«Η τροχιά της εξέλιξής μας είναι μακριά, αλλά στρέφεται προς την καλοσύνη». Με αυτήν την παράφραση γνωστού ρητού του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, μιλώντας στα ελληνικά, αποπειράται ο Νικόλας Χρηστάκης να συνοψίσει την κεντρική ιδέα του νέου του βιβλίου, «Προσχέδιο: Οι εξελικτικές ρίζες της καλής κοινωνίας», που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τις εκδόσεις Κάτοπτρο.
Ο κ. Χρηστάκης, κάτοχος της έδρας Sterling στις Φυσικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Γέιλ (πρόκειται για την κορυφαία ακαδημαϊκή βαθμίδα του ιδρύματος, που απονέμεται ανά πάσα στιγμή σε 40 μόνο μέλη του διδακτικού προσωπικού), συγγραφέας ευπώλητων βιβλίων και ένας εκ των 100 ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή διεθνώς σύμφωνα με το περιοδικό Time για το 2009, βρέθηκε στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα για να μιλήσει στο Microsoft Summit.
Στο διάλειμμα της εκδήλωσης, στο ΚΠΙΣΝ, μίλησε στην «Κ» για τα κοινωνικά δίκτυα, πραγματικά και ψηφιακά, για τη σημασία της ελευθερίας του λόγου σε μία εποχή που μοιάζει να βάλλεται από παντού και για το καλά κρυμμένο μυστικό της εξελικτικής πορείας του ανθρώπινου είδους: την τάση προς το καλό.
«Εδώ και πολύ καιρό έχουμε εστιάσει, ως επιστήμονες και ως κοινωνία, στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης: στη ροπή μας προς τον εγωισμό, τη μισαλλοδοξία, το μίσος και τη βία» εξηγεί (στα αμερικανικά πλέον· κάπως απολογητικά αναφέρει ότι ενώ μπορεί να συνεννοείται στα ελληνικά, δυσκολεύεται με την ορολογία).
«Η φυσική επιλογή, ωστόσο, μας έχει προικίσει εξίσου με την ικανότητα να αγαπάμε, να κάνουμε φίλους, να συνεργαζόμαστε, να διδάσκουμε. Η φωτεινή πλευρά δεν έχει λάβει την προσοχή που της αξίζει. Αν, όμως, όποτε πλησίαζα κάποιον με έβλαπτε, τότε θα είχαμε εξελιχθεί διαφορετικά – θα είχαμε γίνει μοναχικό είδος. Συνεπώς, εξ ορισμού τα θετικά της κοινωνικής ζωής υπερέχουν των αρνητικών. Το βιβλίο είναι μία μελέτη του πώς προέκυψε αυτό – του πώς η διαδικασία της φυσικής επιλογής μας διαμόρφωσε ώστε να έχουμε όλες αυτές τις υπέροχες ιδιότητες».
Παράλληλα, όμως, δεν έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος εργαλεία με ανυπολόγιστες καταστροφικές δυνατότητες, ικανά να αφανίσουν τη ζωή στον πλανήτη; Και –παραφράζοντας τον Μαρξ– δεν ανησυχεί για το ενδεχόμενο με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης (το θέμα του συνεδρίου), να έχουμε εφεύρει, ως είδος, τους νεκροθάφτες μας; «Δεν συμμερίζομαι αυτού του είδους την απαισιοδοξία σχετικά με την τεχνολογία. Κάθε τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλούς ή για κακούς σκοπούς. Αγαπώ την αρχαία ελληνική λέξη “φάρμακον”, που μπορεί να σημαίνει “δηλητήριο” ή “θεραπευτική ουσία”. Οπως πάντα, έτσι και με τις νέες τεχνολογίες: θα υπάρξουν κακοί ηγέτες που θα τις χρησιμοποιήσουν για σκοτεινούς σκοπούς –μαζική παρακολούθηση των πολιτών, για παράδειγμα– αλλά οι θετικές εφαρμογές θα έχουν μεγαλύτερο αποτέλεσμα».
Η ανησυχία
Πώς σχολιάζει ένας πρωτοπόρος της ανάλυσης των κοινωνικών δικτύων (στον υλικό κόσμο), την επιβλαβή επίδραση των ψηφιακών μέσων δικτύωσης – την υποδαύλιση του μίσους, του φατριασμού και του διχασμού; «Οπως πολλοί, στα πρώτα βήματα του Διαδικτύου περίμενα ότι θα είναι μία δύναμη εκδημοκρατισμού: όλοι μπορούσαν να δημοσιεύσουν τις ιδέες τους, χωρίς αρχισυντάκτες και επιχειρηματικά στελέχη να ελέγχουν τη ροή της πληροφορίας. Εγινε γρήγορα αντιληπτό, ωστόσο, ότι οι ανισότητες που μαστίζουν οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα θα αναπαράγονταν και στο Διαδίκτυο, ενώ πρόσφατα είδαμε οι νέες τεχνολογίες να χρησιμοποιούνται ως όπλα παραπληροφόρησης. Πιστεύω ότι θα υπάρξει μία διορθωτική τάση, μια στροφή προς την αλήθεια, αλλά με ανησυχεί ιδιαίτερα η κακόβουλη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της τεχνητής νοημοσύνης από κράτη».
Κάτι άλλο που τον προβληματίζει, όπως αναφέρει, είναι η τάση περιστολής της ελευθερίας του λόγου –τόσο online όσο και στις αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις– από «προοδευτικούς» που θέλουν να επιβάλουν όρια στο τι μπορεί να λεχθεί: «Αν οι ιδέες σου είναι τόσο ισχυρές, κέρδισε τη μάχη με επιχειρήματα· μην επιχειρείς να κλείσεις το στόμα του αντιπάλου σου».
Στη διάλεξή του, ο Χρηστάκης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, σε πειράματα που τρέχει και στα οποία χρησιμοποιεί bots σε κοινωνικά δίκτυα, για να βελτιώσει τη συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων σε αυτά ή τη διάδοση καινοτομιών.
«Κάποιοι σχεδιάζουν προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης με κακούς σκοπούς, άλλοι με ουδέτερους, εμπορικούς σκοπούς –που μπορεί όμως να έχουν ακούσιες συνέπειες, π.χ. η επαφή με την Alexa μπορεί να κάνει τα παιδιά πιο αγενή στο πώς μιλούν σε άλλους ανθρώπους– και άλλοι για καλούς σκοπούς. Κατά τη γνώμη μου, δεν αναλογιζόμαστε επαρκώς τις συνέπειες για τη διάδραση μεταξύ των ανθρώπων όταν σχεδιάσουμε αυτά τα έξυπνα προγράμματα. Ολη η έμφαση είναι στη διάδραση μεταξύ ανθρώπου και μηχανής· εγώ ενδιαφέρομαι περισσότερο για το πώς αυτή η επαφή με τις νέες έξυπνες συσκευές θα επηρεάσει το πώς επικοινωνούμε μεταξύ μας».