πληθαίνουν και οι επιλογές είναι πολλές
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ
Ρομαντικές βόλτες στα στενάκια της Πλάκας, ποδηλατάδες στον
παραλιακό άξονα της Αθήνας, αλλά και μετακινήσεις «ρουτίνας» στο
κέντρο της πόλης με ποδήλατο είναι πλέον εφικτές για όλους –
ποδηλάτες και μη. Καταστήματα ενοικίασης ποδήλατων, που λειτουργούν
στα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, «ξεφυτρώνουν» χρόνο με
τον χρόνο στην Αθήνα εξυπηρετώντας Αθηναίους αλλά και ξένους
επισκέπτες. Στα περισσότερα, που βρίσκονται στα πέριξ του Μουσείου
της Ακρόπολης, μπορεί κάποιος να νοικιάσει με αντίτιμο λίγων ευρώ
ποδήλατο ανάλογα με τις ανάγκες του: ποδήλατο πόλης, ηλεκτρικό
ποδήλατο, mountaibike, αλλά και παιδικά ποδήλατα ή εναλλακτικά
καρεκλάκια που εφαρμόζουν στο πίσω μέρος του δίκυκλου.
«Το 85% των πελατών μας είναι Ελληνες από είκοσι πέντε έως
σαράντα ετών» λέει στην «Κ» ο Μάνος, ιδιοκτήτης του athens by bike.
«Πολλοί θέλουν να «αναμετρηθούν» με τις αντοχές τους και τις
αποστάσεις προτού προβούν σε αγορά, που συνεπάγεται ένα αξιοσέβαστο
κόστος» επισημαίνει ο ίδιος, «άλλοι πάλι έχουν πέσει θύμα κλοπής
και έως ότου ξαναγοράσουν ποδήλατο αναπληρώνουν το κενό με τα δικά
μας». Ο Μάνος θεωρεί ιδανική λύση το νοικιασμένο ποδήλατο «για
όσους ζουν σε απομακρυσμένα προάστια, κατεβαίνουν στην Αθήνα με
ΜΜΜ, αλλά θέλουν να μετακινηθούν εντός του κέντρου για διάφορες
δουλειές. Με το ποδήλατο κερδίζουν χρόνο, χρήμα και κόπο».
Μεσούσης, όμως, της τουριστικής περιόδου, υπάρχουν και πολλοί
ξένοι, ένθερμοι ποδηλάτες στην πατρίδα τους, που επιθυμούν να
γνωρίσουν την Αθήνα κάνοντας πετάλι. «Προέρχονται κυρίως από την
Αμερική, την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Μεγάλη Βρετανία». Μαζί με
το ποδήλατο και τον εξοπλισμό ο Μάνος προσφέρει έναν χάρτη με τους
πεζοδρόμους και τους δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας, που ενδείκνυνται
για ποδηλατάδα. Για τους ενδιαφερομένους διοργανώνονται citytours.
«Με το ποδήλατο μπορείς να δεις σημεία της πόλης, που με κανένα
άλλο μέσο δεν θα ανακάλυπτες» υπογραμμίζει ο Βασίλης, ιδιοκτήτης
του acropolis bike, που προτείνει τέσσερις ποδηλατοβόλτες «στον
χώρο και τον χρόνο», από τους πρόποδες της Ακρόπολης έως το
εμπορικό κέντρο και τον Εθνικό Κήπο.
Παρόλο που η Αθήνα θεωρείται μια πόλη μη φιλική στο ποδήλατο, οι
παρατηρήσεις των ξένων ποδηλατών εκπλήσσουν ευχάριστα. «Παρατηρούν
ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων, προφανώς λόγω του μεγάλου αριθμού
μοτοσικλετών που κυκλοφορούν στην πόλη, αποδεικνύονται
«προπονημένοι» στην ύπαρξη δικύκλων στους δρόμους», αναφέρει ο
Μάνος. Ωστόσο, τον στενοχωρεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι «οι
περισσότεροι πελάτες δεν θέλουν ή δεν χρησιμοποιούν τον
προσφερόμενο εξοπλισμό (αντανακλαστικό γιλέκο, κράνος)». Ευτυχώς,
μέχρι σήμερα δεν υπήρξε κάποιο σοβαρό ατύχημα.
Μία πιο «συμμετοχική» μορφή της ποδηλασίας προτείνει ο
ιδιοκτήτης του fubike, όπου διατίθενται τετράτροχα οχήματα, διθέσια
ή τετραθέσια. «Δίνουμε τη δυνατότητα σε ένα ζευγάρι, μια τετραμελή
παρέα ή οικογένεια να κάνει μαζί βόλτα συνομιλώντας και
αγναντεύοντας τις ομορφιές του ιστορικού τριγώνου», διηγείται ο κ.
Τάκης Ξύδης. Εν προκειμένω, «δεν είναι απαραίτητο να κάνουν όλοι
πετάλι, έτσι αποκομίζουν την εμπειρία της ποδηλασίας ακόμα και
άτομα με κινητικά προβλήματα».
Δυναμική η παρουσία των ποδηλάτων στα αστικά κέντρα
Του Κωστα Ονισενκο
Η χρήση του ποδηλάτου στα αστικά κέντρα επανέρχεται ραγδαία μετά
μια περίοδο έξι δεκαετιών, από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,
όταν το δημοφιλές μέχρι τότε δίκυκλο άρχισε να παραχωρεί τη θέση
του στα οχήματα με κινητήρα εσωτερικής καύσης. Αυτά αναφέρει ο
δημοσιογράφος Ρόμπερτ Πεν στο βιβλίο του «Ολα για το ποδήλατο»
(εκδ. Μεταίχμιο). Ο Πεν, που υποστηρίζει ότι «το ποδήλατο μου σώζει
τη ζωή κάθε μέρα» αφιερώνει τις σελίδες του βιβλίου του στην
κατασκευή του «τέλειου ποδηλάτου», αιτιολογώντας μεταξύ άλλων την
αναζωπύρωση της αγάπης του κοινού για τα ποδήλατα: Το μηδαμινό
κόστος μετακίνησης σε εποχές ανόδου της τιμής της βενζίνης, η
σωματική άσκηση κατά τη διάρκεια της μετακίνησης, η αποφυγή της
κίνησης στους δρόμους κ.λπ. Για τους ίδιους λόγους τα ποδήλατα
ξαναμπήκαν δυναμικά και στους δρόμους των μεγάλων ελληνικών πόλεων.
Οχι πλέον ως διασκέδαση, αλλά ως καθημερινό μέσο μετακίνησης.
Το ενδιαφέρον για το ποδήλατο έχει αυξηθεί πολύ, επιβεβαιώνει
στην «Κ» ο Γιώργος Βογιατζής, κατασκευαστής χειροποίητων ποδηλάτων,
επικεφαλής της εταιρείας Fidusa με έδρα τη Ρόδο και παλαίμαχος
πρωταθλητής ποδηλασίας. «Είμαστε λιγάκι των άκρων. Ενώ τα
προηγούμενα χρόνια αδιαφορούσαν πλήρως για τα ποδήλατα, ξαφνικά
έγινε της μόδας. Τόσο ως άθλημα όσο και για καθημερινή χρήση» μας
λέει.
Το «τέλειο ποδήλατο»
Ο ίδιος, όπως είναι αναμενόμενο, θεωρεί τους δύο τροχούς με τα
πετάλια τον καλύτερο τρόπο για να κινηθεί κανείς στο κέντρο των
πόλεων. Ποδηλάτες καταφεύγουν στον κ. Βογιατζή για να κατασκευάσουν
ένα ποδήλατο στα μέτρα τους, λαμβάνοντας υπόψη τον σωματότυπο, τις
διαδρομές και τις αισθητικές τους αντιλήψεις περί του «τέλειου
ποδηλάτου». Αλλοι αγοράζουν εισαγόμενα ποδήλατα μαζικής παραγωγής,
ενώ ορισμένοι κατεβάζουν από τα πατάρια τα ποδήλατα της «νιότης»
τους. «Κυρίως για τροποποιήσεις που έχουν να κάνουν με τοποθέτηση
ταχυτήτων. Αλλοι βάζουν καλαθάκια για να μπορούν να πηγαίνουν στα
ψώνια τους, λαμπάκια για το βράδυ», μας λέει ένας υπάλληλος
καταστήματος με ποδήλατα στην 3ης Σεπτεμβρίου.
Το ποδήλατο είναι τρόπος ζωής, υποστηρίζουν οι ποδηλάτες. Είναι
τρόπος για να αλλάξεις τη ζωή σου, λένε μερικοί από αυτούς. Τρόπος
για να κάνεις νέες γνωριμίες, να αποκτήσεις καλύτερη σχέση με το
σώμα σου και να αισθανθείς αυτοπεποίθηση. «Είναι ελκυστικό. Είναι
πιο εύκολο να τραβήξεις πλέον το ενδιαφέρον μιας γυναίκας οδηγώντας
ποδήλατο παρά τζιπ. Ξέρω ανθρώπους που απέκτησαν μεγάλες παρέες
λόγω του ποδηλάτου. Κάποιοι έκαναν και σχέσεις από αυτές τις
παρέες», μας λέει ο Θωμάς Ταπακτσόγλου από τη Θεσσαλονίκη. Οι
ποδηλάτες γνωρίζονται συνήθως στις ποδηλατοδρομίες που διεξάγονται
σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Τα νέα μέλη καλωσορίζονται με
χαμόγελα, ενώ σε αυτούς προστίθενται όλο και περισσότερες
γυναίκες.
Μία από τις αυτές τραυματίστηκε την περασμένη Παρασκευή σε
ποδηλατοδρομία στην Αθήνα. «Ο οδηγός του τζιπ ζήτησε και τον λόγο
από την αιμόφυρτη κοπέλα» λέει ο Χάρης Κεραμιδάς, αυτόπτης μάρτυρας
στο περιστατικό. Τα ατυχήματα είναι ένα πρόβλημα, άλλο ένα είναι οι
κλοπές. Μετά δύο χρόνια ποδηλασίας ο Χάρης αφήνει τα πετάλια για να
ξαναπιάσει τιμόνι. «Δεν υπάρχουν υποδομές στην Αθήνα. Το χειρότερο
είναι ότι δεν υπάρχει κουλτούρα ποδηλάτου. Στον δρόμο σε βρίζουν οι
οδηγοί, στο πεζοδρόμιο οι πεζοί. Δεν χωράς πουθενά» λέει με
αγανάκτηση. Προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα πλήθος εμπόδια, χιλιάδες
Ελληνες ποδηλάτες επιμένουν να δίνουν καθημερινή μάχη για μια θέση
στον δρόμο.