Γεννήθηκε το 1963. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Κοινωνιολογία στην Αγγλία. Καταπιάστηκε με ξένες γλώσσες, πήρε πτυχίο μετάφρασης ιταλικών και ξεκίνησε να μαθαίνει ρωσικά. Εργάζεται στον χώρο της έρευνας αγοράς και των δημοσκοπήσεων από το 1987 και το 1997 ίδρυσε την εταιρεία Qed (market research). Εχει δύο παιδιά, τη Ρωξάνη και τον Νικήτα. Παρότι ασχολείται με το γράψιμο από το 2008 το πρώτο της βιβλίο, «Καιροί τέσσερεις» κυκλοφόρησε μόλις φέτος από τις εκδόσεις «Πόλις».
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό δίπλα στο κρεβάτι σου;
Εχω τέσσερις μεγάλες οικογένειες βιβλίων. Παραμυθοβιβλία, υλικό για το δεύτερο βιβλίο μου, βιβλία με θέμα τους «δίδυμους», βιβλιογραφία για το τρίτο βιβλίο. Εχω βιβλία πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων, που διαβάζω αυτόν τον καιρό γιατί τους θεωρώ «συγγενείς ψυχές» («Μια χαρά», «Η Βικτώρια δεν υπάρχει», «Αλεπούδες στην πλαγιά», «Χορός στα ποτήρια», «Το χάδι», «Μ’ ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι», «Οικογενειακή πορσελάνη». Και έχω και κάποια πρόσφατα σημαντικά βιβλία: «Ρετροσπεκτίβα» του Αβραάμ Γεοσούα, «Τα πορφυρά πανιά» του Αλεξαντρ Γκριν, «Ο ξένος στο χώμα» του Ουίλιαμ Φόκνερ, «Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι» της Νίκης Αναστασέα.
Και ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία όλων των εποχών;
«Καθώς ψυχορραγώ» (Φόκνερ), «Ζωή, οδηγίες χρήσεως» (Πέρεκ), «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» (Σελίν), «Ο πεθαμένος και η Ανάσταση» (Πεντζίκης), «Μαρκοβάλντο» (Καλβίνο), «Λίγα λόγια» (Κάρσον), «Φόνισσα» (Παπαδιαμάντης), όλο το έργο του Επαμεινώνδα Γονατά.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
Ο Μπέκετ και ο Πεντζίκης με έχουν κάνει να θυμώσω με τον εαυτό μου, με δυσκόλευε ο τρόπος τους, αισθανόμουν ότι τα εγκεφαλικά μου κύτταρα έπρεπε να διευρυνθούν για να τους προσεγγίσω. Και ο διδακτισμός του «μεγάλου αφηγητή» Μπόρχες, συχνά με κάνει να αισθάνομαι μικρή, ασήμαντη επαρχιώτισσα.
Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
Τα διηγήματα του Νικόλα Σεβαστάκη «Γυναίκα με ποδήλατο». Ενα βιβλίο γεμάτο μνήμες που εισβάλλουν απρόσκλητες στο παρόν και πρόσωπα που άλλοτε λοξοδρομούν στην ονειροπόληση και άλλοτε υποφέρουν από τους ρόλους που τους έτυχαν στη ζωή τους.
Ποιο είναι το χειρότερο βιβλίο που έχεις διαβάσει;
Είναι πολλά. Τα περισσότερα από αυτά γιατί ήταν κακή λογοτεχνία, λογοτεχνία προκάτ, μα πιο συχνά νομίζω ήταν κακές μεταφράσεις.
Ποιο είναι ένα κλασικό βιβλίο που δεν έχεις διαβάσει και ντρέπεσαι γι’ αυτό;
Είναι πολλά τα κλασικά βιβλία που δεν έχω διαβάσει. Πιο πολύ όμως ντρέπομαι για τον «Οδυσσέα» του James Joyce.
Κάποιο κλασικό βιβλίο που δεν άντεξες καθόλου;
Δεν κατάφερα να ολοκληρώσω τον «Χαμένο χρόνο» του Προυστ. Είναι σαν τα μεγάλα ταξίδια που σχεδιάζουμε και ποτέ δεν κάνουμε.
Εχεις fb, τουίτερ; Πόσο σε απασχολεί καθημερινά;
Εχω και τα δύο. Χρησιμοποιώ όμως περισσότερο το fb. To twitter ζητά πιο γρήγορα από τα δικά μου αντανακλαστικά και μεγαλύτερη εμπάθεια και κυνισμό από αυτά που διαθέτω. Το fb αντίθετα με κρατά σε επαφή με ένα σωρό κόσμο και μου επιτρέπει να ενημερώνομαι από αυτούς που εγώ επιλέγω, είτε είναι πρόσωπα είτε ΜΜΕ.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Θα ήθελα να δειπνήσω με τις αδελφές Μπροντέ, Σαρλότ (Τζέιν Εϊρ) και Εμιλι (Ανεμοδαρμένα ύψη) και με τα φάσματα των πεθαμένων αδελφών τους, Μαρία και Ελίζαμπεθ νομίζω πως λέγονταν οι πεθαμένες (ωραία ιδέα για διήγημα!).