Τα μικρά κόκκινα πάντα εκπέμπουν SOS

Τα μικρά κόκκινα πάντα εκπέμπουν SOS

5' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα πέντε μικρά κόκκινα πάντα στο Ινστιτούτο Βιολογίας Συντήρησης Σμιθσόνιαν έχουν πιει με το μπιμπερό το γάλα τους και τώρα νυστάζουν τόσο ώστε με το ζόρι στέκονται όρθια. Ολα τους φορούν μία μάσκα στο πρόσωπο σαν αυτές των κακοποιών, έχουν πυκνό και πλούσιο τρίχωμα και βγάζουν κάτι χαριτωμένους ήχους που παραδόξως θυμίζουν το κουάκ κουάκ που κάνουν οι πάπιες.

Οταν οι υπάλληλοι του Ινστιτούτου τα παίρνουν αγκαλιά για να τα ταΐσουν, στο πρόσωπό τους σχηματίζεται ένα μεγάλο χαμόγελο. Η βιβλιογραφία καταγράφει ενδελεχώς τους λόγους που μας κάνουν να αγαπούμε τόσο αυτά τα μικρά ζώα. Ο Φρέντερικ Κουβιέ, ο οποίος δημοσίευσε την πρώτη επιστημονική περιγραφή του ζώου το 1825, έγραφε ότι «είναι το πιο όμορφο θηλαστικό που υπάρχει». Η Αντζελα Γκλάντστον, παγκόσμια αυθεντία στο είδος, περιγράφει τα πάντα ως «πλάσματα καταπληκτικής ομορφιάς και γοητείας ντυμένα στα χρώματα του κάστανου, της σοκολάτας και της κρέμας». Ομως παρά τα θετικά συναισθήματα που μας γεμίζουν αυτά τα πλάσματα, η αλήθεια είναι ότι γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα για τα κόκκινα πάντα, πολύ λιγότερα από όσα ξέρουμε για τα πιο γνωστά, τα γιγαντιαία πάντα.

Τα κόκκινα πάντα κινδυνεύουν με αφανισμό. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ενωση για τη Συντήρηση της Φύσης, που αξιολογεί τους πληθυσμούς των άγριων ζώων, λιγότερα από 10.000 κόκκινα πάντα ζουν ελεύθερα στην ορεινή λωρίδα που συνδέει την Κίνα με το Νεπάλ. H αποψίλωση των δασών, οι ασθένειες αλλά και η κλιματική αλλαγή απειλούν την επιβίωσή τους.

Η δρ Γκλάντστον, η οποία πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε από τον Ζωολογικό Κήπο του Ρότερνταμ, είναι επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος Διαχείρισης Ειδών για τα κόκκινα πάντα, στην Παγκόσμια Ενωση Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων. Σε διάφορους ζωολογικούς κήπους, εκτός Κίνας, ζουν περίπου 500 κόκκινα πάντα, τα οποία αναπαράγονται ώστε να μην κινδυνεύουν με αφανισμό οι πληθυσμοί που ζουν ελεύθεροι στη φύση. Θεωρητικώς, σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο, τα κόκκινα πάντα που ζουν σε αιχμαλωσία θα μπορέσουν να προσαρμοστούν σε συνθήκες ελευθερίας. Κι αυτά τα αιχμάλωτα πάντα μελετούν οι ερευνητές εξαιτίας του μεγάλου βαθμού δυσκολίας που έχει η παρατήρησή τους σε συνθήκες ελευθερίας. «Είναι πολύ μυστικοπαθή ζώα», εξηγεί η Ελίζαμπεθ Φρίμαν, βιολόγος που ειδικεύεται στη διατήρηση των ειδών στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισομ.

Tο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν διαθέτει τη μεγαλύτερη ομάδα από κόκκινα πάντα στη Βόρεια Αμερική, συνολικά 17 ζώα, στα οποία περιλαμβάνονται τα έξι μωρά που γεννήθηκαν την άνοιξη. Τα ενήλικα ζώα ζουν σε κλουβιά, τα οποία καλύπτονται από έναν τρούλο. Εκεί βρίσκονται και οι φωλιές τους που μπορούν να ψυχθούν όταν είναι υπερβολικά ζεστός ο καιρός. Οι Αμερικανοί ερευνητές συνεργάζονται με ένα ανάλογο κέντρο στο Τσενγκτού της Κίνας, όπου ζουν περισσότερα από εκατό κόκκινα πάντα.

Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη διατήρηση των πληθυσμών είναι η αναπαραγωγή σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Μόνο το 50% των νεογνών επιβιώνει και οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι μητέρες δεν έχουν αρκετό γάλα ή δεν μπορούν να φροντίσουν κανονικά τα μικρά τους. Κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχει αντίστοιχο πρόβλημα και στα ζώα που ζουν ελεύθερα στη φύση, υποστηρίζει η δρ Φρίμαν.

Το Ινστιτούτο απέκτησε πέντε μικρά, τα οποία μεγαλώνουν με ανθρώπινη βοήθεια, ενώ ένα άλλο μεγαλώνει με τη μητέρα του. Τα πέντε «ορφανά» μικρά πίνουν γάλα από μπιμπερό και μένουν σε μεγάλες κούνιες, οι οποίες χωρίζονται μεταξύ τους από ένα ελαφρύ σύρμα έτσι ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού. Τα τρία από τα πέντε είναι παιδιά μιας μητέρας που έπασχε από καρκίνο στο τελικό στάδιο. Διατηρήθηκε στη ζωή μέχρι που γέννησε, επειδή τα παιδιά της θεωρήθηκαν πολύτιμα χάρη στη βιολογική τους πολυποικιλία. Μετά τον τοκετό της έγινε ευθανασία.

Τα άλλα δύο μικρά γεννήθηκαν από μία μητέρα που και στο παρελθόν είχε δυσκολία να φροντίσει τα νεογνά της. Φυσικά η ανατροφή από άνθρωπο δεν είναι ιδανική για κανένα ζώο, αλλά κάποιες φορές είναι απαραίτητη. Η υποκατάσταση της μητέρας πάντα αφορά πολύ περισσότερα πράγματα από το βιαστικό τάισμα με το μπιμπερό.

Τα μικρά δεν μπορούν να ουρήσουν ή να ενεργηθούν μόνα τους. Αυτή τη διάθεση την προκαλεί η μητέρα γλείφοντας την κοιλιά και την ευαίσθητη περιοχή τους. Αναγκαστικά και οι άνθρωποι που φροντίζουν τα μικρά πάντα τους τρίβουν την κοιλιά για να έχουν την ίδια αντίδραση και προφανώς τίποτα δεν τους κάνει πιο χαρούμενους από όταν «πάει» το νεογέννητο στην τουαλέτα.

Αναπαράγονται σε ζωολογικούς κήπους

Η εξέλιξη της επιστήμης που μελετάει τα κόκκινα πάντα είναι στοιχειώδης και τελικά οι ερωτήσεις που βρίσκουν απαντήσεις είναι μόνο οι πιο βασικές. Στον ζωολογικό κήπο του Σινσινάτι ζουν δύο αναπαραγωγικά ζευγάρια ενήλικων κόκκινων πάντα, ένα ακόμα θηλυκό και δύο μικρά. Η Εριν Κέρι, που είναι φυσιολόγος της αναπαραγωγής και συνήθως εργάζεται με πολικές αρκούδες, έχει την εποπτεία του αναπαραγωγικού προγράμματος. Φέτος χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό υπερήχων και ορμονικών επιπέδων για να προβλέψει ποια ακριβώς ημέρα επρόκειτο να γεννηθούν τα μικρά. Η εγκυμοσύνη διαρκεί συνήθως 70 ημέρες.

