ΧΑΝ, το καλλιμάρμαρο κτίριο και ο ρόλος του ως δημιουργικού φυτώριου

ΧΑΝ, το καλλιμάρμαρο κτίριο και ο ρόλος του ως δημιουργικού φυτώριου

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με ανάμεικτα αισθήματα έκπληξης, θαυμασμού και μελαγχολίας διάβασα στην «Καθημερινή» της Κυριακής 21 Σεπτεμβρίου 2014, στις «Πτυχές», το εξαίρετο άρθρο του Νίκου Βατόπουλου για τα αρχιτεκτονικά κτίρια της οδού Ακαδημίας με κορυφαία αναφορά στο καλλιμάρμαρο κτίριο της ΧΑΝ (Ακαδημίας και Ομήρου) και στο έργο των αρχιτεκτόνων της εποχής της δεκαετίας του 1960, που έβαλαν τη σφραγίδα τους σε ισάξια έργα (Βουρέκας, Βαλσαμάκης, Δεκαβάλας, Στάικος, Βικέλας, Παπαζήσης, Μυλωνάκης κ.ά.).

Επιτρέψτε μου να μπούμε στο κτίριο της ΧΑΝ από το 1964 έως το 1967, όπου νεαρό τότε φιλόλογο με προσέλαβαν «υπεύθυνο του Τμήματος Νέων». Το κτίριο και η περιοχή έσφυζαν από ζωή. Να φανταστείτε ότι η ΧΑΝ είχε φτάσει στο σημείο να έχει περίπου 2.000 μέλη φοιτητές και νέους, οι οποίοι απασχολούνταν ερασιτεχνικά στα διάφορα τμήματά της (ομάδες συζητήσεων και προβληματισμού, μουσική, χορός, ομάδες επιστημών, τέχνης, εκδρομών εσωτερικού και εξωτερικού, σχέσεις και επαφές με αντίστοιχα τμήματα YMCA του εξωτερικού, ιεραποστολή, τοπικά και διεθνή συνέδρια με θέματα τις ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές, θέατρο, κινηματογράφος, εκθέσεις ζωγραφικής). Υπήρξε μια πλημμυρίδα από εκατοντάδες νεόκοσμου που μπαινόβγαινε στους ορόφους του κτιρίου, δίνοντας και παίρνοντας από τον ενθουσιασμό της εποχής.

Είχαμε καθιερώσει κάθε Δευτέρα βράδυ, στη μεγάλη Αίθουσα Τελετών του 6ου-7ου ορόφου, τα περίφημα φιλολογικά βραδινά, όπου παρήλασε όλη η λογοτεχνική Αθήνα. Θυμάμαι τους «Πανθέους» του Τάσου Αθανασιάδη, που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά, ο ίδιος να κλαίει από τη μεγάλη επιτυχία καθώς διάβαζαν τα κείμενά του οι καταξιωμένοι πρωταγωνιστές του Εθνικού Θεάτρου Θάνος Κωτσόπουλος και Αννα Συνοδινού.

Κάθε Τετάρτη είχε καθιερωθεί ο επιστημονικός λόγος, όπου τα μεγάλα ονόματα των καθηγητών πανεπιστημίου είχαν τον πρώτο λόγο και κάθε Σάββατο απόγευμα ο καθιερωμένος εσπερινός με τον αλησμόνητο παπα-Πυρουνάκη, όπου «δοκίμαζαν τον ευαγγελικό λόγο», νεαροί τότε, ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος (νυν Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας), ο Δημήτριος Τρακατέλλης (νυν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής), ο Χρήστος Γιανναράς, ο Ηλίας Βουλγαράκης και τόσοι άλλοι που διέπρεψαν ύστερα στον χώρο της Εκκλησίας, της επιστήμης ή της κοινωνίας.

Βέβαια όλα αυτά γίνονταν κάτω από την επίβλεψη του κεντρικού συμβουλίου της ΧΑΝ με πρόεδρο τον καθηγητή Αμίλκα Αλιβιζάτο, αντιπροέδρους τον Θράσο Καββαδία, ιδρυτή της Τράπεζας Πειραιώς, τους τραπεζίτες Βαφιαδάκη και Τάκη Παπατσώνη, τον Ευάγγελο Παπανούτσο και τον πολύκλαυστο Γιάννη Λαμπρινίδη, που αν δεν έφευγε νέος, οι πάντες τον θεωρούσαν τη μεγάλη πολιτική προσωπικότητα που είχε ανάγκη η Ελλάδα. Ενα διοικητικό και επιστημονικό προσωπικό, από το πρωί μέχρι το βράδυ, στήριζε με όλες του τις δυνάμεις το δημιουργικό αυτό έργο.

Το 1967 η χούντα έκλεισε τη ΧΑΝ ως «δημιουργικό φυτώριο νέων ανθρώπων» στην καρδιά της ελληνικής πρωτεύουσας. Διακόπηκε το έργο. Εμεινε η θλίψη και η πατίνα του χρόνου τύλιξε το έρημο καλλιμάρμαρο κτίριο.

*Ο κ. Αθανάσιος Παλιούρας είναι ομότιμος καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή