Σημαντική μείωση παρουσιάζουν τα ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο στις ΗΠΑ. Την περίοδο 2016-2017, η θνησιμότητα λόγω καρκίνου μειώθηκε κατά 2,2% καταγράφοντας τη μεγαλύτερη ετήσια μείωση θανάτων ποτέ. Από το 1991, επίσης, η θνησιμότητα από τη νόσο έχει μειωθεί κατά 29%. Αυτά αναφέρει μελέτη της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, επισημαίνοντας ότι από το 1991 μέχρι σήμερα έχουν σημειωθεί 2,9 εκατομμύρια λιγότεροι θάνατοι εξαιτίας της νόσου, συγκριτικά με αυτούς που θα είχαν συμβεί αν τα ποσοστά θνησιμότητας παρέμεναν σταθερά.
Οι ειδικοί αποδίδουν τη σημαντική μείωση σε πολλούς παράγοντες, όπως είναι η μείωση του καπνίσματος και η βελτίωση των θεραπειών κατά του καρκίνου του πνεύμονα.
Επίσης, οι νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις κατά του μελανώματος (μιας μορφής δερματικού καρκίνου) συνέβαλε στην επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής για πολλούς πάσχοντες από μεταστατικό καρκίνο. Ωστόσο, η εξέλιξη των θεραπευτικών μέσων κατά του ορθοκολικού καρκίνου, των μαστών και του προστάτη έχει επιβραδυνθεί.
Τα διαρκώς αυξανόμενα ποσοστά παχυσαρκίας των Αμερικανών, μαζί με φυλετικές και γεωγραφικές διαφορές, πιθανώς να μπορούν να εξηγήσουν γιατί η μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού και του εντέρου έχει ελαχιστοποιηθεί και γιατί έχει «παγώσει» εντελώς η μείωση στη θνησιμότητα από καρκίνο του προστάτη.
Ο καρκίνος παραμένει το δεύτερο αίτιο θανάτου, για γυναίκες και άνδρες στις ΗΠΑ, μετά τα καρδιακά νοσήματα. Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία προβλέπει ότι το 2020 θα καταγραφούν 1.806.590 νέα κρούσματα της νόσου και 606.520 θάνατοι εξαιτίας της. Ο καρκίνος των πνευμόνων οδηγεί στον θάνατο περισσότερους ανθρώπους από ό,τι συνδυαστικά ο ορθοκολικός καρκίνος, ο καρκίνος του μαστού, του προστάτη και του εγκεφάλου.
Την τελευταία δεκαετία έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου των πνευμόνων, που συνέβαλε στη μείωση των θανάτων από τη νόσο. Νέες απεικονιστικές τεχνολογίες που επέτρεψαν στους ειδικούς να αξιολογούν με ακρίβεια το στάδιο του καρκίνου και την πρόγνωση. Λιγότερο επεμβατικές χειρουργικές μέθοδοι επιτάχυναν τον χρόνο ανάρρωσης, ενώ από το 2015 και μετά, κάποιοι ασθενείς βοηθήθηκαν σημαντικά από την ανοσοθεραπεία.
Παρόμοιες πρωτοποριακές θεραπείες έχουν αντιστρέψει τις επικρατούσες τάσεις στο μελάνωμα. Το 2011, ο αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ενέκρινε δύο νέες θεραπείες (ipilimumab και vemurafenib) για το μεταστατικό μελάνωμα. Στη συνέχεια καταγράφηκε σημαντική μείωση των ποσοστών θνησιμότητας από τη νόσο (κατά 7% για γυναίκες και άνδρες, από 20 ώς 64 ετών και 5 έως 6% για άτομα άνω των 65 ετών).
Δυστυχώς, όμως, λόγω της «επιδημίας παχυσαρκίας» οι καρκίνοι που συνδέονται με το σωματικό βάρος (ήπατος, νεφρών, παγκρέατος, μήτρας, μαστών σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση και ορθοκολικοί καρκίνοι σε άτομα νεότερα των 55 ετών) αυξάνονται. Πολλές μελέτες έχουν υποδείξει ότι η παχυσαρκία, η ανθυγιεινή διατροφή και η καθιστική ζωή συνδέονται με ορμονικές διαταραχές και χρόνια φλεγμονή που εξηγούν μερικώς τη σύνδεσή της με τον καρκίνο.