Ο Αδαμάντιος Νικολόπουλος είναι σύμβουλος Στρατηγικών Επενδύσεων και Χρηματοδότησης Εργων Ενέργειας και Υποδομών, ιδρυτής και CEO της ADN Capital Ventures, Inc., στο Σαν Φρανσίσκο.
Γιατί πολλοί Ελληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό;
Διότι τους δίνεται η δυνατότητα ν’ αγωνιστούν σκληρά σε αξιοκρατικά περιβάλλοντα και να αναδείξουν τον πραγματικό εαυτό τους. Ο Ελληνας, με τη συναισθηματική διανόησή του, μπορεί να ενσωματώνεται σε συστήματα παραγωγικής εργασίας με άμεσα πρακτικά αποτελέσματα. Αφοσιώνεται στο αντικείμενο του ενδιαφέροντός του, συχνά με πάθος, και σκέφτεται δίχως φραγμούς, οπότε δημιουργεί τα μέγιστα. Μαθαίνει να δαμάζει τον ατίθασο και αυθόρμητο χαρακτήρα του, υπερνικά τους φόβους του και προσφέρει ένα συνδυασμό ηθικών αξιών, ακούραστης δραστηριότητας, ευφυούς, πολύπλευρης σκέψης, καθώς και χιούμορ.
Πώς σας αγγίζει η κρίση της Ελλάδας;
Τη συναισθάνομαι μέσω της οικογένειάς μου. Εχει τραυματιστεί η εθνική μας ταυτότητα και αξιοπρέπεια. Το οικονομικό περιβάλλον έχει γίνει απρόβλεπτο για όλους. Παρά ταύτα, η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες υπέρβασης. Το παλιό σύστημα απέτυχε, ήλθε η ώρα για ένα νέο αξιοκρατικό σύστημα διοίκησης, με διαφάνεια και σωστή διαχείριση. Πώς αλλιώς θ’ αφήσουμε τον τόπο καλύτερο απ’ ό,τι τον παραλάβαμε;
Σε τι ελπίζετε;
Στη δύναμη της πίστης και των πράξεων για ένα καλύτερο αύριο μέσω θετικής σκέψης – κάθε μέρα που ξημερώνει είναι ένα θείο δωρο. Ελπίζω επίσης στην οικογένεια, στην υπερπροσπάθεια και την τόλμη κατά τον άνισο πόλεμο, στην υπευθυνότητα και την αριστεία. Στην ανασυγκρότηση, στις δύσκολες στιγμές, αντίποδα της αλαζονείας, της υποκρισίας, της τεμπελιάς. Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση; Η καρδιά του Ελληνα έχει… ενσωματωμένη πυξίδα, που είναι συνεχώς στραμμένη προς τη χώρα του – αυτό δεν είναι αίσθημα; Είναι ακόμη αυτεπίγνωση και σαφής αντίληψη από πού προερχόμαστε και ποιος είναι ο προορισμός μας, η προσωπική μας «Ιθάκη». Διερωτώμαι, βέβαια, εάν οι σύγχρονοι Ελληνες συμπεριφερόμαστε ως άξιοι Ελληνες.
Γιατί φύγατε; Και με ποια προϋπόθεση θα γυρίζατε στην πατρίδα;
Ενιωθα την Ελλάδα γεμάτη περιορισμούς κι έφυγα σε ηλικία 17 ετών, γιατί με γοήτευε η περιπέτεια του να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου ως φοιτητής στο Μανχάταν. Αξιοποίησα ευκαιρίες και ανταποκρίθηκα με δημιουργικότητα σε παραγωγικές συνεργασίες.
Η δεύτερη χώρα σας σε τι σας επηρέασε;
Η Νέα Υόρκη ήταν μεγάλο σχολείο – η χειμαρρώδης κουλτούρα της σου ξυπνά το αίσθημα της επιβίωσης. Οι εμπειρίες και οι γνώσεις που αποκόμισα έφεραν σημαντικές ζυμώσεις στο χαρακτήρα μου, που με βοήθησαν να δοκιμάσω τις αντοχές μου και να εμπιστευτώ τον εαυτό μου. Κατάλαβα τη δύναμη του συνόλου και τι μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει με σωστή κηδεμονία των πόρων που του έχουν αναθέσει. Εζησα και σε άλλες μεγαλουπόλεις, τη Ζυρίχη, το Λονδίνο και το Σαν Φρανσίσκο – καθεμιά μού έδωσε μια διαφορετική «περιπέτεια ζωής».
Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε;
Προσευχή για την καινούργια μέρα -της γιαγιάς το πρώτο μάθημα-, ελληνικός καφές με φίλους, διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων, όπως τα μυθιστορήματα του Καραγάτση.
Ενα πρόσφατο ελληνικό έργο τέχνης που σας άγγιξε.
Σε ένα ταξίδι μου στην Ελλάδα γνώρισα την ποίηση της Κικής Δημουλά, καθώς και την ίδια, και με συγκλόνισε το έργο και η προσωπικότητά της. Ακόμη, ξεχωρίζω την πολύπλευρη τέχνη του Κώστα Βαρώτσου.
Εάν ήταν στο χέρι σας ν’ αλλάξετε ένα πράγμα στην Ελλάδα, αυτό ποιο θα ήταν;
Το μνημόνιο και τους νόμους που εμποδίζουν την ανάπτυξη και τη δημιουργική επιχειρηματικότητα σε τομείς με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την Ελλάδα. Επίσης, θα επεδίωκα τη συμφιλίωση κράτους και πολίτη. Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα. Ο σταυρός που μου έδωσε η γιαγιά μου λίγο πριν τη χάσουμε.
Ο Ελληνας ήρωάς μου.
Ο θείος Σταύρος Σκουρλής, βαθιά φιλοσοφημένος άνθρωπος και επιτυχημένος επιχειρηματίας στη Νέα Υόρκη. Στις χειρότερες αντιξοότητες, δεν έχανε την ελπίδα, το ζεστό χαμόγελο και το χιούμορ του. Επίσης, οι γονείς μου, που με στήριξαν στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου.