Τα 18 κομματικά περίπτερα που στήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας στέλνουν καθημερινά το δυσοίωνο μήνυμα ότι επί της ουσίας κανείς δεν θέλει να αλλάξει την Ελλάδα. Η οπτική ρύπανση είναι μία παράμετρος, αλλά το πιο σημαντικό είναι η ευκολία με την οποία τα κόμματα επιβάλλουν τις αισχρές κατασκευές τους στους πολίτες. Τελειώνει το 2015 και ακόμη θεωρείται αυτονόητο ότι ο δημόσιος χώρος της πρωτεύουσας προσφέρεται για τα παραπήγματα των κομμάτων. Η άδεια παραχωρείται παγίως από τον Δήμο Αθηναίων και τα πολιτικά κόμματα δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ ως αντάλλαγμα για το προνόμιο που κέρδισαν να προσβάλλουν για μία ακόμη φορά την αισθητική και τη λειτουργία της πόλης.
Ας πούμε ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις, όχι τόσο ως προς τη φύση της παρέμβασης, αλλά ως προς την επιλογή της θέσης. Η Τριλογία, π.χ., φιλοξενεί τρία άθλια καλύβια, της Λαϊκής Ενότητας, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ μ-λ. Δεν υπάρχει στον κόσμο ιστορικό προηγούμενο, να δίνεται το πιο ισχυρό σε πολιτισμικά μηνύματα σημείο μιας πρωτεύουσας σε κόμματα με μικρή ή απειροελάχιστη επιρροή (αλλά και το αντίστροφο δεν θα δικαιολογούσε την παρέμβαση) για να στήσουν το «δημοκρατικό» πανηγυράκι τους. Η Αθήνα μοιάζει να είναι εσαεί καταδικασμένη στην τριτοκοσμική της μιζέρια.
Την Τριλογία κανείς δεν τη θέλει μαυσωλείο. Το αντίθετο. Αλλωστε, ανέκαθεν ήταν και λόγω θέσης αλλά και λόγω χρήσεων ζωντανό κομμάτι της πόλεως. Για να αποκτήσει τη σημερινή μορφή της και να γίνει Τριλογία (έως τις αρχές του 20ού αιώνα) χρειάστηκαν πάνω από 60 χρόνια. Αλλά αυτό που εκπροσωπεί, την αστική παράδοση μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, την ευνομία, την καλλιέπεια και τη συνεκτική δύναμη, ορισμένοι αδυνατούν να αντιληφθούν, ενώ άλλοι, ακριβώς επειδή το αντιλαμβάνονται, επιθυμούν την αποδυνάμωση και τον ευτελισμό.
Η Τριλογία θα πρέπει να προστατευθεί με νόμο του κράτους και να διασώζεται από τις δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες. Η υποκρισία και η υποτελής νοοτροπία έχουν καταβαραθρώσει την Αθήνα και το εντυπωσιακό είναι ότι αυτή η βαθύτατη παρακμή εκλαμβάνεται ως δημοκρατικό δικαίωμα.