11.00
Μου αρέσει πολύ να μην ξυπνάω πρωί. Αγαπώ τρομερά τη νύχτα και τις ώρες της. Οταν δεν δουλεύω, έχω άλλους ρυθμούς πολύ πιο ήσυχους και χαλαρούς. Οταν όμως έχω παράσταση, πάντα ξυπνάω με ένα αίσθημα ευθύνης. Κατ’ αρχήν να είμαι καλά, δηλαδή να έχω τις δυνάμεις μου. Ετσι, όλες μου οι κινήσεις μέσα στην ημέρα προσανατολίζονται στο να είμαι ήρεμη και υγιής. Η νύχτα από την άλλη, μου προσφέρει την ηρεμία που θέλω αβίαστα, άκοπα. Ξυπνάω και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω το ραδιόφωνο. Στο Τρίτο Πρόγραμμα που παίζει κλασική μουσική τις περισσότερες ώρες. Τρελαίνομαι για το ραδιόφωνο. Μένει ανοιχτό όλη μέρα. Είναι παρέα για μένα.
12.00
Μου αρέσει να πίνω καφέ. Ο πρώτος είναι στο σπίτι, και ο δεύτερος καθώς περπατάω.
12.30
Μια πρώτη βόλτα στην πόλη. Με τον δεύτερο καφέ στο χέρι. Περνάω την Πατησίων βλέποντας την Ακρόπολη. Μερικές φορές αλλάζω πεζοδρόμιο και την παρατηρώ. Φαίνεται από παντού. Αγέρωχη, αιώνια, μόνη και κυρίαρχη. Φτάνω πάντα μέχρι το κέντρο. Μου αρέσει να μυρίζω αρώματα. Κοντοστέκομαι σε όλα τα νεοκλασικά κτίρια της λεωφόρου, βλέπω το πώς ήταν η Αθήνα τότε. Αναπαριστώ σκηνές στον νου μου.
14.00
Βόλτα από το ανθοπωλείο – μου αρέσουν πάρα πολύ οι ήλιοι. Φροντίζω να διαλέγω τους πιο μεγάλους και τους πιο έντονα κίτρινους.
14.30
Επιστρέφοντας σπίτι πάντα κάτι θα φέρω μαζί μου. Λουλούδια, κάτι γλυκό.
15.00
Θα ετοιμάσω κάτι γρήγορο, κρέας με μια σαλάτα. Προσπαθώ να είναι ελαφρύ για να μη βαρύνω αν θα έχω παράσταση και ταυτόχρονα να με στηρίξει. Μου αρέσει τρομερά να μένω στο σπίτι μου. Να περνάω εκεί ώρες. Εχω παρά πολλά βιβλία. Επομένως πάντα υπάρχει κάτι που διαβάζω. Κάτι καινούργιο θα ανακαλύψω, θα σημειώσω, θα υπογραμμίσω. Μου αρέσει αυτό πολύ. Θέλω να τακτοποιώ λεπτομέρειες μέσα στο σπίτι μου. Ακούω μουσική, πολλή μουσική, κάνοντας δουλειές. Και άλλες πάλι φορές, ακούω μουσική περπατώντας.
17.30
Πάντα γυμναζόμουν. Και τώρα, κάθε μέρα θα γυμναστώ είτε μόνη μου στο σπίτι είτε με άλλους στο γυμναστήριο.
18.30
Φεύγω για το θέατρο. Πάντοτε πηγαίνω νωρίτερα στο θέατρο. Δεν μου αρέσει να βιάζομαι. Ετοιμάζομαι στους δικούς μου ρυθμούς. Αγαπώ πολύ το θέατρο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες. Είναι κάπως σαν το σπίτι μου. Εχει παράθυρα, μπαίνει το φως του δρόμου, κάπως ξεχνάω ότι είμαι στο θέατρο, ένα μεγάλο τραπέζι που καθόμαστε γύρω του…
20.20
Εχω πια ετοιμαστεί, έχω βαφτεί, φοράω το τούλινο φόρεμά μου και βρίσκομαι ανάμεσα στο κοινό λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση.
20.30
Τα πάντα αρχίζουν με την πρώτη φράση: «Στην Πατησίων…». Ακούγοντας τη φωνή του Διονύση Σαββόπουλου ανάμεσα στους θεατές, περιμένω κι εγώ να πάρω τη θέση μου πίνοντας μερικές γουλιές νερό.
23.30
Τέλος της παράστασης. Προσπαθώντας να ξαναβρώ τις ανάσες μου, ντύνομαι και βγαίνω έξω πάντα με ένα αίσθημα ανακούφισης και χαράς. Είναι το σημείο που ξεχνώ την κούραση και τον κόπο. Περπατώ ξανά μέχρι να φτάσω σπίτι ή όπου αλλού θα πάμε.
00.30
Θα συναντήσω τους ανθρώπους που αγαπώ σε κάποιο bar για ένα ποτήρι κρασί ή θα κατευθυνθούμε σε εστιατόριο για φαγητό. Μου αρέσουν πολύ τα μακαρόνια, κάθε είδους.
01.30
Επιστρέφω σπίτι. Αγαπώ να βλέπω ταινίες τις νυχτερινές ώρες και κάποιες φορές μεσημέρι όταν έχω τον χρόνο. Μου αρέσουν οι κλασικές ή οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Χάνομαι σε μια άλλη πραγματικότητα.
03.00
Πέφτω για ύπνο. Μου αρέσει να μην έχει πολύ φως το δωμάτιο, ενώ αφήνω πάντα ένα μικρό φωτάκι στο σαλόνι. Αγαπώ την αίσθηση ότι από κάπου έρχεται φως. Ξαπλώνω με την ελπίδα ότι θα δω πολύχρωμα όνειρα το βράδυ. Η αίσθησή μου είναι ότι μέσα σε μια μέρα μπορώ να κάνω πολλά πράγματα αλλά και τίποτα. Απολύτως τίποτα. Είναι και τα δυο τους αυτά κάπως σαν ίδια.
Η Ηλέκτρα Νικολούζου παίζει στην παράσταση «Κομμώτριες / Μεταπολίτευση, Τζιανγκ – Σιν – Μπι – Σιν, Φαντάσου την καρδιά μου δική σου» που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού στο θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή).