Λυπηθείτε την κακομοίρα τη σκωληκοειδή απόφυση, μία σακούλα μερικών εκατοστών που κρέμεται από την κεφαλή του τυφλού εντέρου, εκεί όπου συναντάται το παχύ και το λεπτό έντερο. Για το μεγαλύτερο μέρος της ιατρικής ιστορίας εθεωρείτο ένα μυστηριώδες και προφανώς άχρηστο όργανο το οποίο μπορούσε να δημιουργήσει μόνο προβλήματα. Αν και είναι αδύνατο να βρεθεί η λειτουργία του, οι γιατροί αναγνωρίζουν ότι η σκωληκοειδής απόφυση μπορεί να παρουσιάσει φλεγμονή προκαλώντας βαριά ασθένεια ακόμα και θάνατο. Ετσι συχνά, ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα όταν οι γιατροί αντιμετώπιζαν προβλήματα, την έβγαζαν.
Σήμερα, ωστόσο, οι ερευνητές έδειξαν ότι τα δύο τρίτα των ασθενών με σκωληκοειδίτιδα, στους οποίους το όργανο δεν έσπαγε, τα κατάφερναν καλύτερα όταν τους χορηγούσαν αντιβιοτικά συγκριτικά με αυτούς που υποβάλλονταν σε χειρουργική εκτομή της σκωληκοειδούς απόφυσης.
Η τελευταία μελέτη, που πραγματοποιήθηκε σε 530 ασθενείς με σκωληκοειδίτιδα, δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο στην επιθεώρηση Jama. Φινλανδοί ερευνητές έδειξαν ότι η σκωληκοειδίτις δεν ξαναεμφανίστηκε πέντε χρόνια αργότερα στους 172 από τους 257 ασθενείς που είχαν τυχαία υποβληθεί σε θεραπεία με αντιβιοτικά. Από τους 85 ασθενείς που ανήκαν στην ομάδα χορήγησης του αντιβιοτικού των οποίων οι επαναλαμβανόμενες φλεγμονές θεραπεύτηκαν με την εκτομή του οργάνου, αποκαλύφθηκε ότι επτά δεν έπασχαν από σκωληκοειδίτιδα και μόνο σε δύο περιπτώσεις το όργανο είχε σπάσει.
Στο συνοδευτικό κύριο άρθρο, ο δρ Εντουαρντ Λίβινγκστον, αναπληρωτής εκδότης της επιθεώρησης Jama αναφέρει ότι τα συμπεράσματα της φινλανδικής μελέτης υποδεικνύουν ότι «η οξεία σκωληκοειδίτιδα δεν αποτελεί χειρουργική έκτακτη ανάγκη. Η μη χειρουργική αντιμετώπιση της οξείας σκωληκοειδίτιδος αποτελεί μία καλή εναλλακτική λύση». Η πιο πρόσφατη και μεγαλύτερη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Jama Surgery δεν ήταν εξίσου απόλυτη. Διαπιστώνει, ωστόσο, ότι η μη χειρουργική θεραπεία της σκωληκοειδίτιδος ήταν καλύτερη από ό,τι πίστευαν μέχρι σήμερα αλλά οι ασθενείς που θεραπεύτηκαν χωρίς χειρουργική εκτομή είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν νέα εισαγωγή στο νοσοκομείο και χρειάζονταν περισσότερες επισκέψεις στον γιατρό, που τελικά τους κόστιζαν 785 δολάρια περισσότερα για κάθε ασθενή συγκριτικά με τους ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική εκτομή της σκωληκοειδίτιδος. Μία αξονική τομογραφία μπορεί να υποδείξει ποια σκωληκοειδίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι δύο σε κάθε πέντε ασθενείς που αρχικά θεραπεύτηκαν με αντιβιοτικά αργότερα χρειάστηκαν να υποβληθούν σε εκτομή του οργάνου. Τα πλεονεκτήματα της αντιμετώπισης της νόσου με αντιβιοτικά περιλαμβάνουν την αποφυγή των επιπλοκών από την αναισθησία και το χειρουργείο, ενώ έχουν και πολύ ταχύτερους ρυθμούς ανάρρωσης. Ωστόσο, ένα βάσιμο ερώτημα είναι γιατί πρέπει να κρατήσεις το μυστήριο όργανο εφόσον το 7% του πληθυσμού θα πάθει σκωληκοειδίτιδα; Η απάντηση είναι ότι η σκωληκοειδής απόφυση περιλαμβάνει σημαντικούς ιστούς που μπορούν να προλάβουν άσχημα προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος.