Στην πλατεία Αυδή, στην οδό Ακαδήμου και Κεραμεικού, τα τραπεζάκια του καλοκαιρινού «Αννας» έχουν αρχίσει να στρώνονται. Τελευταίες μέρες φωτός και ζέστης και σύντομα η οικοδέσποινα Αννα Βαγενά θα μαζέψει τους φίλους της στο φιλόξενο εσωτερικό του εστιατορίου που βρίσκεται δίπλα στο θέατρο Μεταξουργείο. Και οι δύο χώροι δημιουργήθηκαν από την αγάπη της για το θέατρο, για την Αθήνα, για τη συγκεκριμένη γειτονιά που ζει (ακριβώς από πάνω από το εστιατόριο βρίσκεται το σπίτι της). Καλαμάκια χειροποίητα στα κάρβουνα, πατάτες τηγανητές σπιτικές και μια μπίρα. Προσφορές της γενναιοδωρίας της Αννας Βαγενά που μας καλωσορίζει χαμογελαστή. Θα περάσει όμορφα ο χειμώνας στην Αθήνα, δεν θα νιώσουμε μοναξιά κι ένας από τους λόγους είναι το θέατρο Μεταξουργείο που κλείνει φέτος τα δεκαπέντε χρόνια λειτουργίας του.
Μέσα σε αυτά τα δεκαπέντε χρόνια χωρίς ουσιαστική κρατική επιχορήγηση το θέατρο Μεταξουργείο ανέβασε είκοσι επτά παραστάσεις που παρακολούθησαν παραπάνω από ένα εκατομμύριο θεατές και πραγματοποίησε περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα κατάφερε να είναι συνεπές στις οικονομικές υποχρεώσεις του. «Το όνειρό μας όταν ξεκινήσαμε με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη ήταν να δημιουργήσουμε έναν χώρο έκφρασης και επικοινωνίας για εμάς, τους συναδέλφους μας και τους θεατές μας. Νομίζω ότι αυτό το καταφέραμε» μου λέει η Αννα Βαγενά μιλώντας στην «Κ» με αφορμή την επετειακή χρονιά που ετοιμάζεται να διανύσει το θέατρό της. Εκείνο που ονειρεύεται για το μέλλον είναι «ν’ αποτελέσει το “Μεταξουργείο” έναν πυρήνα δημιουργίας για νέους ανθρώπους».
Παρεμβάσεις
Μια σημαντική παράμετρος της καλλιτεχνικής δουλειάς της Αννας Βαγενά υπήρξε η παρέμβαση στη γειτονιά του Μεταξουργείου και η αναβάθμισή της με δράσεις εκτός των παραστάσεων του θεάτρου. Συναυλίες στην πλατεία Αυδή, γιορτές για τους μετανάστες, κινηματογραφικές προβολές στον πεζόδρομο μπροστά από το θέατρο. Η Αννα Βαγενά βγήκε στους δρόμους της γειτονιάς της και έγινε φίλη με τους κατοίκους της, μοιράστηκε μαζί τους. Αποκορύφωμα η περσινή συγκινητική παράστασή της «Η ζωή μπροστά σου» όπου πρωταγωνίστησε με τον μικρό Αραβα, κάτοικο της περιοχής του Μεταξουργείου, τον Ιμπραήμ. «Διδάσκοντας τον Ιμπραήμ, είδα να μεταμορφώνεται ένα παιδί που δεν είχε καν δει θέατρο μέχρι τότε, σε ικανό ηθοποιό. Ηταν ίσως ο καλύτερος παρτενέρ που είχα ποτέ» μου λέει χαρακτηριστικά και τονίζει ότι «το μεγάλο πρόβλημα όλων όσοι κατοικούμε και εργαζόμαστε εδώ είναι το πρόβλημα της εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών. Μια πραγματική πληγή για τη γειτονιά μας, που δυστυχώς η πολιτεία (αστυνομία, δήμος κ.λπ.) δεν θέλουν ή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν».
Με άξονα το ελληνικό έργο
Το ρεπερτόριο που θα παρουσιάσει φέτος το θέατρο Μεταξουργείο για τον εορτασμό των 15 χρόνων του έχει σαν άξονα το ελληνικό έργο προερχόμενο από τη λογοτεχνία. Κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας όπως «Ο Γάμος» της Βάσας Σολωμού-Ξανθάκη, «Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη» και το «Καλά εσύ πέθανες νωρίς» του Χρόνη Μίσιου είναι το υλικό των φετινών παραστάσεων.
«Αγαπώ πολύ τη λογοτεχνία και πιστεύω ότι υπάρχουν κείμενα-θησαυροί που αξίζει τον κόπο να μεταφερθούν στο θέατρο. Εχω σαν μότο μου τη φράση του Μαρκές «ζω για να αφηγούμαι»» εξηγεί η Αννα Βαγενά. «Ο Γάμος» είναι ένα κείμενο που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θεσσαλικό Θέατρο το 1984 σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου. «Παίζοντας τη Λενάκη την ηρωίδα του έργου, έζησα μοναδικές στιγμές συγκίνησης και αγάπης από τον κόσμο. Από τότε κουβαλάω μέσα μου αυτή τη γυναίκα. Η Λενάκη ήταν πραγματικό πρόσωπο, έζησε στα Αμπελάκια της Θεσσαλίας, ήταν μια ηρωική γυναίκα, μια απλή χωριάτισσα, που όμως ενσαρκώνει όλες τις γυναίκες του τόπου μας». Η Αννα Βαγενά ανυπομονεί για την πρεμιέρα του Γάμου που θα γίνει στις 8 Οκτωβρίου στο θέατρο Μεταξουργείο. Οπως λέει και η ίδια αποχαιρετώντας μας, «Παρηγοριά και ελπίδα μου είναι το θέατρο. Ζω για να αφηγούμαι και να κάνω θέατρο».