Εφήμερη κιβωτός, γεμάτη συστάδες ιδεών

Εφήμερη κιβωτός, γεμάτη συστάδες ιδεών

3' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Eνιωσα τυχερός που ένα απόγευμα μπόρεσα να επιτύχω μια σχετική απομόνωση στο αχανές κτίριο της Διπλαρείου. Είχα φτάσει στην πλατεία Θεάτρου, δυο βήματα από τη Βαρβάκειο, είχα διασχίσει ένα αστικό τοπίο πολύμορφο και ρευστό, για να φτάσω σε αυτό το μεσοπολεμικό κτίριο, σαν ένα παραλληλόγραμμο, κυβιστικό κάστρο σφηνωμένο σε μια αστική κοιλάδα.

Από μόνο του το γεγονός της παρουσίασης της έκθεσης «Strange Cities: Athens» με ιντρίγκαρε, μου γαργαλούσε το μυαλό και με έκανε να σπεύσω και να διεκδικήσω ένα καθεστώς γαλήνιας αυτονομίας μέσα στους καφκικούς δαιδάλους της Διπλαρείου. Η έκθεση είναι παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση και της Στέγης και προκάλεσε μια νέα ροή ιδεών πάνω στην Αθήνα. Οσο ήμουν επισκέπτης κατάλαβα τι συνέβαινε με την έκθεση: είχα γίνει κομμάτι της μέσα από μια αλληλουχία αόρατων κινήσεων συστολής και διαστολής καθώς το βίωμα της Αθήνας γινόταν υποδόριο και αίσθημα παράδοξο.

Αλλωστε, η ιδέα της παραδοξότητας είναι η μυλόπετρα για το «Strange Cities: Athens», που προσκάλεσε 23 ξένους καλλιτέχνες να «πουν» κάτι για την Αθήνα με την προϋπόθεση να μην την έχουν επισκεφθεί ποτέ. Αυτή η συνειρμική, φαντασιακή πρώτη ύλη γονιμοποιήθηκε από τη βαλίτσα έμπνευσης, ένα κουτί που στάλθηκε στους καλλιτέχνες γεμάτο θραύσματα αθηναϊκού πολιτισμού: ήχους, ποίηση, ένα βιβλίο, μία συνταγή, μία μουσική σύνθεση.

Η παραδοξότητα είναι ότι όλοι όσοι έστειλαν έργα δεν είχαν υπόψη τους τον χώρο που θα τα υποδεχθεί, ή τουλάχιστον έτσι πίστεψα και αφέθηκα σε αυτήν την υπόθεση να με ακολουθήσει στα βήματά μου, από αίθουσα σε αίθουσα, διαδρόμους, «στάσεις» και «ξέφωτα» ανάμεσα σε πολυκαιρισμένους τοίχους με προπολεμικά καλοριφέρ, με θεόρατα παράθυρα που μέσα από τα καΐτια τους έδιναν απρόσμενες όψεις προς την πλατεία Θεάτρου. Εμπαινε η έξω πόλη μέσα από χαραμάδες φωτός, από ανοίγματα και κρυφούς άξονες και μπερδευόταν σε μια νέα αφήγηση με τα ψυχεδελικά, βαθιά αισθαντικά, ποπ και post punk έργα που γέμιζαν αίθουσες αναβλύζοντα από τη φαντασία των μακρινών, απόντων δημιουργών. Είχε μια μεθυστική επίδραση αυτή η ώσμωση του πραγματικού και του φαντασιωμένου χρόνου, της πόλης που είναι από μόνη της, της πόλης που ονειρεύτηκαν εκείνοι και της πόλης που κυοφορούσα εγώ μέσα μου σαν όνειρο, απωθημένο ή ύβρι… Από αίθουσα σε αίθουσα άλλαζε ο φωτισμός, το φως έπαιρνε άλλες γωνίες, τεχνητά εμπόδια δημιουργούσαν σκοτεινούς θαλάμους για να σε βγάλουν και πάλι μετά σε εκτυφλωτικής λάμψης αναπαραστάσεις…

Συνέβη αυτό το εσωτερικό ρήγμα που έγινε τομή αλλά και σύνορο. Από τη μια ήταν αυτή η τόσο παλιά Αθήνα που έβλεπα από τα παράθυρα της Διπλαρείου, με τις αποθήκες, τα μικρομάγαζα και τα κλειστά γραφεία, την Αθήνα της βαλκανικής νοικοκυροσύνης και της τωρινής αιώρησης. Και από την άλλη, η Αθήνα στη φαντασία αυτών των τόσο συγκινητικά δημιουργικών καλλιτεχνών, η Αθήνα ενός παρελθόντος που δεν βιώθηκε και ενός μέλλοντος που δεν ζητήθηκε. Ωστόσο, κάτι γινόταν… Στην αίθουσα με τα έργα της Καναδής Amy Friend ένιωσα την Ελλάδα των παλιών φωτογράφων αναστημένη μέσα από παλίμψηστα μνήμης και προβολής επιθυμιών. Και στις φωτογραφίες της Angela Moore, είδα τη μινιμαλιστική συγκίνηση μπροστά στο θραύσμα και το έλασσον. Στα ψευδαισθητικά κολάζ του Seb Jarnot ένιωσα το αμνιακό υγρό μέσα σε φανταστικά δάση Αμαζονίου με παραδεισένια πουλιά και στα συναρπαστικά παραισθησιογόνα πορτρέτα του Thomas Robson είδα τη σύνθεση του Μαγκρίτ με την Αθήνα των περιηγητών.

H ίδια η Διπλάρειος έχει μεταμορφωθεί σε μια εφήμερη κιβωτό, μέσα στην οποία ευδοκιμούν συστάδες ιδεών. Το «Strange Cities» έγινε ένα ρυμουλκό φαντασιακής ύλης που μπήκε σε κόγχες και γωνίες και ανοίγματα και σκασίματα τοίχων, σε παλιές πρίζες και σε περβάζια παλιών παραθύρων. Υπάρχει μια κυοφορία σε εξέλιξη.

​​«Strange Cities: Athens», Διπλάρειος Σχολή, πλατεία Θεάτρου. Εως 28 Ιουνίου. Σχεδιασμός: Αφροδίτη Παναγιωτάκου. Επιμέλεια: Double Decker (Wilhelm Finger και Μελίτα Σκαμνάκη). Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός: Spacelab Architecture (Σωτήρης Χαΐνης, Βάνα Κριμνιώτη).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή