«Η ποίηση είναι λογοδοσία της ψυχής»

«Η ποίηση είναι λογοδοσία της ψυχής»

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Τώρα,/ Μες στον αόρατο νου μου/ Ξαναφέρνω όνειρα παλιά/ Μήπως και ξαναδώ/ Το φάντασμα του έρωτα». Περίπου στο πέμπτο λεπτό του τραγουδιού των Dilemma Band η «Οραση του έρωτα», ακούγεται η φωνή της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ να διαβάζει αυτούς τους στίχους. Είναι η τελευταία στροφή από το ομώνυμο ποίημά της, που μαζί με άλλα έντεκα συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ «Η τέλεια εξαφάνιση» (Ankh Productions, 2018).

Ακουσε και ξανάκουσε την ηχογραφημένη φωνή της να απαγγέλλει τους στίχους της. «Αλλά δεν της άρεσε, γιατί την εύρισκε γεροντική. Συμφωνήσαμε λοιπόν να την επεξεργαστούμε λίγο, κι έτσι προχωρήσαμε», λέει η Πόπη Νταλαχάνη, που μαζί με τον Σωτήρη Τράγκα φτιάχνουν τους Dilemma Band. Mε αυτή τη νέα κάπως μεταλλική χροιά της φωνής, σαν να ακούγεται από το βάθος παλιάς τηλεφωνικής συσκευής, η ποιήτρια δώρισε σε όλους μας μια προσωπική στιγμή και μια αρχειακή καταγραφή, που την κάνει ακόμη πιο πολύτιμη ο αιφνίδιος θάνατός της.

«Η ποίηση είναι λογοδοσία της ψυχής, και στη ψυχή ποίηση και μουσική γίνονται ένα. Αλλά όπως και πολλά άλλα που συμβαίνουν στη ψυχή, δεν το συνειδητοποιεί κανείς πάντα».

Ετσι αρχίζει το χειρόγραφο σημείωμα που χάρισε στους δύο μουσικούς όταν ολοκλήρωσαν το άλμπουμ. Μαζί τους έκανε κάποιες από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις της, πάντα πρόθυμη να μοιραστεί, και να χαρεί· αλλά στο τέλος οι μετακινήσεις ήταν όλο και πιο δύσκολες.

«Παρ’ όλα αυτά διατηρήσαμε μια πολύ στενή σχέση, που ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας σε μια βραδιά ποίησης και μουσικής αφιερωμένη σε εκείνη», λέει η Νταλαχάνη. «Ο ενθουσιασμός της ήταν πάντοτε πολύ αυθόρμητος, σαν παιδί. Είχαμε από την αρχή ιδιαίτερη οικειότητα. Κάποια φορά της είπαμε την ιδέα μας να μελοποιήσουμε ορισμένα ποιήματά της. Δέχθηκε, και μετά μας άφησε τελείως ελεύθερους να επιλέξουμε. Στην πορεία κάναμε κοινές ακροάσεις και πολλές συζητήσεις. Θέλαμε να ακούσουμε τη γνώμη της, και να έχουμε την έγκρισή της. Πάντα ήταν πολύ ανοιχτή, έλεγε ότι ήταν ευγνώμων που βάλαμε μουσική στους στίχους της».

«Είναι σαν να βλέπω ένα καινούργιο τοπίο και να ταξιδεύω σε μια μαγική χώρα», καταλήγει εκείνο το σημείωμα.  Ακούγοντας τα τραγούδια μάς αρέσει να τη σκεφτόμαστε γελαστή κι ευχαριστημένη στο μακρινό της ταξίδι, παρέα με τη μουσική.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή