Η συνάντηση μέσα στην πόλη με ευγενείς μορφές της αρχιτεκτονικής πράξης είναι καθησυχαστική. Επιδρά ποικιλοτρόπως η επίγνωση ότι ο αθηναϊκός 20ός αιώνας έδωσε μεγάλο αριθμό δημιουργών, που είχαν, συχνά, εκτόπισμα μεγαλύτερο από τα στενά όρια της ειδικότητάς τους. Και αυτή η διεύρυνση νομιμοποιείται, πάντα και αναγκαστικά, από τον προσωπικό πολιτισμό που φέρει ο καθένας.
Γι’ αυτό με μεγάλη ικανοποίηση είδα τη μονογραφία που αφιέρωσε η Μάρω Καρδαμίτση–Αδάμη στον αρχιτέκτονα Ανδρέα Συμεών, έναν άνθρωπο βαθύτατα πολιτισμένο, που η παρουσία και η δράση του μας έδωσε όχι μόνο ένα καλό σώμα αρχιτεκτονικής, αλλά και ένα απόθεμα πολιτιστικής σκέψης. Πριν από λίγα χρόνια είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του «Ο δημόσιος χώρος της πόλης» (έκδοση Ελληνικής Εταιρείας), κείμενα που συμπυκνώνουν τον στοχασμό του πάνω στον αστικό πολιτισμό.
Με το χάρισμα που έχει η αρχιτέκτων και δεινή ερευνήτρια Μάρω Καρδαμίτση–Αδάμη να αφηγείται διαδρομές ανθρώπων, έρχεται και εδώ να μας δώσει βήμα βήμα τη ζωή και το έργο του Ανδρέα Συμεών, ο οποίος γεννήθηκε σε ένα παλαιο-αθηναϊκό σπίτι στην Πλάκα το 1926, αλλά μεγάλωσε στην Κυπριάδου, την όμορφη κηπούπολη των Ανω Πατησίων (με γείτονα τον Πικιώνη, τον Κόντογλου κ.ά.). Ο Ανδρέας Συμεών ανήκει στη γενιά εκείνη που βρέθηκε στην αλλαγή σκυτάλης από την παλιά γενιά δασκάλων της αρχιτεκτονικής στη νεότερη. O Kιτσίκης, ο Μιχελής, ο Δεσποτόπουλος, ο Χατζηκυριάκος–Γκίκας είναι το νέο αίμα της δεκαετίας του ’40. Υπήρχε κινητικότητα σε μια δύσκολη εποχή. Ο Ανδρέας Συμεών, με ανοικτό πνεύμα σε όλα τα αισθητικά και τεχνικά ρεύματα, συναναστρέφεται τον Σπύρο Παπαλουκά, τον Κωνσταντίνο Δοξιάδη (με τον οποίο θα συνεργαστεί αργότερα) και πολλούς ακόμη, διαμορφώνοντας σταδιακά το δικό του, αυτόνομο λεξιλόγιο.
Νεαρός αρχιτέκτων ανοίγει το πρώτο του γραφείο (1953-56) με τον Ν. Εφέσιο και τον Δ. Παπαζήση και αμέσως μετά περνάει μια μακρά και γόνιμη συνεργασία με το γραφείο Δοξιάδη (1956-71). Από το 1972 έως το 1996 συνεργάζεται με τους Α. Κολλάρο και Σ. Κονταράτο και τα τελευταία χρόνια είχε το προσωπικό του γραφείο (1996-2003). Η πορεία του άφησε σημαντικά κτίρια στην Αθήνα, στα προάστια, στη Βόρεια Ελλάδα, στο εξωτερικό. Συνεργάστηκε με την Αμερικανική Γεωργική Σχολή και στη διάρκεια της συνεργασίας του με το γραφείο Δοξιάδη ακολούθησε τον δρόμο των διεθνών μελετών. Τη δεκαετία του ’70 έδωσε μια αισθητικά ωραία εκδοχή της μοντέρνας κατοικίας στη Φιλοθέη και στο Ψυχικό, και από τα νεανικά του έργα ξεχωρίζει η πολυκατοικία της οδού Πλουτάρχου 2Α (1960), στην οποία έχει επιτύχει συγκερασμό του δικού του λεξιλογίου με αυτό του μοντερνισμού και με γνώμονα τον διάλογο–συνύπαρξη με το αστικό περιβάλλον του δρόμου.
Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, «Ανδρέας Συμεών. Από τη ζωή και το έργο του». Εκδοση Μουσείου Μπενάκη, 2013.