Μετά την απόρριψη της χρηματοδότησης του έργου από το ΕΣΠΑ (δυστυχώς μαζί απορρίφθηκε και το παραλιακό μέτωπο) ήλθε και η απόρριψη από το Συμβούλιο της Επικρατείας των Περιβαλλοντικών Ορων του έργου: «Ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου κ.λπ.».
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας είχαμε προσφύγει 54 πολίτες για τυπικούς λόγους (που είχαν ουσία) όπως επιβάλλεται σε τέτοιες προσφυγές. Ο αποκλεισμός των Ι.Χ. από την οδό Πανεπιστημίου (γιατί δεν επρόκειτο για πεζοδρόμηση αφού θα περνούσαν τραμ, μέσα μαζικής μεταφοράς, ταξί κ.λπ.) κρίθηκε ότι είναι ασύμβατη με το ψηφισμένο Ρυθμιστικό της Αθήνας, η περιβαλλοντική μελέτη αφορούσε μόνο το έργο της επέκτασης του τραμ χωρίς πραγματικά να εξετάζει τις γενικότερες επιπτώσεις στην πόλη από ένα έργο με τεράστιες επιπτώσεις παντού (έλλειψη Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων).
Πέρα από αυτά τα σημαντικά, αλλά και τυπικά, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι, μεταξύ άλλων, οι μελέτες βασίστηκαν στην πρόβλεψη μείωσης της ζήτησης μετακίνησης από το 2011 (έτος βάσης της μελέτης) ώς το 2016 κατά 35%, ενώ ήδη έως και το 2013 έχει αυξηθεί κατά 25-30%, δηλαδή η ίδια η βασική παραδοχή της μελέτης, άρα και των κυκλοφοριακών επιπτώσεων, έχει πεταχτεί στα σκουπίδια από την πραγματικότητα.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η μελέτη προέβλεπε (άγνωστο αν ως προαπαιτούμενο ή ως «επιτυχία» από την εφαρμογή της) μείωση των θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας κατά 35%, δηλαδή μια νεκρή πόλη.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι η μελέτη των επιπτώσεων από το αναμενόμενο κυκλοφοριακό κομφούζιο σε άλλους δρόμους (π.χ. Σκουφά κ.λπ.) παραπεμπόταν σε μελλοντικές μελετητικές καλένδες.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτή η προτεινόμενη κυκλοφοριακή τραγωδία της οδού Σταδίου με αριστερή στροφή προς τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας των τρόλεϊ προκαλώντας ασφυξία σ’ έναν υπερφορτωμένο δρόμο.
Γι’ αυτό δεν είναι δα ότι μας «έμειναν οι μελέτες για μελλοντική χρήση», όπως σημειωνόταν με μελαγχολία μα κι ελπίδα στο σχετικό ρεπορτάζ της Καθημερινής του Σαββάτου 6/6. Οπως βλέπετε, η επικοινωνιακή καταιγίδα που συνόδευσε την απόπειρα της διάλυσης της πόλης ως κάτι το ωραίον άφησε τα κατάλοιπά της. Προφανώς κάλλιο υγιής και πλούσιος παρά άρρωστος και φτωχός. Προφανώς εν γένει μας αρέσουν οι πεζοδρομήσεις. Αλλωστε προσέφυγαν μαζί ή συμπαραστάθηκαν άνθρωποι που υποστήριξαν σθεναρά άλλες πεζοδρομήσεις ή και, από τη θέση ευθύνης τους, τις υλοποίησαν. Πεζοδρομήσεις λοιπόν βεβαίως αλλά με σοβαρότητα για το πού και πώς. Στην περίπτωσή μας το «σχέδιο ανάπλασης της οδού Πανεπιστημίου» εστερείτο αυτής της σοβαρότητας και λίγο έλειψε με επικοινωνιακή γκλαμουριά να οδηγήσει στην -περαιτέρω- καταστροφή της Αθήνας.
Αλλά τι να λέμε τώρα όταν παίζεται «κεντρικά» η καταστροφή όλης της Ελλάδας…
* Ο κ. Σπύρος Καβουνίδης είναι δρ Πολιτικός Μηχανικός και κάτοικος Πλάκας.