Δεν ήταν η πρώτη φορά που τα επινίκια του ΣΥΡΙΖΑ ελάμβαναν χώρα στα Προπύλαια. Είχε προηγηθεί ο νικητήριος λόγος της Ρένας Δούρου τη δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, τον περασμένο Μάιο.
Την Κυριακή ο νέος πρωθυπουργός εκφώνησε την πανηγυρική του ομιλία από το ίδιο σημείο. Το «κάδρο» ήταν εντυπωσιακό καθώς ο φακός ζούμαρε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα με φόντο το κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών και την αριστουργηματική τοιχογραφία του Πολωνού ζωγράφου Λεμπιέτσκι (σε σχέδια του Βαυαρού Ραλ).
Πολλοί σχολιαστές απέδιδαν την επιλογή των Προπυλαίων στην «τύχη» και στη γειτνίαση με το εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αμφιβάλλω.
Το επιτελείο του κόμματος αποκλείεται να είχε αφήσει στην τύχη του ένα τόσο κρίσιμο, επικοινωνιακά, θέμα μια τόσο σημαντική βραδιά. Η εικόνα θα ταξίδευε σε εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο και αν όντως είχε σκηνοθετηθεί από τους στενούς συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα τους οφείλουμε συγχαρητήρια.
Οσο κι αν θέλει κανείς να τους αποφύγει, οι συμβολισμοί ήταν πυκνοί. Από τη μία τα «Προπύλαια» των φοιτητών και από την άλλη το λιτό κτίριο της Αθηναϊκής Τριλογίας, ακρογωνιαίος λίθος της νεότερης, νεοκλασικής, αστικής Αθήνας, ως φόντο: εγώ αυτό που είδα το βράδυ της Κυριακής ήταν η συμφιλίωση δύο κόσμων σε μια στιγμή χαράς. Στα μάτια χιλιάδων υποστηρικτών του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς το μέχρι προχθές «απόμακρο» και «αυστηρό» κτίριο του Πανεπιστημίου απέκτησε μια νέα νοηματοδότηση που θα τη βρούμε μπροστά μας και το λέω μόνο για καλό.
Μερικές φορές το δυνατό συναίσθημα είναι ο μόνος τρόπος.