Οι υπέρηχοι χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να ανιχνεύσουν τα επίπεδα του αμνιακού υγρού στη μήτρα, καθώς, όπως παρατηρεί η δρ Φρίμαν, συχνά τα θηλυκά πάντα μοιάζουν να εγκυμονούν χωρίς να γεννούν ποτέ. «Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι κυοφορούν χωρίς τους υπερήχους ή μία ακτινογραφία», εξηγεί η ειδικός, προσθέτοντας ότι το νεογνό πάντα ζυγίζει 99 γραμμάρια και άνετα χωράει στην ανθρώπινη παλάμη.

Η δρ Φρίμαν και ο συνεργάτης της Κούπερ Αϊτκεν – Πάλμερ, επικεφαλής του κτηνιατρικού τμήματος του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν, εργάζονται και στην Κίνα προσπαθώντας να μάθουν περισσότερα για την υγεία και τη συμπεριφορά των πάντα. Την άνοιξη, η δρ Φρίμαν παρουσίασε τα συμπεράσματά της στο συνέδριο της Εταιρείας Συμπεριφοράς Ζώων, που πραγματοποιήθηκε στο Ανκορατζ της Αλάσκας, και επιβεβαίωσε ότι τα κόκκινα πάντα προτιμούν να ζουν μόνα. Ετσι η συστέγασή τους σε ζωολογικούς κήπους και ινστιτούτα ερευνών δεν είναι απαραιτήτως κάτι καλό. Τα κόκκινα πάντα που ζουν ελεύθερα στη φύση απειλούνται τόσο από την επέκταση των ανθρώπινων οικισμών εξαιτίας της απώλειας των οικοσυστημάτων, αλλά και από ζωονόσους, κυρίως της μόρβας, από την οποία νοσούν οι σκύλοι. Ηδη στην Κίνα γίνονται προσπάθειες προστασίας των κόκκινων πάντα. Στη Δύση, μόνο το Red Panda Network ασχολείται με αυτό το έργο. Πρόκειται για μία μικρή μη κερδοσκοπική οργάνωση με έδρες στο Κατμαντού και στο Σαν Φρανσίσκο, που προσπαθεί να προστατεύσει τα κόκκινα πάντα του Νεπάλ. Η ομάδα έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα «φρουρών του δάσους», στο οποίο συμμετέχουν 54 ντόπιοι που ελέγχουν την εξέλιξη των πληθυσμών των πάντα και τις πιθανές απειλές. Επίσης σε συνεργασία με τοπικές οργανώσεις το δίκτυο στηρίζει τη δημιουργία ενός προστατευμένου δάσους στο ανατολικό Νεπάλ, μία έκταση όπου θα βρίσκουν καταφύγιο τα κόκκινα πάντα.

Τα Ιμαλάια λιώνουν

«Πιστεύω ότι τελικά αυτό που θα εξοντώσει τα κόκκινα πάντα είναι η κλιματική αλλαγή», επισημαίνει η δρ Φρίμαν. «Επειδή καταλαμβάνουν τόσο μικρή περιοχή στα Ιμαλάια και η κλιματική αλλαγή θερμαίνει την περιοχή και κινεί τον πληθυσμό τους σε μεγαλύτερο υψόμετρο, είναι μάλλον βέβαιο ότι θα χάσουν το οικοσύστημά τους με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι θα προσαρμοστούν στη μεταβολή των κλιματικών συνθηκών» και προσέθεσε ότι τα κόκκινα πάντα θα αποτελέσουν έναν άριστο δείκτη για την υγεία του οικοσυστήματος των Ιμαλαΐων, περισσότερο από τα γιγαντιαία πάντα. «Η προσπάθεια για την κατανόηση και την προστασία των κόκκινων πάντα βρίσκεται στο σημείο όπου βρισκόταν η ανάλογη προσπάθεια για τα γιγαντιαία πάντα πριν από 50 χρόνια», εξηγεί ο δρ Αϊτκεν – Πάλμερ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή