Κάπου, κάποιοι δημιουργούν και ονειρεύονται κοντά στη φύση δίνοντας ένα φωτεινό παράδειγμα. Οχι ότι κι εμείς δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε. Στο δημόσιο Δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μου στα Πατήσια οι δάσκαλοι έχουν ξεκινήσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανακύκλωσης, ζητώντας από τα παιδιά να φέρνουν στο σχολείο παλιές μπαταρίες, χρησιμοποιημένο λάδι για να το μετατρέπουν σε βιοντίζελ, φλούδες από φρούτα για να κάνουν κομποστοποίηση.Τα παιδιά μαθαίνουν στους γονείς να προστατεύουν τη φύση, αν και τους λείπει η παρουσία της…
Λίγες ώρες από την Αθήνα, στον Βόλο, πολύ κοντά στον παράδεισο του Πηλίου, τα παιδιά περπατούν στα δάση, στους κήπους της περιοχής μαθαίνοντας από τη φύση παρέα με εικαστικούς, γλύπτες και ζωγράφους. Ο λόγος για την αφυπνιστική έκθεση «Δέκα καλλιτέχνες ανακαλύπτουν μαζί με τα παιδιά τη χλωρίδα του τόπου τους και δημιουργούν» που διοργανώνει στο Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο του Βόλου έως τις 28 του μήνα το Στέκι Παιδιού και τα ΚΔΑΠ Νεάπολης και Λεχωνίων.
Εμπνευσμένη δουλειά που πραγματοποιείται στο πλαίσιο των δράσεων «Παιχνίδια με την Τέχνη».
Σκεφτείτε το προνόμιο των παιδιών που μένουν κοντά στο Πήλιο, την έμπνευση που μπορεί να έχουν για να δημιουργήσουν. Ο γνωστός αφηγητής παραμυθιών Στέλιος Πελασγός ο οποίος ζει στο Πήλιο παραθέτει στον πρόλογο του καταλόγου της έκθεσης σκέψεις του για την προσφορά της φύσης. «Κάθε παιδί πρέπει να ζει σε κήπο» γράφει μεταξύ άλλων. «Εκεί θα μάθει τα χρώματα και τα αρώματα, την ανθοφορία και τον μαρασμό, τη συμφωνία των κελαϊδιστών της αυγής και τη γαλανή ακινησία του σούρουπου». Φανταστείτε…