Κάποια στιγμή το 2009 μια ομάδα ανθρώπων αποφάσισε να σκαρώσει μια ανοιχτή γιορτή στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος.
Από τότε έχουν γίνει πολλές κι εγώ ανυπομονώ να ανακαλύψω αυτή τη γοητευτική γειτονιά και τις δράσεις της που λίγοι γνωρίζουν. Βρίσκομαι στην άκρη της οδού Μοναστηρίου, πρωινό της περασμένης εβδομάδας με αρκετό κρύο και συννεφιά. Ερημιά, πέρα από κάποιους κατοίκους της περιοχής, υποθέτω, που έχουν έρθει για βόλτα με τα σκυλιά τους. Εδώ απλά να κάνω μια παρένθεση για ένα θέμα που κατά τη γνώμη μου πρέπει να βρει λύση, μιλάω για τη δυσκολία τού να περπατήσεις πόσο μάλλον να καθίσεις για ένα πικνίκ σε πράσινους χώρους της Αθήνας (ένα άλλο παράδειγμα που μου έρχεται είναι το ξέφωτο απέναντι από το Γκάζι), λόγω της κατάληψης των χώρων από σκύλους. Σε καμία περίπτωση δεν νιώθω εχθρικά απέναντι στα ζώα, απλώς πρέπει να το σκεφτούμε να βρεθεί χώρος για όλους, π.χ. και για τα παιδιά.
Επανέρχομαι όμως στην Ακαδημία Πλάτωνος όπου πήγα αναζητώντας δύο πολύ ωραία στέκια που κάνουν σημαντικό έργο. Ακριβώς απέναντι από μια από τις εισόδους του πάρκου βρίσκεται το πρώτο Συνεργατικό Καφενείο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα (με εργαλείο την European Village) ως ένα διαφορετικό μοντέλο επιχείρησης, συνεργατικής και φιλικής προς το περιβάλλον. Ετσι μου εξηγεί τη φιλοσοφία του ένας από τους βασικούς ιδρυτές του Συνεργατικού Καφενείου, ο Δημήτρης Βρεττός, τον οποίο συνάντησα τυχαία να χαλαρώνει μετά τον πρωινό καθαρισμό του χώρου. «Δεν έχουμε αφεντικό, δεν λειτουργούμε ως υπάλληλοι. Ολοι τα κάνουμε όλα», μου λέει πολύ απλά, πολύ σοβαρά. Στο Συνεργατικό Καφενείο διοργανώνονται προβολές, παραστάσεις, μουσικές βραδιές, συζητήσεις, ενώ με χαρά γίνονται δεκτές νέες προτάσεις για όλων των ειδών τις δράσεις. Από την κουζίνα έρχεται μια ωραία μυρωδιά από τα χορτοφαγικά φαγητά που σερβίρονται…
Δίπλα ακριβώς συναντώ τον χώρο γνώσης και πολιτισμού «Πολιτεία» (κλειστή τα πρωινά) στην οποία, όπως βλέπω από τις πολλές ανακοινώσεις στην πόρτα της, γίνονται αρκετές εκδηλώσεις αλλά και δωρεάν σεμινάρια, μέχρι και μαθήματα Φιλοσοφίας για παιδιά μέσα στο πάρκο! Παράλληλα λειτουργεί ως «τόπος χαλάρωσης» όπου μπορούν τα μέλη να βρεθούν, να γνωριστούν, να μοιραστούν. Μαθαίνω πως το δίκτυο αλληλεγγύης δεν σταματάει εδώ, υπάρχουν κι άλλες ομάδες που δραστηριοποιούνται στην Ακαδημία Πλάτωνος και από την άνοιξη και μετά το πάρκο ζωντανεύει με θέατρο, χορό και μουσική.
Σκέφτομαι πόσοι γνωρίζουν για όλα αυτά, όπως και για την ομορφιά του πάρκου, σκέφτομαι επίσης πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν η Αθήνα αν σε όλες τις γειτονιές της πόλης είχαμε ένα τέτοιο δίκτυο…