Ενα παρωνύμιο όπως αυτό του «πολτοποιητή» ή του «μπουλντόζα» ίσως δεν θεωρείται και η καλύτερη προίκα για τον νεότατο σε ηλικία εντολοδόχο πρωθυπουργό της γειτονικής Ιταλίας Ματέο Ρέντσι. Εάν, πάντως, αυτά τα παρωνύμια συνδέονται με την αποφασιστικότητα, προφανώς και τον βοήθησαν στον εντοπισμό νέου υπουργού Οικονομικών, o oποίος θα επωμιστεί έργο εξαιρετικά δυσχερές και επίπονο. Kαι αυτός δεν είναι άλλος από τον ανώτατο οικονομολόγο του ΟΟΣΑ, Πιερ Κάρλο Παντοάν, ο οποίος θα αναλάβει και το υπουργείο Οικονομικών και Οικονομίας.
Ενα ενδιαφέρον στοιχείο στον Ματέο Ρέντσι, ο οποίος είναι μόλις 39 ετών, είναι ότι έχει διατελέσει δήμαρχος της Φλωρεντίας μεν αλλά όχι βουλευτής. Οντας γενικός γραμματέας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, του οποίου μέχρι πρότινος ηγείτο ο τέως Iταλός πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα, κατόρθωσε να οργανώσει ένα εσωτερικό πραξικόπημα εις βάρος του.
Διαφημίζει πάντα τον εαυτό του ως το νέο πρόσωπο της ιταλικής πολιτικής σκηνής, η οποία πρέπει εκ βάθρων να ανανεωθεί. Δεσμεύεται για δραστικές μεταρρυθμίσεις στο μεγαλόπνοο πρόγραμμά του των 100 ημερών, το οποίο λήγει στις ευρωεκλογές. Συγκεκριμένα, υπόσχεται μία μεταρρύθμιση την ημέρα, ώστε μέχρι την ολοκλήρωση της εκατονταήμερης περιόδου να έχει καταργηθεί η Γερουσία, για να μειωθεί το λεγόμενο «κόστος της πολιτικής», καθώς και να ελαττωθούν οι δημόσιες δαπάνες κατά 15%, ώστε να μειωθούν με τη σειρά τους οι φόροι φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Αναζητώντας υπουργό Οικονομικών και, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, ο Ματέο Ρέντσι είχε προσεγγίσει και τους πρώην πρωθυπουργούς Ενρίκο Λέτα και Μάριο Πρόντι, αλλά δεν δέχθηκαν.
Σοφά λόγια
Ολοι στην Ιταλία πιστεύουν πως οι μεταρρυθμίσεις, ειδικά στην ανάπτυξη και την απασχόληση, πρέπει να γίνουν αμέσως, ενώ η όλη κατάσταση είναι ρευστή στο πολιτικό σκηνικό. «Ομως αυτό είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον», όπως παρατηρεί ο εκτελών χρέη υπουργού Οικονομικών, Φαμπρίτσιο Σακομάνι. «Η ανυπομονησία διογκώνεται, επειδή όλοι βιάζονται να δουν βελτίωση, ειδικά όσον αφορά την απασχόληση των νέων. Η ιταλική οικονομία, ας μην το ξεχνάμε, μοιάζει με ένα γιγαντιαίο πετρελαιοφόρο, το οποίο δεν μπορεί να κάνει στροφή σε ένα δευτερόλεπτο».
To ΑΕΠ της χώρας έχει περισταλεί δραστικά, σχεδόν κατά 7% την τελευταία επταετία με τη βιομηχανική παραγωγή να έχει μειωθεί κατά 25%. Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο και η ανεργία έχει εκτιναχθεί σε πρωτοφανή υψηλά επίπεδα, που παραπέμπουν στη δεκαετία του 1970. Ειδικά η ανεργία την νέων ανδρών και γυναικών φθάνει το 42%, ενώ οι μεταναστευτικές ροές από την Ιταλία στη Βόρεια και την Κεντρική Ευρώπη προς αναζήτηση εργασίας αυξάνονται κατακόρυφα. Πέραν τούτου, σημαντική τροχοπέδη στις απόπειρες της κυβέρνησης να αναθερμάνει την οικονομική ανάπτυξη δημιουργεί το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ιταλίας, το οποίο φθάνει τα 2 τρισ. ευρώ. Οπερ σημαίνει πως υπερβαίνει το 130% της ετήσιας οικονομικής παραγωγής της χώρας και στο πλαίσιο της Ευρωζώνης έρχεται δεύτερο μετά το αντίστοιχο της Ελλάδας.
Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι έχει υποσχεθεί μία «πρωτοβουλία για την απασχόληση», μόλις αναλάβει καθήκοντα. Υπό το πρίσμα αυτό, επιδιώκει να προωθήσει φοροαπαλλαγές για τις εταιρείες και νέες συμβάσεις εργασίας, ούτως ώστε να διευκολυνθούν οι προσλήψεις αλλά και οι απολύσεις, ίδρυση περισσότερων παιδικών σταθμών για να διευκολυνθεί η γυναικεία απασχόληση και στήριξη των μικρομεσαίων. Εχει, ακόμα, δηλώσει ότι οι κανόνες, που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος δεν θα πρέπει να παρεμποδίζουν τις κυβερνητικές προσπάθειες τόνωσης της ανάπτυξης. Πάντως, οι δύο προηγούμενοι πρωθυπουργοί της Ιταλίας, επίσης μη εκλεγμένοι όπως και ο Ματέο Ρέντσι, δεν ευτύχησαν να υλοποιήσουν τις μείζονες και ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις που είχαν υποσχεθεί. Το 2011, όταν ο Μάριο Μόντι αντικατέστησε στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, καθησύχασε τις αγορές με τις δραστικές περικοπές των δαπανών, με τις δραματικότερες στις συντάξεις. Η λιτότητα αυτή εκτράχυνε την ύφεση, ενώ ο ίδιος δεν εφάρμοσε αυστηρότερες νομοθετικές ρυθμίσεις στις απολύσεις και τις προσλήψεις. Τέλος, ο διάδοχός του Ενρίκο Λέτα, ο οποίος ηγήθηκε ενός συνασπισμού με τη συμμετοχή δεξιών και αριστερών δυνάμεων, ικανοποίησε τις Βρυξέλλες, διατηρώντας τον έλεγχο επί των δαπανών. Δυστυχώς, όμως, ούτε αυτός προώθησε σοβαρές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Καλός πωλητής του εαυτού του
Οσοι εμφανίζονται ως υποστηρικτές του, μιλάνε για έναν ικανό δήμαρχο της Φλωρεντίας, ο οποίος ανέλαβε τη μεγάλη πεζοδρόμηση της πόλης και εργάστηκε για την προώθησή της. Ακόμη δεν ξεχνούν το νεαρό της ηλικίας του και το ότι δεν έχει διαφθαρεί από την ανάμειξή του με την πολιτική. Οι επικριτές του προσάπτουν πως η ανάληψη της πρωθυπουργίας της Ιταλίας δεν έχει καμία σχέση με τη δημαρχία και ότι η απειρία του είναι πολύ μεγάλη. Διακηρύσσει πως είναι άνθρωπος των πράξεων. Μέλη της αντιπολίτευσης στον Δήμο της Φλωρεντίας, όπως η Ορνέλα ντε Ζόρντο, επισημαίνουν ότι συμβαίνει το αντίθετο. «Ανατρέχοντας κανείς στα πεπραγμένα του, διαπιστώνει πως τα πράγματα τον διαψεύδουν», υπογραμμίζει. «Είναι ένας πολύ καλός πωλητής του εαυτού του». Από την παιδική του ηλικία ήθελε πάντα να ανήκει στην ομάδα των νικητών. Αλλοτε φανταζόταν τον εαυτό του δημοσιογράφο, άλλοτε ποδοσφαιριστή.
Το θέμα του διδακτορικού του είναι η ιστορία του δικαίου σε θέματα διοίκησης και πολιτικής κουλτούρας, στο πλαίσιο του οποίου έκανε εκτενείς αναφορές στη θητεία του Τζόρτζιο Λα Πίρα (1951-1956) στη δημαρχία της Φλωρεντίας. Εκείνος εξελέγη δήμαρχος το 2008 και σήμερα σχεδόν το 57% των Φλωρεντίνων δηλώνουν υποστηρικτές του. Μιλάει άνετα καλύπτοντας το ευρύ φάσμα των σοβαρότατων προβλημάτων της Ιταλίας και προσφέροντας δραστικές λύσεις. Υιοθετεί μια συμπεριφορά χαλαρή, κυκλοφορεί με δερμάτινο μπουφάν, οδηγεί ένα μικρό αυτοκίνητο ή ποδήλατο, και έχει αποκτήσει ένα ακόμα παρωνύμιο, εκείνο του «ρόκερ της πολιτικής». Εξαιτίας των μη αναστολών του μπορεί να κινηθεί σε όλο το πολιτικό φάσμα, δυσαρεστώντας την αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος. Αρχικά δήλωνε πιστός στον πρώην πρωθυπουργό Λέτα, αλλά δεν δίστασε να τον ανατρέψει. Συναντήθηκε μυστικά με τον Μπερλουσκόνι, εξοργίζοντας τους συνεργάτες του στο κόμμα. Ορισμένοι τον θεωρούν μια ποπ εκδοχή του Σίλβιο!