Πρέπει να ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που θα πεθάνουμε από καρκίνο. Τα άνω διαζώματα θα πάνε από αυτοκινητικό, μόνο η πρώτη –ακριβή– σειρά θα ζήσει μέχρι τα 100. Περίεργο; Κάποιοι βέβαια θα αυτοκτονήσουν. «Και ξέρετε ποιοι είστε», είπε με νόημα ο Τζον Κλιζ κάνοντας το κοινό να λυθεί στα γέλια με… τον επικείμενο θάνατό του.
Διαβάζοντας απλώς τις στατιστικές σχετικά με πώς μπορεί να πεθάνει κανείς και κάνοντας μια πρόχειρη αναγωγή στα διαζώματα του Ηρωδείου, ο Τζον Κλιζ στα 80 του χρόνια έδωσε ένα γρήγορο μάθημα της σωστής συνταγής που προκαλεί το γέλιο, ακόμα και αν διάβαζε τις ατάκες του σε auto que. «Ολοι οι καλοί έχουν φύγει, δείτε ποιοι είναι ζωντανοί», είπε και έδειξε σε μια μεγάλη οθόνη πάνω από το κεφάλι του φωτογραφίες του Κιμ Γιονγκ Ουν, του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, της Γκουίνεθ Πάλτροου και του Ντόνταλντ Τραμπ. Σε μια στιγμή έδωσε τα «διαπιστευτήριά» του, που φρόντισε να σαρκάσει λίγο πριν.
Μια βραδιά για μυημένους έμοιαζε το σόου του «Last Time to See me Before I Die», στο Ηρώδειο την περασμένη Παρασκευή. Για όσους λάτρεψαν το χιούμορ των Monty Python και τον αγενή ξενοδόχο του «Fawlty Towers» και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να μπουν σε ένα βρετανικό «μουσείο» κωμωδίας των πιο απελευθερωμένων, απ’ ό,τι φαίνεται, εποχών του ’70 και του ’80. Με πρόζα και βίντεο από τα χρόνια του κοντά στον Πίτερ Σέλερς, στη δημιουργία των Python και το BBC, ο Κλιζ πέρασε από το νοσταλγικό παρελθόν στο χιούμορ που προκαλεί, στη διακωμώδηση της Εκκλησίας («Life of Brian»), των ανθρώπινων αδυναμιών («Mr. Creosote»), στα ταμπού και στα χοντροκομμένα αστεία, στα ανέκδοτα για αυστηρούς Γερμανούς, αυτοκτονικούς Ολλανδούς, αντιπαθείς Γάλλους, Μεξικάνους που θέλουν να καταλάβουν την Αμερική και βέβαια Εβραίους. «Γελάμε με την ανοησία», μας είπε και μάλλον θα συμπλήρωνε «απ’ όπου και αν προέρχεται», αν ζούσε για λίγο στην Ελλάδα. Το κοινό δεν έδειξε να ενοχλείται, αντιθέτως. Παράπονα είχαμε πάντα πολλά, είπε, αλλά ποτέ κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε για να απαγορευτούν τα αστεία μας. Μεγάλη κουβέντα στην εποχή που ψάχνουμε παντού να βρούμε αυτό που ίσως μας προσβάλλει.