Τα κεράκια των 100 ετών θα τα σβήσει η «Καθημερινή» το φθινόπωρο του 2019. Ομως, το εορταστικό κλίμα έχει ήδη ξεκινήσει από την αρχή της χρονιάς, όπως φάνηκε και από την κοπή της πίτας της εφημερίδας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη. Ολη η οικογένειά της «Κ» συγκεντρώθηκε στο Gazarte για να απολαύσει μια μοναδική παράσταση. Η Χάρις Αλεξίου και ο Σταύρος Ξαρχάκος δίνουν ξανά πνοή στα αξέχαστα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα με τρόπο εμπνευσμένο. Διότι δεν εστιάζουν μονάχα σε αυτές στις αθάνατες πενιές του ή στους στίχους που γνωρίζει απέξω και ανακατωτά κάθε Ελληνας (τουλάχιστον από μια ηλικία και πάνω).
Χάρις Αλεξίου και Σταύρος Ξαρχάκος στη σκηνή του Gazarte.
Μέσα από αυτοβιογραφικά κείμενα που άφησε, ακόμα και μια τρυφερή επιστολή που είχε στείλει στον Ξαρχάκο, αντιλαμβάνεται κανείς την οξύνοια του Ζαμπέτα να περιγράφει τον Νεοέλληνα και τα χούγια του, τις κακές του συνήθειες, σκιαγραφώντας διαχρονικές πληγές. Αυτή η λαϊκή σοφία είναι «κεντημένη» στο πρόγραμμα της παράστασης, που πατά με χάρη στη μουσική αλλά και στον λόγο, με εμβόλιμες ιστορίες και αφήγηση. Και όσο ο Ξαρχάκος έδειχνε όλη την ικμάδα του στη σκηνή, η Χαρούλα έμπαινε στο πετσί του ρόλου με την ευκολία που το κάνει ένας ηθοποιός.
Ο Κώστας Ιορδανίδης με το μοναδικό ενδυματολογικό στυλ.
Βέβαια, προτού ξεκινήσουν τα όργανα, έγινε η κοπή της πίτας από τον εκδότη μας Θεμιστοκλή Α. Αλαφούζο, ο οποίος σε έναν σύντομο λόγο περιέγραψε τις προκλήσεις που κατάφερε να ξεπεράσει η εφημερίδα τα τελευταία 100 χρόνια, αλλά και εκείνες που έρχονται στο μέλλον. Σε μια εποχή που ο ελληνικός Τύπος διέρχεται τεράστια κρίση, είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο να γνωρίζει κανείς ότι η ηγεσία μιας τόσο ιστορικής εφημερίδας συνεχίζει έναν αφοσιωμένο αγώνα όχι μόνον επιβίωσης αλλά και βελτίωσης σε κάθε επίπεδο.
Ο διευθυντής Αλέξης Παπαχελάς επεσήμανε πως όλα αυτά τα χρόνια εμείς οι δημοσιογράφοι της «Κ» έχουμε το σπάνιο προνόμιο ενός εξαίρετου εργασιακού περιβάλλοντος, με οικονομική ομαλότητα και με την εκπεφρασμένη ελευθερία να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας όπως πρέπει. Η «Κ» και οι εργαζόμενοί της ενωμένοι, όπως φάνηκε και από τη φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στο πρωτοσέλιδό μας την επομένη της βομβιστικής επίθεσης στο κτίριο της «Κ» και του ΣΚΑΪ.
Από αριστερά, η Ιωάννα Χρονοπούλου, ο Δημήτρης Ρηγόπουλος, ο Αθως Δημουλάς και η Μανίνα Ντάνου, από το team του περιοδικού «Κ».
Αυτό το εγκάρδιο οικογενειακό κλίμα ήταν έντονο τη βραδιά εκείνη με όλους τους συναδέλφους από τα διαφορετικά τμήματα, εκείνους που εργάζονται στο περιοδικό «Κ», στο γραφιστικό ατελιέ, στην τεχνολογική υποστήριξη, στο πιεστήριο, στο λογιστήριο, στο διαφημιστικό και στο μάρκετινγκ να είναι μια μεγάλη δεμένη παρέα. Ηταν μια ωραία γλυκιά στιγμή που είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί εκτός γραφείου, να γελάσουμε, να θυμηθούμε περιστατικά από τον εργασιακό βίο, να συνειδητοποιήσουμε πόσα χρόνια γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Χάρις στη σταθερότητα και στο καλό κλίμα της «Κ», η ομάδα της έχει μακρόβια μέλη που εργάζονται δίπλα δίπλα για δεκαετίες ολόκληρες.
Η Ξένια Κουναλάκη, επικεφαλής των διεθνών ειδήσεων.
Κάπως έτσι βρεθήκαμε να τραγουδάμε όλοι μαζί το «Μάλιστα Κύριε», «Ο πιο καλός ο μαθητής», «Σήκω χόρεψε συρτάκι», «Ο Τζακ Ο’ Χάρα» και όλες τις μεγάλες επιτυχίες του Ζαμπέτα, διασκευασμένες μοναδικά για την παράσταση. Ο Ξαρχάκος με το ιδιοφυές μουσικό του χάρισμα έχει καταφέρει να ενσωματώσει στις λαϊκές συνθέσεις από Αστορ Πιατσόλα μέχρι Κουρτ Βάιλ. Η χημεία του με τη Χαρούλα στη σκηνή είναι καθηλωτική. Ηταν η πιο ωραία εισαγωγή σε αυτήν την εμβληματική χρονιά για την εφημερίδα μας, που την υποδεχθήκαμε μαζί αγαπημένοι και αγκαλιασμένοι με συντροφιά τη βρόχα που έπιπτε στρέιτ θρου.