Είναι η Αθήνα μια πόλη εναντίον του εαυτού της; Να ένα ερώτημα που προκύπτει αβίαστα, καθώς η πρωτεύουσα αντανακλά στη λειτουργία της το διαλυμένο ελληνικό κράτος και την υπό πίεση ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Ως πόλη, η Αθήνα δεν έχει επενδύσει σκέψη πάνω σε αυτό που θέλει να γίνει, ίσως γιατί δεν ξέρει ούτε το πώς να το κάνει, αλλά ούτε και τον στόχο, όμως το πιθανότερο είναι ότι απουσιάζει η σκέψη πάνω στην αστική εξέλιξη, γιατί η Αθήνα δεν ανήκει σε αυτήν τη χρονική συγκυρία στις «έξυπνες πόλεις».
Το να είναι μία πόλη «έξυπνη» σημαίνει ότι έχει αποδεχθεί και κατανοήσει έναν κώδικα αξιών και τιμής, όπως περίπου κάνει ένα κράτος σε μια διεθνή οικογένεια. Αλλά επειδή ούτε το ελληνικό κράτος αντιλαμβάνεται τα δίκτυα, τις υποχρεώσεις, τους κώδικες και τις ευκαιρίες, έτσι και η πρωτεύουσά του αδυνατεί να αναπτυχθεί ως κέντρο παραγωγής σκέψης και πλούτου. Αντίθετα, παρακμάζει, και ας επιχειρούν ορισμένοι να παρουσιάσουν θετικά στοιχεία για τον τουρισμό.
Σήμερα, οι ευημερούσες πόλεις του κόσμου αντιμετωπίζουν ακόμη και τα κοινωνικά προβλήματα συνοχής μέσα από το μοντέλο της ελευθερίας του οικονομικού κλίματος. Αυτό το μοντέλο δεν αφαιρεί υποχρεώσεις απέναντι στο κοινωνικό σύνολο ούτε από τις κρατικές δομές ούτε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, απλώς διευρύνει την πίτα και βάζει και άλλους παίκτες. Η έννοια της «έξυπνης» (intelligent) πόλης βασίζεται στους πυλώνες του ανταγωνισμού, της καινοτομίας, της κινητικότητας και της ποικιλίας. Αυτό το σχήμα ενισχύεται από την ενθάρρυνση των νέων τεχνολογιών, της αριστείας και της αποδοχής κάθε διαφορετικότητας.
Ας σκεφτούμε αν η Αθήνα διαθέτει ένα έστω από αυτά τα χαρακτηριστικά ή αν έχει δομές, νομοθεσία ή ανθρώπους να υπηρετήσουν τις βασικές έννοιες του υγιούς ανταγωνισμού, του ανοίγματος της αγοράς, της προσέλκυσης επενδύσεων. Είναι η σφραγίδα αυτής της ελευθερίας και κινητικότητας που μετατρέπει μια πόλη σε πραγματικό τουριστικό προορισμό, που δημιουργεί κίνητρα για αναστηλώσεις μνημείων και κατοίκηση του κέντρου, που προϋποθέτει τη συγκέντρωση ανθρώπων εργατικών και δημιουργικών.
Η Αθήνα είναι μια πόλη γερασμένη, παρά το ζωηρό νεανικό πλήθος στα μέρη που συγκεντρώνουν τη νυκτερινή ζωή. Είναι μια πόλη που υπολείπεται από άλλες πρωτεύουσες σε θέματα ιδεών και επένδυσης στην καινοτομία. Είναι τεράστιο έλλειμμα που αντανακλάται στις υποδομές, στην εμφάνιση των κτιρίων, στην γκάμα των επιλογών και στην έμπνευση των κατοίκων.
Η Αθήνα υπολείπεται άλλων πόλεων που ευημερούν γιατί είναι μια πόλη βυθισμένη στην ιδεοληψία ξοφλημένων σεναρίων και στην οκνηρία γραφειοκρατικών δεινοσαύρων. Η εικόνα που παρουσιάζει και η αύρα που αποπνέει δεν της αξίζουν.
Η ηττοπάθεια και η γκρίζα όψη της θα μπορούσαν να καμφθούν σε ελάχιστα χρόνια. Η Αθήνα είναι μια πόλη ανελεύθερη, φοβική και φοβισμένη, χωρίς ενημέρωση και χωρίς ενδιαφέρον για τα άλματα που γίνονται διεθνώς. Είναι μία πόλη υπό κατοχή, όπως και όλη η χώρα, ενώ αρκούν τρεις κινήσεις ματ για να απελευθερωθεί η δημιουργική δύναμη χιλιάδων ανθρώπων. Η καταθλιπτική εμφάνιση της Αθήνας, τα προβλήματα λειτουργίας και αισθητικής έχουν να κάνουν και με αυτό το καθεστώς ανελευθερίας.