Ξεκίνησε διερευνητικά πριν από πέντε χρόνια στην Τεχνόπολη, συνέχισε στον Κεραμεικό και έπειτα στην 3ης Σεπτεμβρίου. Κάθε φορά που ανοίγει το Vinyl is Back, έχει το δικό του σταθερό κοινό, ένα ακροατήριο που μεγάλωσε με το βινύλιο, άλλους που το αντιμετωπίζουν ως φετίχ, αλλά κι εκείνους που ενώ είναι παραδομένοι στην ευκολία του downloading, επενδύουν στη γοητεία του κι ας μην έχουν πικάπ. Στα μάτια τους έχει εμπορική αξία ως συλλεκτικό προϊόν.
Κάπως έτσι το Vinyl is Back γιορτάζει το τριήμερο 16, 17, 18 Μαρτίου στο «Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου» τη 12η διοργάνωση με ελεύθερη είσοδο, με dj, πικάπ, σπάνια αντίτυπα, νέες κυκλοφορίες, δισκογραφικές εκπλήξεις, συμμετοχές γνωστών δισκάδικων, ανεξάρτητων εταιρειών και ιδιωτών, συγκροτήματα, αλλά και την ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου της σειράς «Vinyl is Back – Live Sessions». Επίσης αφιέρωμα στην ελληνόφωνη σκηνή με τους Locomondo, τους Magic de Spell, το μακροβιότερο ροκ συγκρότημα στη χώρα μας με ρίζες στο ’80, τον Λήτη από τα ’70s, τους νεότερους Νίκο Γρηγοριάδη και Κατερίνα Κυρμιζή, την Αλεξάνδρα Κλάδη and The Darlings, τους Athens Lindy Hop που συμπλήρωσαν δέκα χρόνια στη σκηνή του swing χορού στην Αθήνα κ.ά.
Τώρα που το cd αρχίζει κι αυτό να θαμπώνει, όλο και περισσότεροι μιλούν για τη μυσταγωγία του βινυλίου – αυτοί βέβαια που το γνωρίζουν ως επιλογή. Μπορεί το 94% των εσόδων της μουσικής βιομηχανίας να προέρχεται από το cd ως προϊόν, το downloading και το Streaming, όμως το βινύλιο εξακολουθεί να κερδίζει έδαφος και η παγκόσμια παραγωγή του να τριπλασιάζεται. Για τον Γιάννη Αλεξίου (δημοσιογράφο, συλλέκτη και συγγραφέα), τον άνθρωπο που «τρέχει» το Vinyl is Back, το 2017 «ήταν η χρονιά με τις περισσότερες πωλήσεις δίσκων βινυλίου από το 1991 στην Ελλάδα». Οπως λέει στην «Κ», η αύξηση που καταγράφει το βινύλιο ως προϊόν στην ευρωπαϊκή αγορά υπολογίζεται στο 10% ενώ στη χώρα μας φτάνει έως και το 15%. Δίνοντας μερικά χαρακτηριστικά της τελευταίας περιόδου κι έχοντας την εμπειρία των διοργανώσεων μιας πενταετίας, υποστηρίζει ότι τα βινύλια που έχουν ζήτηση, εκτός από κάποιες σπάνιες εκδόσεις, είναι αυτά της δεκαετίας του ’90. Ηταν η εποχή που άρχισε να ανατέλλει ο ψηφιακός δίσκος, βάζοντας στη γωνία τα αυλάκια του βινυλίου μαζί με τα πικάπ.
Το 1996…
Ομως, παρότι το cd εξακολουθεί να κατέχει την πρώτη θέση, σήμερα πολλές παραγωγές που εκδίδονται κυκλοφορούν παράλληλα και σε έναν περιορισμένο αριθμό βινυλίων, συνήθως 150 με 200 αντίτυπα. Ο τελευταίος δίσκος βινυλίου ελληνικής εκτύπωσης της WEA ήταν «Η στιγμή περνάει και χάνεται» του Σταμάτη Σπανουδάκη το 1996 και της Universal το «Τα τραγούδια για τους μήνες» των Δημήτρη Παπαδημητρίου – Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Πρόσφατα η Sony επανακυκλοφόρησε τη δισκογραφία των Judas Priest και στη χώρα μας εξαντλήθηκαν όλα τα αντίτυπα. Με νέο εργοστάσιο νοτιοδυτικά του Τόκιο ξαναρχίζει μετά τρεις δεκαετίες την παραγωγή δίσκων βινυλίου. «Το ελληνικό κοινό αγκάλιασε και το τελευταίο άλμπουμ, “Endless River”, που κυκλοφόρησαν οι Pink Floyd, το οποίο πούλησε 7.000 βινύλια και 5.000 cd, ενώ το “Book Of Souls” των Iron Maiden ξεπέρασε τις 7.500 αντίτυπα βινυλίου».
Νέο κοινό
Αν οι παλιοί αγοραστές αναθερμαίνουν την αγορά βινυλίου που επανακάμπτει διεθνώς, ένα νεότερο κοινό την ενισχύει με άλλο τρόπο. Στη Μεγάλη Βρετανία οι πωλήσεις βινυλίου αυξάνονται, αλλά πολλοί από τους αγοραστές δεν τους χρησιμοποιούν για ακρόαση! «Σύμφωνα με δημοσκόπηση του BBC/ICM, το 2017 διαπιστώθηκε ότι 48% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν έπαιξαν ποτέ τον δίσκο που αγόρασαν και 7% δήλωσαν ότι δεν έχουν πικάπ για να τον ακούσουν». Τα στοιχεία δείχνουν ότι «αυτοί που αγοράζουν βινύλια καλύπτουν την ανάγκη ιδιοκτησίας ενός φυσικού αντικειμένου και για το φιλοτεχνημένο εξώφυλλο και όχι τόσο για το ηχητικό περιεχόμενο».
Φέτος, διεθνώς, αναμένονται πωλήσεις της τάξης των 40 εκατ. βινυλίων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πωλήσεις βινυλίων παραμένουν μικρές σε σύγκριση με τη δεκαετία του ’80, περίοδο που ξεπερνούσαν το 1 δισ. άλμπουμ τον χρόνο, λέει ο Γ. Αλεξίου, σημειώνοντας πως φέτος αναμένονται πωλήσεις της τάξης των 40 εκατομμυρίων βινυλίων ενώ για τη βιομηχανία, στο σύνολό της, οι παγκόσμιες πωλήσεις δίσκων βινυλίου αναμένεται να φθάσουν το 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε αξία το 2018. «Κατά τους υπολογισμούς, αυτό είναι μόνο το 6% του συνόλου των εσόδων της μουσικής βιομηχανίας. Ομως, οι πωλήσεις βινυλίου είναι καλύτερα τώρα από τα προηγούμενα 25 χρόνια». Στην Αμερική, για παράδειγμα, το 2017 πουλήθηκαν 14.320.000 δίσκοι βινυλίου, 9% περισσότεροι του 2016. Αν μάλιστα επιχειρήσουμε μια σύγκριση με το 2010, «η παραγωγή βινυλίου έχει τριπλασιαστεί με ρυθμό ανάπτυξης 9 -10% ετησίως».
Στην Τσεχία
Οσο κι αν ξαφνιάζει, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής δίσκων βινυλίου στον κόσμο βρίσκεται στην Τσεχία. «Είναι η εταιρεία GZ Media (Gramofonove Zadovy) που ιδρύθηκε το 1951, σε μια μικρή πόλη, το Lodenice, 25 χλμ. δυτικά της Πράγας. Φέτος αναμένεται να φθάσει σε αριθμό εκτυπωμένων αντιτύπων βινυλίου τα 30 εκατομμύρια και τα έσοδά της υπολογίζονται στα 110 εκατομμύρια δολάρια». Οι καλύτεροι πελάτες της GZ βρίσκονται στη Βόρεια Αμερική. «Πρόσφατα αγόρασε και εργοστάσιο παραγωγής στο Μέμφις του Τενεσί. Επίσης εγκαινίασε εγκατάσταση παραγωγής στο Οντάριο του Καναδά».