Οι ιστοσελίδες υπόσχονται εύκολη και χωρίς ντροπή πρόσβαση σε σκευάσματα για τη στυτική δυσλειτουργία, αλλά και για τη σεξουαλική λίμπιντο. «Σκευάσματα για τη στυτική δυσλειτουργία συνταγογραφούνται διαδικτυακά και παραδίδονται κατ’ οίκον», ανέφερε μία διαφήμιση. «Με δύο δολάρια τη δόση». «Μειωμένη όρεξη για σεξ; Δοκιμάστε σήμερα με 99 δολάρια», ανέφερε μία άλλη.
Οι ιστοσελίδες Roman και Hers, όπως και πολλές άλλες, καθιστούν την απόκτηση φαρμακευτικών σκευασμάτων για σεξουαλική υγεία, απώλεια τριχών και άγχος, τόσο εύκολη και απρόσκοπτη όσο είναι η παραγγελία μιας πίτσας. Στις ιστοσελίδες αυτές ο χρήστης κάνει μόνος του τη διάγνωση και παραγγέλνει το σκεύασμα που επιθυμεί, εισάγοντας κάποια στοιχεία για την προσωπική του υγεία όπως εξάλλου και τα στοιχεία της πιστωτικής του κάρτας. Στη συνέχεια ένας ιατρός αξιολογεί τις επιλογές του, χωρίς βέβαια να μιλήσει με τον άρρωστο. Αν η συναλλαγή εγκριθεί, το φάρμακο παραδίδεται κατ’ οίκον, μερικές ημέρες ή εβδομάδες αργότερα.
Στην πραγματικότητα αυτές οι ιστοσελίδες αντιστρέφουν την ιατρική πράξη. Αντί οι γιατροί να εξετάσουν τον άρρωστο, να κάνουν τη διάγνωση και να προτείνουν θεραπείες, τώρα οι ασθενείς απαιτούν φάρμακα και οι γιατροί ενεργούν απλά ως ελεγκτές.
Πολλές από αυτές τις εταιρείες λειτουργούν σε ένα ρυθμιστικό κενό, το οποίο μπορεί να αυξήσει τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Οπως επισημαίνουν οι ειδικοί, ομοσπονδιακοί και πολιτειακοί νόμοι, οι οποίοι εγγυώνται την ιατρική περίθαλψη και την ασφάλεια των φαρμακευτικών σκευασμάτων δεν μπόρεσαν να συγχρονιστούν με τις διαδικτυακές υπηρεσίες. «Είναι ιατρική μενού εστιατορίου», επισημαίνει ο Αρθουρ Κάπλαν, καθηγητής ιατρικής ηθικής στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Κάποιες από αυτές τις νεοσύστατες εταιρείες, όπως η Kick Health, συνταγογραφεί χάπια κατά της υπέρτασης για μη ενδεδειγμένες χρήσεις, όπως είναι η ύφεση των συμπτωμάτων του άγχους, κάτι που δεν επιτρέπει ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA).
Οι συγκεκριμένες ιστοσελίδες υποστηρίζουν ότι είναι απλά τεχνολογικές πλατφόρμες και όχι πάροχοι υπηρεσιών υγείας. Επίσης, συνδέουν τους καταναλωτές –και διαχειρίζονται τις πληρωμές τους– με ιατρούς, που μπορούν να συνταγογραφήσουν τα σκευάσματα, και φαρμακεία που μπορούν να πραγματοποιήσουν την αποστολή.
Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει καμία μεμονωμένη ομοσπονδιακή ή πολιτειακή υπηρεσία που να είναι υπεύθυνη για την επίβλεψη των διαδικτυακών συνταγογραφήσεων. Και οι ιστοσελίδες καταφέρνουν να περάσουν κάτω από τα ραντάρ των ρυθμιστικών φορέων, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι πάροχοι υπηρεσιών υγείας.