναι μια από τις αρχοντικές προσόψεις που λίγοι τις προσέχουν. Και ανήκει στην εποχή της μεταπολεμικής άνοιξης, εκεί γύρω στο 1960, όταν υπήρχε η πίστη πως η χώρα θα προοδεύσει. Σε όλους τους τομείς. Το ιστορικό μέγαρο της Εθνικής Ασφαλιστικής, στον αριθμό 8 της Καραγεώργη Σερβίας, μια ανάσα από το Σύνταγμα δηλαδή, παραμένει, εξωτερικά τουλάχιστον, ένα κτίριο μιας ήρεμης αρχοντιάς, με αυτοπεποίθηση και συγκρότηση. Εργο του Ιάσονα Ρίζου, άρχισε να χτίζεται το 1960 και εγκαινιάστηκε το 1963 κερδίζοντας τότε τον θαυμασμό για όλα όσα πρόσφερε με τέτοια ποιότητα στον σχεδιασμό και στα υλικά.

Υπάρχει μια ολόκληρη κουλτούρα στην Αθήνα οργανωμένη γύρω από το ανανεωτικό πνεύμα της περιόδου 1955-1967, που αγγίζει τα πάντα, από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου έως την εισαγωγή της νέας αρχιτεκτονικής, της νέας τεχνολογίας και, κυρίως, της πεποίθησης πως κάθε χρονιά θα φέρει πρόοδο. Πόσο πολύ απέχουμε από το πνεύμα αυτό… Το κτίριο της Εθνικής Ασφαλιστικής στην Καραγεώργη Σερβίας ήταν η μεταπολεμική ναυαρχίδα, μετά την προπολεμική στην Κοραή, και για την εποχή του έφερε τη σφραγίδα εκείνης της νεωτερικής πολυτέλειας, με το μάρμαρο να κυριαρχεί. Αλλά δεν ήταν η αγάπη στην πολυτέλεια, που ούτως ή άλλως ήταν σε λογικά πλαίσια. Ηταν περισσότερο η επιθυμία να συμβάλεις στην πόλη, να γίνεις κομμάτι της προόδου. Τα χρόνια που ακολούθησαν, στη Μεταπολίτευση οδήγησαν την άνοιξη της περιόδου 1955-1967 στο περιθώριο. Για πολλούς λόγους. Και τα πολλά καλά κτίρια εκείνης της εποχής, με υπογραφές κορυφαίων αρχιτεκτόνων μεγάλης παιδείας (ξενοδοχεία, γραφεία, διαμερίσματα), υποτιμήθηκαν από τη δημόσια γλώσσα που καθορίζει το δημόσιο γούστο και αφέθηκε να κυριαρχήσει η δαιμονοποίηση της ανοικοδόμησης. Είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά, και αντιφατικά επίσης, κεφάλαια της μεταπολεμικής εποχής, αλλά πλέον, με την πάροδο τόσων δεκαετιών, η λαμπερή δεκαετία του 1960 προκαλεί, και εδώ και διεθνώς, τα θωπευτικά βλέμματα των νεότερων γενεών. Ο συντηρητικός, και ίσως κλασικότροπος, μοντερνισμός που αγαπούσαν οι αστοί εκείνα τα χρόνια λοιδορήθηκε από όσους υπηρετούσαν τον ριζοσπαστικό και ρηξικέλευθο μοντερνισμό. Σήμερα δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν στρατόπεδα. Ολα ανήκουν στην Ιστορία. Και τις περιπτώσεις αρχιτεκτόνων όπως του Ιάσονα Ρίζου, που λίγοι σήμερα δυστυχώς θα είχαν να επιδείξουν ανάλογη παιδεία και αγάπη προς τις τέχνες, ή του Σπύρου Στάικου, του Εμμανουήλ Βουρέκα, του Δημήτρη Παπαζήση και τόσων ακόμη που άφησαν τόσα έργα στην πόλη, είναι καιρός να τις δούμε εκ νέου. Η έκθεση προ ετών για τον Εμμανουήλ Βουρέκα στο Μουσείο Μπενάκη ήταν ένας σταθμός για την αλλαγή πλεύσης. Μαζί με τα κτίρια των καλών αρχιτεκτόνων του ’60 (που είναι αναρίθμητοι) είναι και η σύνδεση με την επιτοίχια γλυπτική και ζωγραφική του Μόραλη, του Παππά, του Πρέκα, που κόσμησαν τον μοντερνισμό της πόλης. Ολα συνθέτουν μια κληρονομιά, που είναι όλη δική μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή