Εχουμε την τάση να ασχολούμαστε με νέα ξεκινήματα, καινούργιους χώρους, εγκαίνια, πρεμιέρες. Οταν ένα νέο θέατρο ανοίγει, όλα τα φώτα στρέφονται πάνω του, όταν αντίστοιχα ένας χώρος κλείνει πόσοι ασχολούνται μαζί του;
Ετσι δίχως να το καταλάβει κανείς έκλεισε μέσα στο καλοκαίρι, λόγω οικονομικών προβλημάτων, ένας από τους πιο αξιόλογους θεατρικούς χώρους της Αθήνας των τελευταίων ετών, το «Ακαδήμεια», στέγη για οκτώ σεζόν του Θεάτρου Νέων του Δημήτρη Σεϊτάνη.
Το αγαπήσαμε το «Ακαδήμεια» με τις ωραίες του παραστάσεις, τον ζεστό του χώρο, τα εκπαιδευτικά του εργαστήρια, τις αφηγήσεις παραμυθιών το καλοκαίρι στην αυλή του. Μια μικρή όαση στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος που δημιουργήθηκε με πολύ κόπο από τον Δημήτρη Σεϊτάνη και τη Θάλεια Καλλιαντά, οι οποίοι μετέτρεψαν το ερειπωμένο συνεργείο που ήταν το «Ακαδήμεια» σε μια στέγη τεχνών και παιδείας. Κανείς δεν ασχολήθηκε με την απώλειά του. Μέχρι που πριν από λίγες εβδομάδες ήρθε η είδηση ότι ένας νεοσύστατος χώρος άνοιγε στην Ακαδημία Πλάτωνος. Με φωτογραφίες που δείχνουν ακριβώς τους ίδιους χώρους του «Ακαδήμεια», ανακοινώσεις των νέων παραστάσεων (το θέατρο με το ελαφρώς τροποποιημένο όνομα «Ακαδημία Πλάτωνος» ανήκει στην ηθοποιό Γιούλη Ηλιοπούλου και την κόρη της Κρίστελ Καπερώνη, που έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση). Πουθενά, ούτε για δείγμα, δύο προτάσεις που να αναφέρουν το τιμητικό για τους συνεχιστές του παρελθόν του θεάτρου. Ενώπιον μιας ακόμη «επέλασης των βαρβάρων», αφού για κάποιους οι λέξεις σεβασμός και αλληλεγγύη δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα…