Η διάδοση των συσκευών πλοήγησης GPS, την προηγούμενη δεκαετία, έφερε μία μικρή «επανάσταση» στην οδήγηση, διευκολύνοντας όσους περνούν αρκετές ώρες της ημέρας στο τιμόνι, αλλά και εκείνους που συνήθως αγωνίζονται να προσανατολιστούν ακόμα και σε οικείες περιοχές της πόλης. Σταδιακά, ολοένα και περισσότεροι πεζοί ανά τον κόσμο τείνουν να απευθύνονται στα smartphones τους -αντί για τον κοντινότερο περαστικό- όταν αναζητούν μία διεύθυνση. Ετσι, αποφεύγουν τις «παγίδες» των προφορικών οδηγιών, που συχνά είναι ασαφείς ή αντιφατικές, ενώ οι πιο ντροπαλοί απαλλάσσονται από την ανάγκη να ζητήσουν βοήθεια από αγνώστους. Σε αντάλλαγμα, «θυσιάζουν» την ευκαιρία να κάνουν μία νέα γνωριμία, να εμπλακούν σε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση ή να εξερευνήσουν μία γειτονιά, καθώς περπατούν με την προσοχή τους εστιασμένη στη μικροσκοπική οθόνη και την απρόσωπη φωνή κάποιας ψηφιακής εφαρμογής.
Πέρα, όμως, από τον αντίκτυπο στις κοινωνικές σχέσεις -για να μην αναφέρουμε το ενδεχόμενο πρόκλησης ατυχημάτων, αφού το google maps δεν προειδοποιεί για την ύπαρξη εμποδίων στο πεζοδρόμιο- φαίνεται ότι τα smartphones αρχίζουν να επιδρούν και στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον χώρο. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, οι χρήστες GPS δυσκολεύονται περισσότερο να ανακαλέσουν στη μνήμη τους μία διαδρομή που μόλις ακολούθησαν. Οι ειδικοί εκτιμούν πως στο μέλλον δεν αποκλείεται να χάσουμε την ικανότητα να προσανατολιζόμαστε με τον «παραδοσιακό» τρόπο, δηλαδή χρησιμοποιώντας σταθερά σημεία αναφοράς και δημιουργώντας νοητές αναπαραστάσεις του περιβάλλοντός μας.