To «Θεσσαλονίκη Αλλιώς» γεννήθηκε πριν από πέντε χρόνια από την ανάγκη ενός διαφορετικού εορτασμού των είκοσι χρόνων του free press parallaxi. Η parallaxi είναι το παλαιότερο σε κυκλοφορία free press στην Ελλάδα – ιδρύθηκε το 1989. Το καλοκαίρι του 2010, στην αρχή της μεγάλης κρίσης, αποφασίσαμε να οργανώσουμε ένα αστικό πείραμα που στόχευε στη συνέργεια πολλών και διαφορετικών φορέων, ομάδων και δημιουργών, καθώς στη Θεσσαλονίκη μπορεί να γνωριζόμαστε όλοι καλά, δεν έχουμε μάθει όμως να δουλεύουμε αρμονικά μαζί. Θελήσαμε εστιάζοντας στον δημόσιο χώρο, στο περιβάλλον, στον πολιτισμό που οφείλει να φτάσει σε απομακρυσμένες γειτονιές, στη μεγάλη αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης που ρημάζει, να βάλουμε μια σειρά από ζητήματα για τα οποία γράφαμε και μιλούσαμε, αλλά θελήσαμε να δείξουμε στην πράξη πώς εννοούμε ότι πρέπει να γίνονται.
Η μεγάλη επιτυχία της πρώτης διοργάνωσης (62 δράσεις σε 48 ώρες, με 250 εθελοντές, 35 χιλιάδες θεατές και 500 δημιουργούς και φορείς) μας ανάγκασε να συνεχίσουμε. Εμπλουτίσαμε τη δράση με νέους άξονες: Τη δημιουργικότητα, με μεγάλα φεστιβάλ όπου συμμετείχαν εκατοντάδες δημιουργοί και αρχιτέκτονες, τη μετάκληση επιτυχημένων ανθρώπων από το εξωτερικό, που μας έδειξαν πώς άλλαξαν πράγματα στις πόλεις τους, την κοινωνική πρόνοια, με δράσεις παρέμβασης σε ιδρύματα όπως η Σχολή Τυφλών, το Κρατικό Ωδείο, το γκέτο του Δεντροποτάμου, με δημιουργία πάρκων και αναπλάσεις σχολείων, με μια μεγάλη δράση που ξεκίνησε εδώ και ενάμιση χρόνο στη γειτονιά της Δυτικής Εισόδου που βουλιάζει σε σοβαρά προβλήματα, με δράσεις προώθησης των δημιουργικών ανθρώπων της πόλης στο εξωτερικό (Στουτγάρδη, Στρασβούργο), με παραγωγές ταινιών που αναδεικνύουν τα προβλήματα της πόλης, με μεγάλες, μαζικές διοργανώσεις όπως η «Μέρα χωρίς αυτοκίνητο», το «Λιμάνι αλλιώς», οι «Ακτές αλλιώς» και «Μια Κυριακή στο Σέιχ Σου», που έβαλαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της πόλης μεγάλα ζητήματα που παρέμεναν στα αζήτητα, δράσεις προάσπισης απειλούμενων περιοχών (πεζόδρομοι, παραλίες κ.λπ.), μεγάλες μαζικές δράσεις για το βιβλίο, τη γιόγκα, τους αρχαιολογικούς χώρους, χορηγίες που εξασφαλίσαμε για ιδρύματα που μαστίζονται από την κρίση, περιπολίες στήριξης των αστέγων και πολλά άλλα. Σαράντα συνολικά δράσεις με περισσότερους από 220 χιλιάδες θεατές, όλες χωρίς εισιτήριο, περισσότερους από 500 εθελοντές όλων των ηλικιών και κυρίως συνεργασίες με το μεγαλύτερο μέρος των ομάδων ή επίσημων φορέων της πόλης.
Το «Θεσσαλονίκη Αλλιώς» μας έμαθε πως δεν υπάρχει ακατόρθωτο, παλεύοντας με εκατοντάδες αντιξοότητες ή δυσκολίες από την πλευρά των υπηρεσιών ή ακόμα και των ιδιωτών, μάλιστα συχνά λέμε ότι είναι μια μηχανή ονείρων που ρίχνεις μέσα μια ιδέα και την κάνει πραγματικότητα.
Σε πολύ δύσκολους καιρούς κατάφερε να γίνει αποτελεσματικό για πέντε ολόκληρα χρόνια εξασφαλίζοντας και πόρους αλλά και κάθε είδους βοήθεια που μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Η ανακαίνιση ας πούμε ενός ξενοδοχείου μπορεί να προσφέρει επίπλωση σε έναν κοιτώνα νέων Ρομά, πράγμα που κάναμε.
Πιστεύω πως η δύναμη ενός τέτοιου αστικού πειράματος είναι η συνέπεια, η έλλειψη εγωισμών, η συλλογικότητα και η ανοιχτή σκέψη. Μόνο έτσι προχωράς και πείθεις και άλλους να σε εμπιστευτούν. Από τις μεγάλες πρεσβείες του εξωτερικού και τα ξένα ιδρύματα μέχρι μικρές ακτιβιστικές ομάδες που δουλεύουν μαζί μας.
Αν κάτι μου έμαθαν αυτά τα πέντε χρόνια είναι πως ο ασφαλέστερος τρόπος για να πείσεις τον άλλο γι’ αυτά που προτείνεις, είναι να του το δείξεις με παράδειγμα σε εφαρμογή.
* Ο κ. Γιώργος Τούλας είναι δημοσιογράφος και ιδρυτής του «Θεσσαλονίκη Αλλιώς».