Η δική τους Αθήνα που έγινε έκθεση

Η δική τους Αθήνα που έγινε έκθεση

3' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν είναι η πρώτη φορά που ξένο πανεπιστήμιο προσφέρει στους φοιτητές του την εμπειρία της Αθήνας. Η ελληνική πρωτεύουσα έχει γίνει τα τελευταία χρόνια λίγο «της μόδας», αλλά η αρχιτέκτων Καλλιόπη Κοντόζογλου μπορεί να υπερηφανεύεται ότι χτίζει μια στέρεη και παραγωγική σχέση με το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Τα Athens Studio είναι πλέον ένας ακαδημαϊκός θεσμός αλλά και μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο τόσο μακρινές και διαφορετικές πόλεις όπως είναι η Αθήνα και το Περθ. Και από την περασμένη Τετάρτη έγιναν αντικείμενο έκθεσης στην Ελληνοαμερικανική Ενωση, σε συνεργασία με τη Σχολή Αρχιτεκτονικής, Τοπίου και Εικαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αυστραλίας (UWA). Παρουσιάζονται οι αρχιτεκτονικές εργασίες των φοιτητών που συμμετείχαν στα Athens Studio του 2013 και του 2014 με θέμα την περιοχή του Γερανίου στην Ομόνοια και την Αθήνα του 2033, και τα οποία διοργανώνει και διδάσκει η Ελληνίδα αρχιτέκτων και καθηγήτρια μαζί με τον καθηγητή Nigel Westbrook.

Τα κρυμμένα χαρακτηριστικά

«Η μεθοδολογία των studio μας», εξηγεί η κ. Καλλιόπη Κοντόζογλου, «έχει να κάνει με την καταλυτική επίδραση ενός αρχιτεκτονήματος μέσα στην πόλη, του “αποσπάσματος”, που περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά της κεντρικής ιδέας κάθε project. Τα projects δεν επιχειρούν να αλλάξουν την πόλη στο σύνολό της, αλλά μέσα από την προσωπική χαρτογράφηση του κάθε φοιτητή, τα κρυμμένα χαρακτηριστικά μιας ή περισσότερων περιοχών έρχονται στο φως και ενισχύονται».

– Πρόκειται για καθαρά ακαδημαϊκά projects και τι βαθμός ρεαλισμού υπάρχει στις φοιτητικές εργασίες;

– Τα projects είναι βαθιά ρεαλιστικά και όχι πραγματιστικά. Τα μισοτελειωμένα κτίρια που σταμάτησαν λόγω κρίσης είναι απλά παραδείγματα πραγματισμού. Η κρίση μάς επέτρεψε να δούμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Ο Tafuri έλεγε ότι τα πράγματα αναδεικνύονται ως προς την αληθινή τους φύση και δείχνουν τις αντιθέσεις που περιέχουν όταν ο συμβατικός κόσμος καταρρέει σε στιγμές κρίσεων. Τα projects έπρεπε να ψάξουν και να αποκαλύψουν την αληθινή σημασία τού να είναι κάποιος «άνθρωπος» στην Αθήνα και τι αυτό μπορεί να σημαίνει στο μέλλον.

– Διαπιστώνετε διαφοροποιήσεις στο «βλέμμα» των Αυστραλών φοιτητών πάνω στην πόλη σε σχέση με το δικό μας;

– Οπωσδήποτε υπάρχουν διαφοροποιήσεις και αυτό είναι το θετικό. Πέρα από τα στοιχεία που διαφοροποιούν τους Αυστραλούς και τους Ελληνες υπάρχουν πολλά κοινά, για παράδειγμα, είμαστε συνομήλικοι περίπου όσον αφορά τη σύγχρονη ιστορία μας. Και οι δύο βρισκόμαστε στην περιφέρεια της Ευρώπης και του κόσμου. Οντας στην περιφέρεια, πέρα από τα μειονεκτήματα που έχει, θα μπορούσαμε να διαθέτουμε την ικανότητα να επιλέγουμε, να υιοθετούμε και να προσαρμόζουμε από το κέντρο τα πράγματα που μας ταιριάζουν ή θεωρούμε ότι θα επιθυμούσαμε.

Συνέβη με δύο πολύ γνωστούς Ελληνες αρχιτέκτονες, τον Βαλσαμάκη και τον Κωνσταντινίδη, όπως και με τους Αυστραλούς Glen Murcutt και Robin Boyd.

– Η Αθήνα προσελκύει συχνά το ακαδημαϊκό ενδιαφέρον. Είμαστε ένα «παράξενο φρούτο» για τους ξένους αρχιτέκτονες και πολεοδόμους;

– Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι, αλλά δυστυχώς συμβαίνει. Η Αθήνα λειτουργεί ως καθρέπτης γι’ αυτούς που κουβαλούν μαζί τους τις προκαταλήψεις τους. Βλέπουν αυτά που θέλουν να δουν. Η Αθήνα δεν αποκαλύπτει τα χαρακτηριστικά της με την πρώτη ματιά. Οταν όμως τη ζήσει κανείς, όπως κάνουν οι Αυστραλοί φοιτητές για δύο μήνες, τότε αρχίζουν να φαίνονται. Η ανηλεής επανάληψη της πολυκατοικίας, σε αντίθεση με τα κείμενα και τους χαρακτηρισμούς των πιο πρόσφατων «ειδικών» όπως ο Pier-Vittorio Aureli, δημιουργεί την αίσθηση που απολαμβάνει κανείς στην Αθήνα, της ασφάλειας, της οικειότητας, της κοινωνικότητας και της γειτονιάς. Εδώ κανείς δεν θα συναντήσει ζώνες διαφορετικών χρήσεων, ούτε θα πρέπει να διανύσει μεγάλες αποστάσεις για δουλειά ή αναψυχή, αλλά συναντά καθημερινά όλες τις ηλικίες.

– Αν σας ζητούσα μια δική σας εκτίμηση για το κέντρο της Αθήνας;

– Επιτρέψτε μου μια όχι αρχιτεκτονική απάντηση. Τώρα είναι ώρα η Ελλάδα και ειδικά η Αθήνα να παίξει ξανά στο ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι. Για πρώτη φορά, ύστερα από ίσως έναν αιώνα, μπορούμε να κοιτάξουμε προς τον Βορρά χωρίς να νιώθουμε απειλή. Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική βρίσκονται σε κατάσταση εσωτερικής κατάρρευσης. Η Τουρκία έχει τις δικές της φιλοδοξίες. Η Αθήνα μπορεί να γίνει η νέα αγορά αγαθών και ιδεών για την Ανατολική Μεσόγειο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή