Μια θέα της Αθήνας από ένα παράθυρο ενός διαμερίσματος. Από μια δημόσια υπηρεσία ή ένα γραφείο. Η Αθήνα περιστρέφεται σαν να ακολουθεί ένα τηλεσκόπιο εγκατεστημένο σε ταράτσες, ορόφους και μπαλκόνια. Το «Rear Window» του Χίτσκοκ, σε μια διαρκή αθηναϊκή εκδοχή, έχει ήδη δώσει χιλιάδες λήψεις της Αθήνας. Είναι γνωστό το πρότζεκτ της εικαστικού Γιάννας Ανδρεάδη με τίτλο «Αθήνα Θέα», που τα τελευταία χρόνια έχει παρακινήσει χιλιάδες κάτοικους της Αθήνας να στείλουν μια φωτογραφία τραβηγμένη μέσα από ένα παράθυρο.
Και τώρα εκτίθεται σε κοινή θέα, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς (έως 29/1), συνοδεία ενός λευκώματος από τις εκδόσεις Αγρα.
Δεν ήταν μόνο ο καταιονισμός από απρόσμενες λήψεις καθώς εκατοντάδες από τις φωτογραφίες αυτές τις είχε ανεβάσει η Γιάννα Ανδρεάδη στο Facebook, είχαν κυκλοφορήσει, είχαν προκαλέσει δημοσιότητα. Ηταν η συνύπαρξή τους. Το αθροιστικό τους βάρος, το εκτόπισμα ενός συνόλου που με το βάρος ενός βλεφάρου προκαλεί ρήγμα. Η «Αθήνα Θέα» κάνει τομή στη θέαση της πόλης, συνθλίβει μέσα από την αισθητική, ιδεολογική και γεωγραφική ευρυχωρία της κάθε στερεότυπο αναγνωστικού μοχλού. Η «Αθήνα Θέα» προσγειώθηκε σαν σεληνάκατος για να αμβλύνει τις γωνίες και να γεφυρώσει τα χάσματα.
Πέραν όμως του προφανούς που γεννάει η πολυφωνία του προσωπικού βιώματος, η «Αθήνα Θέα» ως πρότζεκτ είναι κάτι μεγαλύτερο μιας φωτογραφικής περιπέτειας. Ερχεται σε μια στιγμή που η Αθήνα έχει ανάγκη συναισθηματική συσπείρωση, χωροταξική ανακεφαλαίωση και γεωπολιτική επανεκτίμηση. Ερχεται η «Αθήνα Θέα» με τη δύναμη των χιλιάδων συμμετοχών της να θέσει επί της ουσίας ένα ζήτημα τέλους και ένα έναυσμα για τον σχεδιασμό ενός νέου ψυχογραφήματος για την πρωτεύουσα.