Αν ήταν βιβλία, θα έλεγα ότι ταιριάζουν με την Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Βιβλίου. Είναι, όμως, παπούτσια, τσιγάρα και ταινίες πορνό, δείγμα μιας πολλαπλώς καταπατημένης πρωτεύουσας – ελέγχεται εάν είναι παγκόσμια.
Παρά ταύτα, ορισμένα πράγματα έχουν τα όριά τους. Η ανοχή εκ μέρους των δημοτικών, πανεπιστημιακών και αστυνομικών αρχών είναι κατανοητή, σε μια περί συλλαλητηρίων τυρβάζουσα Ελλάδα, ώς έναν βαθμό. Μέχρι του σημείου που η σωματική ακεραιότητα των πολιτών παύει να διαφυλάσσεται. Και μία τέτοια περίπτωση είναι ο κίνδυνος για τη ζωή των πεζών πολιτών έξω από την ΑΣΟΕΕ της Πατησίων.
Το παρεμπόριο, εκτός, πέριξ και εντός του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, εκτός από κανονικότητα που επιβλήθηκε εξαιτίας της αδράνειας των ως άνω αρχών, κατέστη και παράγων που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή οποίου διανοηθεί να αποπειραθεί απλώς να περπατήσει την Πατησίων από την ΑΣΟΕΕ έως περίπου τη Χέυδεν. Οι πάγκοι καταλαμβάνουν το μισό πεζοδρόμιο, με «πλάτη» στην Πατησίων, με το επιπλέον ρίσκο ο παρέμπορας, με μια μικρή αστάθεια της στιγμής, να πέσει πάνω σε διερχόμενο τρόλεϊ. Οσοι χαζεύουν την πραμάτεια καταλαμβάνουν ένα ακόμη κομμάτι του πεζοδρομίου, με αποτέλεσμα το μποτιλιάρισμα πεζών να είναι αναπόφευκτο.
Ολοι οι υπόλοιποι που απλώς θέλουμε να πάμε στις δουλειές μας είμαστε αναγκασμένοι είτε να περπατήσουμε πάνω στην Πατησίων, με τους γνωστούς κινδύνους με τα διερχόμενα τρόλεϊ και μηχανάκια, είτε να επιλέξουμε άλλο δρομολόγιο για τις δουλειές μας. Μία λιγότερη επιλογή διαδρομής σε μία πόλη που θέλει να λέγεται δυτική σημαίνει αυτομάτως ένα κομμάτι ελευθερίας λιγότερο.
Ενας επιπλέον κίνδυνος να χαθεί ή να τραυματιστεί μια ανθρώπινη ζωή, όπως παρ’ ολίγον είδα να συμβαίνει χθες μπροστά στα μάτια μου, τι να σημαίνει άραγε; Γιατί, τελικά, το μεσογειακό ταμπεραμέντο θεσμών και πολιτών ακόμα διαταράσσεται μόνον όταν χαθεί μια ανθρώπινη ζωή;
Ποιος και πότε, τελικά, αποφάσισε ότι η πρωτεύουσα, οι πόλεις μας είναι υποχρεωμένες να ανέχονται την παρανομία μέχρι να γίνει το «κακό»; Οτι, ώς τότε, «δε βαριέσαι, άσ’ τους, μωρέ, κρίμα είναι» – και οι παρέμποροι και οι πεζοί;