500 λέξεις με τον Βαγγέλη Προβιά

500 λέξεις με τον Βαγγέλη Προβιά

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γεννήθηκε το 1973 στον Βόλο. Από πολύ νωρίς καλλιέργησε τη σχέση του με το γράψιμο και ανήκει στην πρώτη γενιά μπλόγκερ μέσα από τη γνωστή υπογραφή to provato. Εργάζεται στη διαφήμιση και ως συντονιστής σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Τον Ιούνιο εξέδωσε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων «Τα μαύρα παπούτσια της παρέλασης» (εκδόσεις Ολκός). Ζει στο Παγκράτι.

Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;

Ενα, «Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει». Θα το χρειαστώ τους επόμενους μήνες για να μπορώ να συμμετέχω σε χαλαρές συζητήσεις… Είμαι τόσο εκτός χρονοδιαγράμματος για το επόμενο, σημαντικό, όπως λένε όλοι και με αγχώνουν, δεύτερο βιβλίο, που αποφάσισα να αφοσιωθώ στο γράψιμο και να αφήσω το διάβασμα.

Ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία όλων των εποχών;

Εχω διαβάσει το «Μαγικό βουνό» τρεις φορές. Είναι όντως… βουνό η ανάγνωσή του, αλλά αποτελεί μαγική εμπειρία. Η περιγραφή του μη έρωτα της Νάντιας και του Χανς Κάστορπ, η νοσηρή ατμόσφαιρα, ο ρυθμός του, είναι στοιχεία που χρειάζομαι να βιώνω ξανά και ξανά. Το «Πόλεμος και ειρήνη» το έχω διαβάσει συνεπαρμένος τέσσερις φορές (χωρίς να αφήνω απέξω τα υπερ-βαρετά δοκιμιακά του κομμάτια). Εχω μονίμως υπό ανάγνωση μια επιλογή διηγημάτων της Αλις Μανρό. Η Ούρσουλα λε Γκεν, η Ατγουντ, ο Βόνεγκατ, ο Απντάικ, ο Χέμινγουεϊ, ο Τσέχοφ, η Μέριλιν Ρόμπινσον, ο Ντάγκλας Κόπλαντ, ο Παπαδιαμάντης, η Μακ Κάλερς, η Ζατέλη, ο Κάρβερ, ο Τσίβερ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Μοπασάν, ο Σέργουντ Αντερσον είναι μερικοί από τους συγγραφείς που έχουν κερδίσει την απόλυτη αναγνωστική αφοσίωσή μου.

Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;

Δείπνο με τρεις. Με τον Τσελεμεντέ, ώστε να μαγειρέψει, και τους Μάριο Χάκκα και Αντον Τσέχοφ. Και οι δυο τους πέθαναν νεότατοι, με τεράστια διαφυγόντα κέρδη για τη λογοτεχνία – θα ήθελα να είχαν ζήσει ώς τα βαθιά γεράματά τους.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;

Σέβομαι την παροιμιώδη εργατικότητα και τη μεθοδικότητά του… αλλά ο Μουρακάμι μού φαίνεται αφόρητα φλύαρος και «αραιωμένος». Αφησα στη μέση το «Κουρδιστό πουλί» του, αν δεν κάνω λάθος. Πόσες φορές να αντέξεις παράγραφο για το πώς μαγείρεψε σήμερα ο ήρωας τα «ριζομακάρονα» για το γεύμα του; Πόσο εκτεταμένα να περιγράψεις πια ένα πηγάδι;

Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;

«Ο αστερισμός των ζωτικών φαινομένων», του Αντονι Μάρα. Αν και ναρκισσιστικό και φιγουρατζίδικο σε σημεία του, είναι ζωντανό, φορτισμένο και σύνθετο. Μυθιστόρημα με εκπαιδευτική ικανότητα.

Ποιο είναι ένα κλασικό βιβλίο που δεν έχεις διαβάσει και ντρέπεσαι γι’ αυτό;

Δεν έχω την ικανότητα να αντέξω τη φιοριτούρα και το γαϊτανάκι των κλασικών Γάλλων. Ποιος Μπαλζάκ; Ποιος Σταντάλ; Ποιος Φλομπέρ; Ποιος Προυστ; Μέχρι ένα κεφάλαιο αντέχω από τα αριστουργήματά τους. Υστερα τρέχω απεγνωσμένος για σωτηρία στους Ρώσους, τους Γερμανούς, τους Αμερικανούς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή