08.00
Είναι η ώρα που ξυπνάω, χωρίς ξυπνητήρι, από το φως που μπαίνει στο δωμάτιο. Είμαι πρωινός τύπος, σπάνιο πράγμα για τραγουδιστή. Πηγαίνω κατευθείαν στην κουζίνα και ετοιμάζω το τσάι μου –δεν πίνω καφέ– και πρωινό, χαζεύοντας στο κινητό μου. Λίγο τις ειδήσεις πρώτα και μετά Ιnstagram και Facebook. Μόλις ανοίξουν καλά και τα δύο μάτια μου, κάθομαι στην τραπεζαρία που λειτουργεί και ως γραφείο μου και… ορμάω στα μέιλ. Λόγω διαφοράς ώρας θα μου έχουν έρθει τουλάχιστον δέκα από τον μάνατζέρ μου στην Αμερική και απαντάω αμέσως – διαφορετικά οι Αμερικανοί παθαίνουν υστερία. Εκεί αρχίζει και το πρώτο από τα 150 ημερήσια τηλεφωνήματά μας με την Αννα Γιώτη που είναι μάνατζέρ μου αλλά και στενή μου φίλη. Μετά στρώνομαι στη μελέτη: τραγούδια, στίχοι, παρτιτούρες για τη νέα παράσταση που ετοιμάζουμε με τη Λίνα Νικολακοπούλου. Βασίζεται σε βίντεο και ολογράμματα κι έτσι η κάθε μου κίνηση πρέπει να είναι συγκεκριμένη, χωρίς να παρεκκλίνει.
Αντε να τραγουδήσεις μετά χωρίς να σκέφτεσαι το σώμα σου…
11.00-14.00
Αφού έχω τελειώσει τη μελέτη και τη γυμναστική, κάνω ένα γρήγορο ντους και ντύνομαι. Κάθε, μα κάθε πρωί λέω στον εαυτό μου πως θα ήθελα να ακολουθούσα το παράδειγμα του Αϊνστάιν: να είχα επτά πανομοιότυπα κοστούμια και να φορούσα ένα καθαρό κάθε μέρα. Στο τέλος, επιλέγω σχεδόν πάντα ένα τζιν παντελόνι με ένα λευκό μπλουζάκι και φεύγω για πρόβα. Για περίπου τρεις ώρες ακούω προσεκτικά, σαν στρατιωτάκι, τους Fly Theatre μαζί με τη Λίνα να καθοδηγούν κάθε μου κίνηση, λέξη και νότα.
14.00-18.00
Πετάγομαι στο στούντιο όπου με περιμένει χαμογελαστή η Ευανθία Ρεμπούτσικα και τρώμε κάτι βιαστικά. Σε λίγο έρχεται και η Λίνα και λυνόμαστε στα γέλια. Οι συνομιλίες μας είναι ένα σουρεαλιστικό μείγμα δουλειάς, κουτσομπολιού, προσωπικής ζωής και φιλοσοφίας. Τις αγαπώ γι’ αυτό που είναι και έχω στιγμές που τις παρατηρώ και είμαι πολύ ευγνώμων στη ζωή που τα έφερε έτσι ώστε να δουλεύουμε μαζί. Για ένα τρίωρο συγκεντρωνόμαστε στον δίσκο μας που επιτέλους ολοκληρώνεται έπειτα από καιρό. Γράφουμε, σβήνουμε, ξαναγράφουμε, δοκιμάζουμε μέχρι αυτό που ακούμε να μας συγκινεί και τους τρεις. Είναι υπέροχο να δουλεύεις με μοναδικό παρονομαστή τη συγκίνηση. Εάν δεν έχω στούντιο, τότε σίγουρα έχω κάποιο επαγγελματικό ραντεβού, συνήθως στο αγαπημένο μου μέρος στην Αθήνα, το Athenee, που πάντα θα το λέω Zonar's.
18.00-19.30
Πηγαίνω στο μάθημα φωνητικής, ενώ ταυτόχρονα μιλάω στο τηλέφωνο για δουλειές, συνήθως με την Αμερική γιατί είναι η ώρα που εκεί έχουν πια ξυπνήσει. Μπαίνω στο μάθημα και αρχίζω τις ασκήσεις με τον δάσκαλό μου. Τόσα χρόνια τα ίδια ανεβοκατεβάσματα, οι ίδιες οδηγίες κι ακόμα δεν έχω μάθει τίποτα. Αλλά αυτή η ευχαρίστηση που αισθάνομαι μετά είναι απερίγραπτη.
20.00-22.00
Επιστροφή στο σπίτι και το απαραίτητο καθημερινό μαγείρεμα. Ολο και κάποιος φίλος θα έρθει για φαγητό. Ταυτόχρονα, επειδή τραγουδιστής σημαίνει και λογιστής, συμβολαιογράφος, γραμματέας και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, απαντάω σε άλλα 100 μέιλ που έχουν συσσωρευθεί και ολοκληρώνω τις τελευταίες δουλειές της ημέρας, από συνεντεύξεις έως τιμολόγια. Δεν μου αρέσει να αφήνω τις δουλειές να μαζεύονται. Καθόμαστε για φαγητό, το καλύτερό μου είναι όταν έρχονται οι φίλοι μου και τρώμε γελώντας. Αν μάλιστα παίξουμε και μπιρίμπα μετά, είμαι ευτυχής.
23.00-01.00
Η απόλυτη ώρα χαλάρωσης. Αλλοτε με Βιβάλντι κι άλλοτε με Netflix ξαπλωμένος στον καναπέ. Αυτές οι τηλεοπτικές σειρές θα είναι η καταστροφή μου, να το ξέρετε. Μπορεί να μείνω όλη νύχτα ξάγρυπνος. Αν πάλι είχαμε συναυλία, τότε τέτοια ώρα θα ήμασταν όλοι μαζί για φαγητό σχολιάζοντας πώς πήγαμε και ποια χαζομάρα έκανα την ώρα της παράστασης – γιατί πώς αλλιώς θα τιμήσω το παρατσούκλι του… Γκούφι που έχω; Λίγο πριν κοιμηθώ, σκέφτομαι ότι οι επόμενες μέρες θα είναι τελείως διαφορετικές: έχω να ταξιδέψω στην Αμερική για μόλις τέσσερις μέρες για να τραγουδήσω σε μια εκδήλωση, μετά πρέπει να επιστρέψω στην Ελλάδα για να ολοκληρώσω τις παραστάσεις μου και αμέσως μετά να γυρίσω στην Αμερική για την προώθηση του ξένου δίσκου μου. Ως γνήσιος παρθένος, οργανώνω στο κεφάλι μου αυτά που χρειάζομαι και αυτά που πρέπει να γίνουν. Τελευταία ιεροτελεστία της ημέρας είναι να βάλω κολόνια πριν κοιμηθώ: συνήθεια που πήρα από τη Γαλλίδα γιαγιά μου.
Η μουσική παράσταση του Γιώργου Περρή «Traveller», σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου, ανεβαίνει στη σκηνή του Ακροπόλ στην Αθήνα (4 & 11/11), στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (8/11) και σε άλλες πόλεις τον Νοέμβριο. Το ομώνυμο άλμπουμ, σε μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, θα κυκλοφορήσει σε λίγες εβδομάδες.