Ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης (Αθήνα 1972) σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Εχει συνεργαστεί ως κριτικός λογοτεχνίας με ποικίλα έντυπα («Διαβάζω», «Ελευθεροτυπία», www.bookpress.gr, «Εφημερίδα των Συντακτών» κ.ά). Εχουν δημοσιευθεί δύο μελέτες του, «Η μεταπολιτευτική κριτική στον καθρέφτη» (Πόλις, 2013) και η «Βιβλιογραφία για τον Νίκο Καζαντζάκη (1906-2012)» (ΠΕΚ, 2018). Ο «Πυθαγόρας» (Καστανιώτης, 2020) είναι το πρώτο του λογοτεχνικό έργο.
Ποια βιβλία βρίσκονται αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Η πόλη και τα σκυλιά» του Μάριο Βάργκας Λιόσα, «Τζάμπα η παράταση» του Κώστα Καβανόζη, «Ελληνες συγγραφείς» του Κωστή Παπαγιώργη, «Η Ευρώπη είναι χριστιανική;» του Ολιβερ Ρόι.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Μπάστιαν Μπάλταζαρ Μπουξ στην «Ιστορία χωρίς τέλος» του Μίκαελ Εντε, «ήρωας» που διαβάζει το βιβλίο του και συνάμα συμμετέχει μέσα στην ιστορία του.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Ενώ μου αρέσει η ποίηση του Καβάφη, τι να πω με τον εσωστρεφή ποιητή, και, ενώ με συναρπάζει το έργο του Κάφκα, τι να συζητήσω με τον μίζερο συγγραφέα; Τα βιβλία πολλών είναι δελεαστικά, αλλά ο χαρακτήρας τους σπάνια αντιστοιχεί στο λογοτεχνικό τους έργο. Ή το αντίστροφο.
Ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Νομίζω τον «Καπετάν Μιχάλη» του Νίκου Καζαντζάκη. Μία λόγω Κρήτης, μία λόγω Καζαντζάκη, μερικές άλλες για μια εισαγωγή που έγραψα.
Μια πρώτη μύηση στο σύμπαν του «Πυθαγόρα» με τα δικά σας λόγια;
Η Ακροδεξιά είναι στη διπλανή πόρτα, μέσα στην οικογένεια, στον σιωπηλό άνθρωπο που αθόρυβα γίνεται βίαιος και μισαλλόδοξος. Μια αδελφική διαμάχη βγάζει στο φως το υπόγειο μίσος που εκτρέφει η ελληνική κοινωνία για ό,τι ξεφεύγει από τον μέσο όρο, από τους ομοφυλόφιλους μέχρι τους αλλοδαπούς.
Δύσκολη ή εύκολη η συνύπαρξη του κριτικού με αυτή του πεζογράφου;
Δεν έχω ιδέα. Είναι σίγουρο ότι ο κριτικός δεν μπορεί να εκτιμήσει το ίδιο το βιβλίο του και γι’ αυτό έχω μεγάλη περιέργεια να δω πώς θα μου το συστήσουν. Από την άλλη νιώθω άβολα ως πεζογράφος, καθώς ένα βιβλίο ίσον κανένα βιβλίο.
Ασχολείστε με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αναχαιτίζουν ή προωθούν τα βιβλία και την ανάγνωση;
Εχω λογαριασμό στο Facebook όπου αναρτώ τις κριτικές μου και σκέψεις για το βιβλίο και την κοινωνία μας, αλλά κυρίως διαβάζω, ενημερώνομαι, μαθαίνω νέα και αφουγκράζομαι απόψεις. Είναι σίγουρο ότι τα μέσα γίνονται πομποί φιλαναγνωσίας, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποκαθιστούν το διάβασμα βιβλίων με τις πλάγιες
αναφορές γι’ αυτά.