Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Κομοτηνής. Ασχολήθηκε με τη δικηγορία, αλλά την εγκατέλειψε για να γίνει δικαστής. Παραιτήθηκε ύστερα από έξι χρόνια. Σήμερα εργάζεται στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Εργα της: «Hotel Victoria» (νουβέλα, 1995), «Ανεμος Ανατολικός» (μυθιστόρημα, 1997), «Ψέματα, ζαχαρωτά και πρωτοσέλιδα» (μυθιστόρημα, 2000), «Κληρονόμησα όλες τις φίλες της μαμάς μου» (μυθιστόρημα, 2004), «Αγαπώντας τις ερωμένες του» (μυθιστόρημα 2009). Συμμετείχε στις συλλογές διηγημάτων «Ο φύλακας των ψυχών» (1999), «Των εμών ερώτων» (2001), «Κοκτέιλ μολότοφ» (2003), «Υπόγειες ιστορίες» (2008).
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;
Το «Omega minor» του Πάουλ Βεράχεν. Nαζισμός, κομμουνισμός, β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, κατασκευή ατομικής βόμβας, μεγάλα ιστορικά γεγονότα και ο μικρός καθημερινός άνθρωπος, σεξουαλικά και συναισθηματικά πεινασμένος, προσπαθώντας να μη συντριβεί από την ιστορία. Κι οι επτά τόμοι του «Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο» που στηρίζουν ένα κατεστραμμένο επιπλάκι.
Και ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία όλων των εποχών;
Η «Μαντάμ Μποβαρί» και «Ο μεγάλος Γκάτσμπι». Πανταχού παρούσα και στα δύο η απώλεια. Σπαρακτική η μαντάμ Μποβαρί, αποδεικνύοντας για χιλιοστή φορά ότι το σώμα είναι το πρώτο και τελευταίο μέσο συναλλαγής για τους απελπισμένους. Υπέροχος ο «μεγάλος Γκάτσμπι», τόσο μυθιστορηματικός στις υπερβάσεις και στις εμμονές του, που μπήκε στον κόπο να μας τον συστήσει ο Φιτζέραλντ.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Με τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Επειδή αντιπαθούσε τα λογοτεχνικά σαλόνια, ήξερε να γράφει, να ταξιδεύει, να μεθάει, να λατρεύεται.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
«Ο άνεμος κουβάρι», όπου το αρσενικό δεν έχει όνομα, είναι «ο άντρας», όπως λέμε «ο Θεός», ενώ η γυναίκα (αναλώσιμη) έχει όνομα και ειδωλολατρική συμπεριφορά, αποδίδοντας τιμές σε ένα ον που απολαμβάνει χωρίς να συμμετέχει. Σχεδόν ανήθικο.
Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
«Χειμώνας», Melanie Wallance. Παγωμένος χειμώνας, φτώχεια, μοναξιά, ρημαγμένες ζωές, εγκατάλειψη, ένα μέρος χαμένο στις εσχατιές, εγκαταλειμμένο, όπου οι άνθρωποι περιφέρονται χωρίς ελπίδα. Ζωές που θρυμματίζονται άτσαλα στο παγωμένο τοπίο και βγάζουν τη γλώσσα σε όλους τους Κοέλιο αυτού του κόσμου.
Και ποιο είναι το χειρότερο που έχεις διαβάσει;
Εχω ένστικτο στα βιβλία και στους ανθρώπους. Αποφεύγω τα άσχημα.
Ποιο είναι το κλασικό βιβλίο που δεν έχεις διαβάσει και ντρέπεσαι γι’ αυτό;
«Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν. Ηταν υπέροχο, αλλά καθώς ήταν τεμπέλικη η πλοκή, χωρίς την αγωνία του «παρακάτω», το ξέχασα κάτω από βιβλία που στοιβάχτηκαν πάνω του.
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις συγγραφέας και πώς;
Οκτώ χρόνων, όταν έγραψα σε τετράδιο τις ιστορίες που έλεγε ο παππούς για την προσφυγιά, το εικονογράφησα και το έδινα στους συμμαθητές μου να το διαβάσουν.
Εχεις φβ, τουίτερ; Πόσο σε απασχολεί καθημερινά;
Εχω φβ αλλά δεν είμαι συνεπής απέναντί του.
Ποια βιβλία πήρες μαζί σου στις διακοπές φέτος;
«Η καρδερίνα» της Ντόνα Ταρτ, καταλήγοντας οριστικά στην πεποίθηση ότι υπάρχουν αριστουργήματα που γράφονται αποκλειστικά από γυναίκες. (Το υποψιάστηκα αυτό πριν χρόνια διαβάζοντας «Τα κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ).