ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Ενα χρυσό κλαδί ελιάς, σημαίες, πέντε ρόβερ, απομεινάρια δορυφόρων και ουκ ολίγα συντρίμμια άλλων διαστημοσυσκευών, ακόμη και ένα σφυρί και ένα φτερό γερακιού (που είχαν χρησιμοποιηθεί σε ένα πείραμα του 1971, για να επιβεβαιωθεί ότι τα αντικείμενα πέφτουν με την ίδια ταχύτητα ανεξάρτητα από τη μάζα τους) είναι ανάμεσα στα διάφορα απορρίμματα που βρίσκονται διασκορπισμένα στην επιφάνεια της Σελήνης. Υπολογίζεται ότι τα σεληνιακά «σκουπίδια» ζυγίζουν συνολικά τουλάχιστον 181.000 κιλά (με βάση τα γήινα μέτρα και σταθμά). Τα περισσότερα από αυτά τα δημιούργησαν οι διαδοχικές αμερικανικές αποστολές «Απόλλων» μεταξύ 1969 και 1972. Πέραν αυτών, έχουν βάλει το «χεράκι» τους και οι άλλες μη επανδρωμένες αποστολές από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ιαπωνία, την Ινδία και την Ευρώπη, σύμφωνα με τον επικεφαλής ιστορικό της NASA Ουίλιαμ Μπάρι.
Τα πιο παλιά κομμάτια προήλθαν από τις πρώτες διαστημοσυσκευές που στάλθηκαν στη Σελήνη τη δεκαετία του ’60, προκειμένου να μάθουν οι επιστήμονες κρίσιμα πράγματα, όπως κατά πόσο θα ήταν εφικτό να προσεδαφιστεί κάποιο σκάφος στο φεγγάρι. Eνας φόβος ήταν ότι η σεληνιακή επιφάνεια δεν θα ήταν αρκετά σταθερή, αλλά μια κινούμενη άμμος που θα «κατάπινε» οτιδήποτε πατούσε πάνω της, μηχάνημα ή άνθρωπο. Τα πρώτα ρομποτικά ρόβερ που τριγύρισαν στη Σελήνη έδειξαν ότι αυτός ο φόβος ήταν ανεδαφικός. Αλλες διαστημοσυσκευές, όπως ο σεληνιακός δορυφόρος LCROSS, στάλθηκαν για να μελετήσουν αν η Σελήνη έχει υδρογόνο και νερό. Μετά τη λήξη της αποστολής τους, συνετρίβησαν εκεί. Και βέβαια, οι Aμερικανοί αστροναύτες που πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη δεν είχαν μεγάλο δισταγμό να αφήσουν οτιδήποτε εκεί, αντί να το κουβαλάνε πίσω στη Γη, κάτι που θα τους ανάγκαζε να χαλάσουν πολύτιμα καύσιμα για το ταξίδι της επιστροφής.
Οπως είπε ο Μπάρι στο Live Science, «η πραγματική έγνοια ήταν: Μπορούμε να στείλουμε τους αστροναύτες μας με ασφάλεια στη Σελήνη, να πάρουμε τα δείγματα που χρειαζόμαστε και να τους επαναφέρουμε σώους και αβλαβείς;». Κάπως έτσι, η χωματερή της Σελήνης άρχισε να μεγαλώνει. Η NASA, όπως ανέφερε ο Μπάρι, προκειμένου να μετριάσει τις αρνητικές εντυπώσεις από τον όρο «σκουπίδια», θέλει να βλέπει και μια θετική πλευρά στο ζήτημα, μελετώντας πόσο γρήγορα αυτά αποσυντίθενται στις συνθήκες της Σελήνης.