Υπάρχουν εκείνοι οι ταξιδιώτες που δεν τους ενδιαφέρουν μόνο η Acropolis, ο moussaka, το souvlaki και ο Zorba dance. Υπάρχουν περιπατητές στις πόλεις, οι οποίοι θέλουν να δοκιμάσουν την καθημερινότητα, μακριά από τα γκρουπ του «από ’δω η Αρχαία Αγορά, από ’κει η ελληνική ταβέρνα με το καλύτερο φαγητό της Αθήνας» (και με την οποία, κατά πάσα πιθανότητα, έχουμε κάνει κάποιο αμοιβαία επωφελές deal).
Με αυτό κατά νουν, η Anne Le Gal και ο Gary Monginod πήραν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν μία indie, όπως την ονόμασαν, ταξιδιωτική εφαρμογή για κινητά, για διάφορες πόλεις. «Ως ταξιδιώτες, πάντοτε μας άρεσαν τα μέρη των πόλεων όπου συγκεντρώνονται οι καλλιτέχνες. Ετσι, αποφασίσαμε να κάνουμε τους δικούς μας οδηγούς, με βοηθούς ντόπιους κατοίκους-καλλιτέχνες της κάθε πόλης», λένε στην «Κ».
Γενικός τίτλος της εφαρμογής, Indie Guides. Παρ’ όλ’ αυτά, ο όρος indie, τον οποίο οι δημιουργοί της εφαρμογής χρησιμοποίησαν, είναι ομολογουμένως πολυφορεμένος και αρκετά «χτυπημένος». Κι όμως, οι Anne Le Gal και Gary Monginod επέμειναν στη χρήση του: «Αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ήταν τα ανεξάρτητα μέρη, εκείνα ζουν από το πάθος των δημιουργών τους», λένε στην «Κ».
Η θέαση της πόλης
Ανάμεσα στους οδηγούς, η Αθήνα. Τα κείμενα για την αθηναϊκή έκδοση της εφαρμογής επιμελήθηκαν οι συγγραφείς Βασιλική Πέτσα και Γιάννης Δούκας. «Αλλα από τα σημεία ήταν αυτά που ήδη γνωρίζαμε και αγαπούσαμε, τα καθημερινά και οικεία που βρίσκαμε μπροστά μας, ζώντας την πόλη, κατοικώντας την. Και άλλα ήταν αυτά που ανακαλύψαμε με αφορμή τον οδηγό, ρωτώντας, συνομιλώντας, περπατώντας στις περιοχές της, αλλά και στο ψηφιακό της στίγμα, έχοντας ως κριτήριό μας, στο μέτρο του δυνατού, μια κάποια αισθητική ομοιομορφία, μια κοινή βάση κοινωνικής ευαισθησίας και συνεταιριστικής οργάνωσης.
Εξάλλου, υποθέτουμε ότι δεν έχει σημασία τόσο ο ίδιος ο τόπος, όσο ο τρόπος που τον προσεγγίζεις: τα μέσα που επιστρατεύεις, οι προβολές σου πάνω του, οι χρήσεις και οι σημασίες που του αποδίδεις», αναφέρουν στην «Κ».
Η ελληνική πρωτεύουσα είναι ένας τόπος που μπορεί να σε απωθεί, αν δεν έχεις καταλάβει πόσο πολυσήμαντος οργανισμός είναι, αλλά σίγουρα σε αποζημιώνει όσο επιθυμείς να την κάνεις κομμάτι σου. «Ανέκαθεν υπήρχαν στην Αθήνα, χωρίς αποκλειστικό χωροταξικό εντοπισμό (π.χ. Εξάρχεια ή Μεταξουργείο), θύλακοι της υποκουλτούρας, που λειτουργούσαν ως τόποι συσπείρωσης, κεντρομόλες δυνάμεις για όσους αναζητούσαν διαφορετικούς τρόπους έκφρασης και διασκέδασης», λένε χαρακτηριστικά οι κ.κ. Πέτσα και Δούκας. Και συνεχίζουν: «Να τονίσουμε, πάντως, ότι, καθώς αναζητούσαμε σημεία και μέρη ταυτοποιημένα ως indie, δεν είχαμε απαραιτήτως στο μυαλό μας το mainstream ως αντίθετό του, αλλά το υπερβολικά γνωστό, το εύκολα εντοπίσιμο, το τετριμμένο».
Ο indie ταξιδιώτης σήμερα
Ποιος είναι, όμως, ο indie ταξιδιώτης τού σήμερα; «Απαλλαγμένος από το factory farming των οργανωμένων προκαθορισμών, αλλά και του εναλλακτικού συρμού, ανοιχτός στο να βιώσει την ατμόσφαιρα της πόλης και να επιχειρήσει να συντονιστεί με την καθημερινή ζωή της. Τον φανταζόμαστε με την τόλμη, τελικά, ν’ ανασυστήσει την αίσθηση και τη βιωμένη εμπειρία του ταξιδευτή, που προηγείται ιστορικά και υπερέχει ποιοτικά από εκείνη του τουρίστα», λένε οι Βασιλική Πέτσα και Γιάννης Δούκας. Ενώ οι Anne Le Gal και Gary Monginod συμπληρώνουν: «Δεν ενδιαφέρεται πολύ για τα σημαντικά αξιοθέατα και προτιμά να ανακαλύψει την πόλη με τον τρόπο των ντόπιων. Θέλει να συναντά τους ντόπιους, να δει πώς ζουν, τι κάνουν, τι τους αρέσει και να συνδεθεί μαζί τους».
Να ένα στοίχημα για τους κατοίκους της Αθήνας: να υπάρξουμε ως περιπατητές που θέλουν να συνδεθούν μαζί της.
Την εφαρμογή μπορείτε να την «κατεβάσετε» προς 0,99€ (ο οδηγός για το Παρίσι είναι δωρεάν) από εδώ: www.indie-guides.com.