Στο youtube κυκλοφορεί ένα βίντεο με πρώην βουλευτή της Πιερίας
να διακηρύσσει με περηφάνια ότι χάρη στην προσωπική του παρέμβαση,
το νομικό πλαίσιο για την προστασία του Ολύμπου «μπήκε στις
ελληνικές καλένδες» στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Με
περίπου την ίδια νοοτροπία, άλλοι φορείς της περιοχής διαρρηγνύουν
τα ιμάτιά τους ζητώντας να επιτραπεί η «αξιοποίηση» του «Βουνού των
θεών»: μια αξιοποίηση που περιλαμβάνει από τη δημιουργία… μιας
μυθολογικής Disneyland, μέχρι τελεφερίκ, ξενοδοχεία, χιονοδρομικά
κέντρα και, απαραιτήτως, κυνήγι μέχρις εσχάτων.
Το υψηλότερο βουνό της Ελλάδας, κηρυγμένο Εθνικός Δρυμός από το
1938 πρόκειται σύντομα να αποκτήσει το πρώτο πλαίσιο προστασίας
του. Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, που χωρίζει την περιοχή σε
τρεις ζώνες και ορίζει τις επιτρεπόμενες χρήσεις, βρισκόταν μέχρι
προχθές σε δημόσια διαβούλευση στο Opengov.gr, δίνοντας την
ευκαιρία σε όλους εμάς τους «τρίτους», που δεν κατοικούμε στην
περιοχή, αλλά είχαμε κάποτε την ευτυχία να την επισκεφθούμε, να
αποκτήσουμε μια γενική αίσθηση του πώς μια τοπική κοινωνία
αντιλαμβάνεται την ανάγκη διαφύλαξης του φυσικού της πλούτου.
Αλιεύουμε ορισμένα από τα σχόλια της διαβούλευσης:
– Στους πρόποδες του Ολύμπου και συγκεκριμένα στη θέση Ξηροκάμπι
θα πρέπει να προβλεφθεί η δημιουργία μυθολογικού θεματικού πάρκου,
όπως η Disneyland στο Παρίσι. Με αποφάσεις του είδους και μόνο
μπορεί να προωθήσει το κράτος την ανάπτυξη.
– Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος έχει ανάγκη τροποποίησης,
προκειμένου να γίνει αφενός εφαρμόσιμο, αφετέρου να εναρμονιστεί με
το πάνδημο αίτημα των κατοίκων της περιοχής που αναζητούν τρόπους
οικονομικής ανάσας μέσω μιας ήπιας αξιοποίησης του βουνού. Ο
προτεινόμενος σχεδιασμός θα αποτελέσει δυνητικά τροχοπέδη στην
τουριστική ανάπτυξη που επιθυμεί η συντριπτική πλειονότητα της
τοπικής κοινωνίας.
– Η μόνη χρήσις που πρέπει να επιτραπεί είναι του φυσιολατρικού,
ιστορικού προσκυνήματος, όπου ο άνθρωπος σερνάμενος με τα γόνατα να
προσεγγίζει ιδρωκοπώντας το Θείον.
– Οι Αλπεις είναι κατεστραμμένες; Φυσικά όχι. Εκεί τα τελεφερίκ
δίνουν τη δυνατότητα να ανέβουν οι πάντες σε όλες τις κορυφές και
να θαυμάσουν τη Φύση. Μήπως τελικά είμαστε υποκριτές;
– Οταν σταματήσουν οι ψευτο-οικολόγοι να καπηλεύονται τη Φύση,
μπορεί να υπάρξει πραγματική προστασία της.
– Η αξιοποίηση τύπου Aλπεων- Eβερεστ- Aνδεων είναι επιθυμητή από
κάποιους, επειδή θέλουν να εκμεταλλευτούν την παγκοσμιότητα (sic)
του όρους- συμβόλου.
– Δεν θα πρέπει να κατατεθεί κανένα νομοσχέδιο προστασίας του
Ολύμπου αυτή τη στιγμή για τον εξής πολύ απλό λόγο: το ΥΠΕΚΑ
εκτελεί απλά διαταγές από επενδυτές.
Είναι όλες οι τοποθετήσεις… ανάλογης φιλοσοφίας; Οχι. Αρκετοί
φορείς έχουν καταθέσει μια ολοκληρωμένη κριτική στο σχέδιο
Προεδρικού Διατάγματος, επισημαίνοντας διάφορα προβληματικά, κατά
τη γνώμη τους, σημεία. Σε αυτούς δίπλα βρίσκονται και αρκετοί
κυνηγετικοί σύλλογοι, οι οποίοι έχουν αναπτύξει μια «ευρωπαϊσμένη»
επιχειρηματολογία υπέρ της συνέχισης του κυνηγιού (βέβαια στη
διαβούλευση έχουν κατατεθεί και πλήθος εξαιρετικά δυσάρεστων
εμπειριών επισκεπτών από την αγριότητα των κυνηγών στον Oλυμπο).
Και βέβαια, όσοι δυσανασχετούν με το επίπεδο της συζήτησης. «Είμαι
απογοητευμένος από τη στάση σχεδόν όλων των τοπικών αρχόντων της
Πιερίας. Με τέτοια μυαλά θα κάνουν τον Oλυμπο σαν την παραλία
Κατερίνης. Και ξενοδοχεία μεγάλα έχει και ταβέρνες και όλα τα καλά.
Μόνο φυσικό περιβάλλον δεν υπάρχει, καθώς κάποιοι επέτρεψαν στο
παρελθόν να καταστραφεί, κτίζοντας επάνω στην άμμο. Αυτός είναι ο
λόγος που δεν μπορεί να προσελκύσει καλό τουρισμό και μοιραία
έρχονται μόνο Σκοπιανοί και Τσέχοι», καταλήγει ένας πολίτης. «Συχνά
ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ότι η προστασία μιας περιοχής δεν είναι
ασύμβατη με την ανάπτυξή της. Ομως όταν ζητάς τουριστική ανάπτυξη
στην καρδιά ενός πολύτιμου τόπου, που πρέπει να διαφυλάξεις, δεν
συνειδητοποιείς ότι το πιθανότερο είναι να υποβαθμίσεις αυτό που
θέλεις να εκμεταλλευτείς», λέει η κ. Ιόλη Χριστοπούλου, υπεύθυνη
πολιτικής για το φυσικό περιβάλλον στη WWF. «Η θέσπιση εθνικού
πάρκου στον Oλυμπο δεν είναι μόνο υποχρέωση του κράτους, αλλά
αποτελεί ευκαιρία για μια διαφορετικού τύπου ανάπτυξη στην
περιοχή».