Συνήθως, όταν επιστρέφεις από διακοπές έχοντας φύγει… τρέχοντας από την Αθήνα, η πόλη φαντάζει φάμπρικα με κουρασμένους, κατάκοπους και απελπισμένους εργάτες, που δεν αργούν να σε παρασύρουν ξανά. Η Αθήνα, όμως, προσφέρεται για αστικές διακοπές, παρότι χρειάζεται λίγος χρόνος για να ανακαλύψεις τις «παραλίες» της. Τα θερινά σινεμά, οι λόφοι, τα μπαρ με τις αυλές, ακόμη και στο κέντρο της πόλης, ο Εθνικός Κήπος, οι ταράτσες που γίνονται οι νέοι προορισμοί – η Αθήνα έχει τον τρόπο της.
Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, βρέθηκα στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Εκεί, η Αννα Καφέτση έχει επιμεληθεί μιαν υπαίθρια έκθεση, που καλό είναι να επισκεφθεί κανείς αφού έχει πέσει ο ήλιος, αφού αλλιώς δεν είναι τόσο εύκολο να δει τα βίντεο και τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις με φώτα, που σε καλούν για μια διαδρομή στα ημιφωτισμένα μονοπάτια του κήπου, όπου, έως τις 17 Σεπτεμβρίου, παρουσιάζονται εγκαταστάσεις, γλυπτά και ηχητικά έργα. Συμμετέχουν 26 διεθνώς αναγνωρισμένοι αλλά και νεότεροι καλλιτέχνες, όπως οι Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Ουίλιαμ Κέντριτζ, Μάθιου Μπάρνι, Κώστας Μπασάνος, Ελένη Πανουκλιά, Ράνια Μπέλλου, Τιμ Νομπλ και Σου Ουέμπστερ, Δανάη Στράτου. Η έκθεση έχει τίτλο «Ο Κήπος βλέπει» (τίτλος ενός από τα «Τρία Ποιήματα με σημαία ευκαιρίας» του Οδυσσέα Ελύτη), θέλει να υπερβεί τον «κλειστό» χώρο του κήπου και να ανοιχθεί στην πόλη και, κυρίως, στη φαντασία, μέσα σε ένα τοπίο εικόνων και ήχων. Χρειάζεται παρατηρητικότητα και επιθυμία να περιηγηθείς στον χώρο, ώστε να ανακαλυφθούν τα έργα, που κάποια εξ αυτών βρίσκονται τοποθετημένα στα δέντρα, άλλα ανάμεσα στους θάμνους και άλλα πάνω στο χώμα.
Η Αθήνα έχει τον τρόπο της… Χρειάζεται, όμως, και την επιθυμία μας – και το καλοκαίρι.