Η επιτυχία του εθνικιστικού, λαϊκιστικού κόμματος «Αληθινοί
Φινλανδοί» στις εκλογές της 17ης Απριλίου (ήρθαν στην τρίτη θέση,
κερδίζοντας έναν στους πέντε ψηφοφόρους) προκάλεσε σοκ στις
Βρυξέλλες, αλλά δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία: Τα τελευταία
χρόνια πυκνώνουν τα σύννεφα που φέρνουν μια ατμόσφαιρα Μεσοπολέμου
πάνω από τη Γηραιά Ηπειρο, καθώς η κρίση και η φτώχεια θρέφουν
ξενοφοβικά και ακροδεξιά ρεύματα, από τη Λέγκα του Βορρά στην
Ιταλία, μέχρι το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας.
Πάνω σ’ αυτό το πανευρωπαϊκό κύμα σερφάρει και η πρόεδρος του
γαλλικού Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν. Εχοντας «κληρονομήσει»,
τρόπον τινά, το κόμμα από τον ιδρυτή του και πατέρα της, Ζαν-Μαρί
Λεπέν, τον περασμένο Ιανουάριο, η υποψήφια για τις προεδρικές
εκλογές του επόμενου χρόνου εμφανιζόταν, μέχρι την περασμένη
εβδομάδα, να αποσπά το 22-23% στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων και να
διεκδικεί με αξιώσεις την είσοδό της στον δεύτερο γύρο. Μετά το
μεγάλο σκάνδαλο που τερμάτισε άδοξα την πολιτική σταδιοδρομία του
Ντομινίκ Στρος-Καν -μέχρι χθες, ενός εκ των ισχυρότερων διεκδικητών
της προεδρίας- οι ελπίδες της 43χρονης πολιτικού ενισχύθηκαν ακόμη
περισσότερο.
Τηλεοπτική και ετοιμόλογη, η Μαρίν Λεπέν προβάλλει ένα λιγότερο
ακραίο και περισσότερο σύγχρονο πρόσωπο της ακροδεξιάς: Απέβαλε τον
παραδοσιακό αντισημιτισμό του Εθνικού Μετώπου (ενισχύοντας
ταυτόχρονα την ισλαμοφοβία) και υιοθέτησε «σοσιαλίζουσες» θέσεις
υπέρ ενός ισχυρού, κοινωνικού κράτους με στρατηγικό ρόλο στην
οικονομία. Αιχμή του δόρατος είναι η εναντίωσή της στη
«γραφειοκρατία των Βρυξελλών» και η θέση υπέρ της αποχώρησης της
Γαλλίας από το ευρώ. Σημειώνοντας ότι «οι ευρωπαϊκές χώρες που δεν
υιοθέτησαν το ευρώ έχουν καλύτερες οικονομικές επιδόσεις από τις
χώρες της Ευρωζώνης», η Μαρίν Λεπέν προτείνει την ταυτόχρονη
αποχώρηση Γαλλίας, Βελγίου, Ιρλανδίας, Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας
και Πορτογαλίας, θεωρώντας ότι πρόκειται για τις χώρες που κατ’
εξοχήν πλήττονται από την ΟΝΕ.
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στη λαϊκιστική ακροδεξιά του Νότου.
Πρόσφατα, δημιουργήθηκε αντιευρωπαϊκή τάση, υπό την επωνυμία
«Φιλελεύθερη Αφύπνιση», στο εσωτερικό των Γερμανών Φιλελευθέρων,
κατ’ εξοχήν αστικού – φιλοευρωπαϊκού κόμματος και κυβερνητικού
εταίρου της κ. Μέρκελ. Το περιοδικό Der Spiegel ανησυχεί σοβαρά για
το ενδεχόμενο εμφάνισης ενός «ευρωπαϊκού αντίστοιχου του
αμερικανικού Tea Party, που θα μπορούσε να σημάνει τη χαριστική
βολή για το ευρώ».
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