Κλικ στα… φαράγγια της Αθήνας

Κλικ στα… φαράγγια της Αθήνας

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μπαίνοντας στην αίθουσα του δευτέρου ορόφου στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, που στεγάζει και φέτος την ετήσια, μεγάλη φωτογραφική έκθεση Athens Phοto Festival (APF ’18), ο επισκέπτης έρχεται αντιμέτωπος με μια τεράστια φωτογραφία της Αθήνας, μια έγχρωμη άποψη της πόλης σε εκτύπωση ύψους τεσσεράμισι μέτρων. Κι αν θέλει να δει και την υπόλοιπη δουλειά της φωτογράφου Μαργαρίτας Yoko Νικητάκη που συμμετέχει στο κεντρικό πρόγραμμα της διοργάνωσης, τότε πρέπει να καθίσει χαμηλά και να ξεφυλλίσει ένα μεγάλο βιβλίο που περιέχει και τις υπόλοιπες 14 εικόνες του project «Soil». Τότε ακριβώς αισθάνεται ότι μπαίνει μέσα στην εικόνα και πως αυτοί οι μεγάλοι δρόμοι που βλέπει μπροστά του ανοίγουν περάσματα σαν ποτάμια ανάμεσα στις πολυκατοικίες, οδούς διαφυγής που καταλήγουν, ίσως, στη θάλασσα.

Στο σημείωμα που συνοδεύει το έργο της, η Ελληνογιαπω-νέζα φωτογράφος γράφει: «H Αθήνα είναι πυκνή, ομοιογενής και γκρίζα. Αν και περικλείεται από τέσσερα μεγάλα βουνά και είναι χτισμένη γύρω από αρκετούς λόφους, το χώμα δεν είναι πια ορατό. Το νέο έδαφος είναι από τσιμέντο, όπως και ο νέος ορίζοντας».

Αυτή ακριβώς ήταν η πρόθεση της Νικητάκη όταν ξεκίνησε το «Soil», που σημαίνει «Εδαφος»: να απεικονίσει το σύγχρονο τοπίο της Αθήνας με τον τρόπο και τη μέθοδο ενός εξερευνητή. Κατά τη διάρκεια περίπου ενός χρόνου, όπως μας είπε, κινούμενη «σαν φωτογράφος άγριας ζωής», που σημαίνει φορτωμένη τηλεφακούς και τρίποδα, ανέβηκε σε όλους τους λόφους γύρω από την πρωτεύουσα –Φιλοπάππου, Λυκαβηττό, Τουρκοβούνια και την Καστέλλα– ώστε να βρει τις όψεις της πόλης που την ενδιέφεραν. «Ο τηλεφακός», εξηγεί, «χρησιμοποιήθηκε ως μικροσκόπιο παρατήρησης της μετάβασης από τον φυσικό κόσμο στον τεχνητό. Ερευνώντας και απομονώνοντας κατά αυτόν τον τρόπο κομμάτια της πόλης μέσα από τον φακό, αποκαλύπτονται νέα φαράγγια, νέα ποτάμια και το νέο έδαφος, όλα τεχνητά και ακίνητα πλέον στον χρόνο». 

Η αποκάλυψη αυτού του νέου γεωφυσικού χάρτη της Αθήνας, που είναι φτιαγμένος εξ ολοκλήρου από τσιμέντο, έγινε έπειτα από ώρες παρατήρησης και πολύ περπάτημα. Ετσι εντοπίστηκαν τα κατάλληλα σημεία από τα οποία η πόλη μοιάζει άλλοτε να συμπυκνώνεται κι άλλοτε να απλώνει, και με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκαν οι συγκεκριμένες φωτογραφίες που προσεγγίζουν το τοπίο τυπολογικά και αποστασιοποιημένα. Χωρίς συναισθηματική εμπλοκή εκ μέρους της φωτογράφου και χωρίς καμία φωτογραφική επεξεργασία μετά τη λήψη, οι όγκοι του τσιμέντου μεταμορφώθηκαν και απέκτησαν οργανική μορφή. Αρχισαν να κινούνται. Η ιδέα που γεννήθηκε στη φωτογράφο το 2015 και τώρα παρουσιάζεται στο APF ’18 αποτελεί το πρώτο μέρος μιας δουλειάς που αποσκοπεί να καταγράψει το νέο αστικό οικοσύστημα και την κυριαρχία της ανθρώπινης δραστηριότητας στο τοπίο. Συνεπώς συνεχίζεται…

​​Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138, έως 29/7.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή