Παράσημο και αναμνήσεις

1' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι μιας εβδομάδας το γεγονός, αλλά πέρασε στα ψιλά, όπως περιμέναμε κάποιοι. Την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη, ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, Olivier Descotes, επέδωσε το παράσημο του Αξιωματούχου του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα σ’ έναν άνθρωπο αθόρυβο όσο και σημαντικό: στον θεατρολόγο Νικηφόρο Παπανδρέου.

Του τηλεφώνησα στη Θεσσαλονίκη όπου ζει και του είπα, κατ’ αρχήν, συγχαρητήρια. «Για ποιο πράγμα;». «Για το παράσημο», απαντώ. «Α, γιατί την περασμένη εβδομάδα έγινα παππούς, κι αυτό είναι το πραγματικό παράσημο», ανταπαντά. Η προβλεπόμενη ερώτηση: τι σήμαινε αυτό το παράσημο για τον Νικ. Παπανδρέου;

«Πρέπει να σας πω ότι ένιωσα πολλή συγκίνηση, επειδή καθώς μιλούσε ο κ. Ολιβιέ Ντεκότ και διηγούνταν τη ζωή και τη σχέση μου με τη Γαλλία, ξαφνικά, σαν σε ταινία, αισθάνθηκα να γυρνάω πίσω στα χρόνια του Παρισιού, στα χρόνια της δικτατορίας, που παρά την τραγική συγκυρία ήταν τα καλύτερα της ζωής μου, κυρίως γιατί τότε είχαμε σαφείς εχθρούς και σαφείς συντρόφους. Αυτή ήταν η κύρια συγκίνησή μου, το ότι ξαναζούσα μια εποχή που σήμαινε πολλά». Ηταν η εποχή που ο Νικηφόρος Παπανδρέου, μέσα στις πολιτικές συνεδριάσεις είχε και τις σπουδές και γνώρισε τους ανθρώπους που καθόρισαν τη ματιά του στο θέατρο: τον Αντουάν Βιτέζ, που του έδειξε το άνοιγμα στην αισθητική αναζήτηση και τον Μπερνάρ Ντορτ, που «με έφερε σε επαφή με τη σκέψη του Μπρεχτ». Και δεν ξεχνάει τη φράση του Αντουάν Βιτέζ που τον καθόρισε: «Θέλουμε ελιτίστικο θέατρο για όλους».

Οχι, μου εξηγεί, δεν επηρεάστηκε από αυτούς τους δύο θεατράνθρωπους για να στραφεί στο θέατρο. Πήγε στη Γαλλία για να σπουδάσει θέατρο. Η αφορμή ήταν όταν μαθητής είδε μια παράσταση του Θεάτρου Τέχνης. Αυτά τα λίγα, για έναν αθόρυβο εργάτη του θεάτρου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή