ΠΑΤΡΑ. Με καταστροφή απειλείται η παραλιακή ζώνη του Κάτω Αλισσού, στη Δυτική Αχαΐα, λόγω της εξελισσόμενης διάβρωσης των ακτών. Οι κάτοικοι αγωνιούν, αφού βλέπουν ότι το φαινόμενο της διάβρωσης πλησιάζει και κατοικημένες περιοχές, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν περίπου 60 μόνιμες και εξοχικές κατοικίες, παραλιακά καταστήματα, αλλά και δημόσιο κτήμα, το οποίο χρησιμοποιείται ως πάρκο αναψυχής και πλατεία.
Οπως αναφέρει στην «Κ» ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Παραλίας Κάτω Αλισσού, Δημήτρης Μπαρμπούνης, «το τελευταίο διάστημα το φαινόμενο της διάβρωσης της ακτής είναι εντονότατο και η περιοχή μας κινδυνεύει με άμεση εξαφάνιση, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Αχαΐας». Η θάλασσα, σύμφωνα με τον κ. Μπαρμπούνη, «κατατρώει τις ακτές, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι ιδιοκτησίες κατοίκων της περιοχής, ενώ το δημόσιο κτήμα όπου με κόπο διατηρούμε πάρκο αναψυχής και πλατεία, έχει υποχωρήσει σε σημαντικό βαθμό».
Παράλληλα, ο κ. Μπαρμπούνης θέτει ένα ακόμη ζήτημα, που όπως υποστηρίζει, μπορεί να επιδεινώσει το φαινόμενο της διάβρωσης. Οπως σημειώνει, η παραλία του Κάτω Αλισσού είναι δημιούργημα των προσχώσεων του ποταμού Πείρου. Ως εκ τούτου, όπως τονίζει, με την ολοκλήρωση της κατασκευής και τη λειτουργία του φράγματος Πείρου – Παραπείρου, θα περιοριστεί η ροή του νερού, αλλά και φερτών υλών, που τώρα αναπληρώνουν ώς ένα βαθμό τη διάβρωση. Ετσι, σύμφωνα με τον πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου, εκφράζονται ανησυχίες πως η εξέλιξη του φαινομένου θα είναι ραγδαία.
Νιφορέικα έως Βραχνέικα
Το φαινόμενο της διάβρωσης μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες σε όλο το οικοσύστημα που αναπτύσσεται γύρω από τον Πείρο ποταμό και ιδιαίτερα στις εκβολές του, στον Πατραϊκό Κόλπο, λέει ο ίδιος.
Ομως το φαινόμενο της διάβρωσης δεν περιορίζεται στην παραλία του Κάτω Αλισσού, αλλά επεκτείνεται σε μεγάλο μέρος της παραλιακής ζώνης της Δυτικής Αχαΐας, δηλαδή από την περιοχή των Νιφορέικων, έως τα Βραχνέικα.
Από την πλευρά της, η περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας έχει προχωρήσει στην προκήρυξη μελέτης για την αντιμετώπιση της διάβρωσης ακτών της Δυτικής Αχαΐας στις περιοχές Νιφορέικα, Καλαμάκι, παραλία Αλισσού, Μονοδένδρι, Βραχνέικα, και Τσουκαλέικα, το κόστος της οποίας φθάνει τα 826.000 ευρώ.
Σύμφωνα με τον αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας, Γρηγόρη Αλεξόπουλο, η μελέτη αφορά στην εκπόνηση των αναγκαίων γεωτεχνικών ερευνών για την κατασκευή έργων αντιμετώπισης της διάβρωσης, όπως κυματοθραύστες, εγκάρσιες προβολές κ.ά. Ομως με απόφαση της οικονομικής επιτροπής της περιφέρειας παρατάθηκε μέχρι το τέλος του 2014 η προθεσμία παράδοσης της μελέτης, διότι σύμφωνα με τον αντιπεριφερειάρχη, προηγείται χρονικά και τεχνικά η εκπόνηση της γεωτεχνικής έρευνας-μελέτης, η οποία δημοπρατήθηκε για ανάθεση ως ξεχωριστό υποέργο στις 11 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με τον αντιπεριφερειάρχη Γρηγόρη Αλεξόπουλο, η συγκεκριμένη μελέτη είναι αναγκαία, προκειμένου να ενταχθεί το έργο στο νέο ΕΣΠΑ, αφού το κόστος κατασκευής των έργων είναι μεγάλο.
Στόχος, όπως αναφέρει ο κ. Γρηγόρης Αλεξόπουλος, είναι να ξεκινήσουν τα έργα μέσα στο 2015 και να ολοκληρωθούν σε μία πενταετία.
Ωστόσο, ενστάσεις για τη μελέτη θέτει η περιφερειακή παράταξη «Οικολογική Δυτική Ελλάδα», σύμφωνα με την οποία, υπάρχουν δύο σοβαρά αδύνατα σημεία, ανεξάρτητα από την τεχνική της πληρότητα. Σύμφωνα με την παράταξη, το κόστος της μελέτης ανέρχεται σε 826.424,57 ευρώ για περίπου 12 χιλιόμετρα ακτής, δηλαδή περίπου 70.000 ευρώ ανά χιλιόμετρο. Οπως τονίζεται «αν προσθέσουμε και το πολύ μεγάλο κόστος των προτεινόμενων έργων, τότε δεν θα βρούμε ποτέ τα χρήματα για την αντιμετώπιση της διάβρωσης των ακτών στη Δ. Ελλάδα, ένα πρόβλημα που αφορά άμεσα ή έμμεσα παραπάνω από 150 χλμ. ακτής».
Οσον αφορά τις τεχνικές επεμβάσεις που προτείνονται, η «Οικολογική Δυτική Ελλάδα» υποστηρίζει ότι συχνά περιλαμβάνουν «σκληρές» και ακριβές παρεμβάσεις, όπως κυματοθραύστες και τεχνικά έργα στήριξης απότομων ακτών. Η σκοπιμότητα αυτών των επεμβάσεων, σύμφωνα με την περιφερειακή παράταξη, συχνά αμφισβητείται από την επιστημονική κοινότητα, με το επιχείρημα ότι εντείνει και δεν μετριάζει το πρόβλημα.
Μοναδική εφικτή λύση, σύμφωνα με την «Οικολογική Δυτική Ελλάδα», είναι να υιοθετηθούν ήπιες μέθοδοι ενίσχυσης των ακτών – χαμηλής έντασης παρεμβάσεις σε συμμαχία με τις φυσικές δυνάμεις. Αυτές, όπως υποστηρίζεται, είναι πιο αποτελεσματικές και έχουν κόστος μόλις στο 1/10 από εκείνο των «σκληρών» με τα μεγάλα τεχνικά έργα.